ایندیپندنت در گزارش امروز خود نوشت تصمیماتی که محمد بن سلمان ولیعهد جاه‌طلب سعودی بر پایه مشاوره‌های غلط اتخاد می‌کند به تضعیف جایگاه عربستان در سطح جهان منجر شده است.
در این گزارش که به قلم «پاتریک کاکبرن» نگاشته شده است؛ می‌خوانیم: کشورهای خاورمیانه رفته‌رفته به این حقیقت دست می‌یابند که طبیعتاً (در سطح منطقه) بازنده‌ها و برنده‌هایی وجود دارند و اینکه آنها مسلماً دوست ندارند در تیم بازنده قرار بگیرند.
در ادامه، نویسنده به نتیجه معکوسی که سیاست خارجی بن سلمان برای عربستان به ارمغان آورده، اشاره کرده و با ذکر نمونه به شرح تصمیمات اشتباه شاهزاده سعودی می‌پردازد.
نخستین اشتباه بزرگ، حمایت از گروه‌های معارض سوری با هدف براندازی دولت مشروع دمشق بود که برخلاف انتظار سعودی‌ها، به حضور گسترده روسیه و در نهایت پیروزی «بشار اسد» رئیس جمهوری سوریه منجر شد.
دومین اشتباه مهلک، جنگ یمن بود که بعد از گذشت ۲ سال و نیم، با به‌جاگذاشتن ۱۰ هزار کشته و قحطی که دامن دست‌کم ۷ میلیون نفر را گرفته است؛ همچنان ادامه دارد.
سومین اشتباه، تمرکز بر دشمنی با ایران و متحدان منطقه‌ای این کشور است که نتیجه‌ای جز افزایش نفوذ ایران در سطح منطقه نداشت.
حتی کاخ سفید هم به محدودیت توانمندی‌های بن سلمان واقف شده چرا که وی موفق نشد ابومازن رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را به پذیرش طرح سازش آمریکایی ترغیب کند. حتی این داستان اتحاد پنهانی سعودی‌ها و صهیونیست‌ها هم در عمل هیچ‌گونه معنا و مفهومی ندارد.
حال، با این‌اوصاف، بن سلمان به جای به حاشیه راندن رقبا، خودش را منزوی کرده است. حتی از همان سال ۲۰۱۵ میلادی هم مشخص بود که اتحاد عربستان، قطر، ترکیه برای سرنگونی دولت دمشق، راه به جایی نمی‌برد. حالا این ترکیب سه‌گانه شکست خورده و ترکیه و قطر به محور ایران- روسیه ملحق شده‌اند.
عدم حضور نمایندگان اصلی عربستان در اجلاس این هفته استانبول که با موضوع قدس برگزار شد، نشان از ضعف موضع سعودی‌ها دارد حال‌آنکه در این نشست حضور رئیس‌جمهوری ایران، امیران قطر و کویت و شاه اردن به چشم می‌آمد.
ظاهراً بن سلمان میراث‌دار حکامی است که به دلیل موفقیت در داخل کشورشان دچار اغراق و خودشیفتگی شده و همان الگو را در سیاست خارجی نیز پیاده می‌کنند.
در واقع، اشتباهاتی که از سوی حکامی چون بن سلمان سر می‌زند، نتیجه جهلی است که به‌واسطه تمجید و در عین‌حال توصیه‌های غلط مشاورینشان، به وجود آمده است. نخستین قدم‌ها در یک جنگ خارجی معمولاً به نفع آغازگر آن تمام می‌شود چرا که اینگونه خود را به عنوان یک قهرمان ملی جا می‌زند اما این مسئله تا وقتی صحت دارد که درگیری‌ها به شکست منجر نشود.
با توجه به اینکه قدرت سیاسی بن سلمان در حال فروکش کردن است، تصمیم وی به ایفای نقش بزرگتر در عرصه بین‌الملل اشتباه نامعقولی است چرا که به‌این‌ترتیب، به دشمن‌تراشی‌ها علیه خود، دامن می‌زند.
با این‌وصف، می‌توان از بن سلمان به عنوان ناکام‌ترین سیاستمدار خاورمیانه نام برد.
