روزنامه ایندیپندنت در گزارشی نوشت: برخورد حکومت کره شمالی با شخصیت‌های این نظام، همچون حکومتشان است که بر یک قدرت مرکزی تمرکز دارد و همین امر است که از دهه ۱۹۴۰ میلادی، جایگاه خانواده کیم را تقویت کرده و مجازات مخالفان آن‌ها را در پی داشته است.
با توجه به چنین رویه‌ای در نظام کره شمالی، عجیب است که حکومتی که رهبران خود را تا حد یک بُت بالا می‌کشد، زادروز کیم جونگ اون، رهبر این کشور را به رسمیت نشناسد. ۸ ژانویه روز تولد رهبر کره شمالی است، با این حال در تقویم این کشور، هیچ اشاره‌ای به مناسبت این تاریخ نشده است.
زادروز کیم جونگ ایل، پدر فقید رهبر فعلی این کشور، هر سال در روز ۱۶ فوریه جشن گرفته می‌شود. این روز جزو تعطیلات ملی کره شمالی است و آن را "روز ستاره درخشان" می‌نامند.
همچنین ۱۵ آوریل، تولد کیم ایل سونگ، پدربزرگ کیم جونگ اون نیز از تعطیلات ملی این کشور است و "روز خورشید" نامیده می‌شود. اما هیچ تعطیلات ملی به مناسبت زادروز رهبر جوان کره شمالی ثبت نشده است.
تولد او نه تنها از جانب حکومت به رسمیت شناخته نشده، بلکه به نظر می‌رسد در گذشته نیز تلاش بسیاری برای پنهان کردن این مناسبت انجام گرفته است. در سال ۲۰۱۴، دنیس رادمن، بسکتبالیست آمریکایی پس از یک بازی دوستانه که در پیونگ‌یانگ برگزار شد، آهنگ "تولدت مبارک" را برای کیم خواند. بینندگانی که در خارج از کره شمالی بودند، می‌توانستند ویدئوی این حرکت رادمن را ببینند اما به مردم کره شمالی گفته شد، این بازیکن بسکتبال "آهنگ ویژه‌ای" را برای کیم جونگ اون خوانده است. برخی بر این باورند که این پنهان‌کاری می‌تواند نشانه احترام به دو رهبر پیشین این کشور باشد.
همه مردم کره شمالی پیکسلی را به عنوان نشان وفاداری، با تصویر چهره کیم ایل سونگ، کیم جونگ ایل و یا هر دو آن‌ها برروی سینه چپ خود می‌گذارند.
آیدان فاستر-کارتر، پژوهشگر افتخاری دانشگاه لیدز در زمینه جامعه شناسی و کره مدرن می‌گوید: شکی وجود ندارد که کیم رهبر کره شمالی است اما این تازه اول کار او است. اگر او به اندازه پدربزرگش زنده باشد یعنی نیم قرن دیگر را در پیش دارد و این بخشی از پیروی وفادارانه او از رهبران گذشته کره است. به همین دلیل است که نشانی با چهره اون وجود ندارد و مجسمه‌ای از او ساخته نشده است، بنابراین من چنین چیزی را غیرعادی نمی‌دانم. فکر می‌کنم معطوف کردن تمرکز به کیم جونگ اون در حال حاضر، به طرز زننده‌ای شتابزده به نظر خواهد رسید.
دکتر اوون میلر، استاد مطالعات کره در دانشگاه پژوهش‌های شرقی و آفریقایی در لندن هم همین نظر را دارد. او معتقد است: احتمالا آنان بر این باورند که حالا برای بالا کشیدن شخص کیم جونگ اون تا حد رهبران پیشین خیلی زود است. باید در نظر داشت که کیم جونگ ایل در سال ۱۹۸۰ به عنوان جانشین منصوب شد و روند بالا کشیدن جایگاه وی مدت‌ها پیش از اینکه رهبر کره شمالی شود، آغاز شد. کیم جونگ اون اما تنها یک یا دو سال پیش از بر عهده گرفتن رهبری این کشور به کره‌ای‌ها معرفی شد.
به گفته فاستر-کارتر، این پنهان‌کاری عجیب‌وغریب از فعالیت‌های داخلی تاریک این حکومت کمونیستی خبر می‌دهد که در آن"هر چیزی بر اساس روابط علت و معلولی صورت می‌گیرد".
وی افزود: اگر در کره شمالی باشی، سرت فقط به کار خودت است و به چپ و راست هم نگاه نمی‌کنی. فکر نمی‌کنم ما اطلاعات دقیقی درباره محبوبیت کیم داشته باشیم زیرا اعتراض علیه او بسیار خطرناک است.
گرامیداشت تولد دو رهبر پیشین کره شمالی در حال حاضر با نمایش اجباری ستایش این دو در رسانه‌های دولتی همراه است. مردم حتی جشن تولد مادربزرگ درگذشته کیم جونگ اون را نیز با رفتن به شهر زادگاه او در شمال شرقی این کشور جشن می‌گیرند.
مردم کره شمالی در همه مناسبت‌ها و سالگردهای مهم، با اعمال فشار از سوی مسئولان در خصوص جشن‌های سنتی، احترام خود را نسبت به رهبرانشان نشان می‌دهند. بر اساس گزارش‌ها، ادعا شده است که حکومت کره شمالی آن دسته از مردمی که به خاطر مرگ کیم جونگ ایل در سال ۲۰۱۲ گریه نکردند را مجازات و آنان را که در مراسم سوگواری شرکت نکردند، دست‌کم به شش ماه کار اجباری محکوم کرد.
