پایگاه اینترنتی واشنگتن پست در مطلبی نوشت: شواهدی که نشان می دهد دونالد ترامپ دوست ندارد رئیس جمهور آمریکا باشد روز به روز بیشتر می شود. او در این سمت خوشحال به نظر نمی رسد. او در زندگی قبلی اش با هر کسی که می خواست دیدار می کرد و هر آنچه می خواست می گفت. اما مانند همه روسای جمهور او اکنون احساس می کند منزوی شده است و ناخرسندی در چهره‌اش نمایان است.
روسای جمهور قبلی می گویند هیچکس نمی تواند ابعاد این کار را از قبل به خوبی درک کند. با توجه به اینکه ترامپ در گذشته تجربه سیاسی نداشته است هر چه بیشتر وارد کار می شود علاقه او به انجام کار کمتر می شود.
برخلاف هنرپیشه های تلویزیونی مشهور بودن روسای جمهور به این دلیل است که موقتا تجسم قدرت، آرمان و مسئولیت پذیری آمریکا هستند. همانطور که برخی از نزدیکان ترامپ می گویند او هرگز نمی خواست انتخاب شود. بعد از ناآرامی در شارلوتسویل ویرجینیا، ترامپ بجای اینکه به عنوان رئیس جمهور از زبان یک ملت سخن بگوید از زبان خودش حرف زد. او بجای اینکه از ارزش های مشترک حرف بزند، تقصیر را به گردن دیگران انداخت.
همه روسای جمهور موفق می دانستند که چه موقع و تا چه اندازه درباره موضوعی حرف بزنند. یک رئیس جمهور با استفاده از نظم و ترتیب و ادب در افکار و کلامش می تواند مردمی آزاد را هدایت کند.او قدرت خلاص شدن از دست دشمنان یا سانسور کردن مطبوعات را ندارد. قدرت او به توانایی اش برای ترغیب دیگران متکی است. او در پی یافتن دوست و احترام است اما با توجه به دوستانی که اخراج کرده و افرادی که از او دوری می کنند، ترامپ بیشتر در حال از دست دادن دوستانش است.
در شرایطی که رئیس جمهور توجه و دقت کافی به مسائل زیرساختی داشته باشد می تواند موجب تصویب قانونی شود که واقعا باعث اشتغال زایی، پیشرفت و بالا بردن روحیه شود. این کار دشوار است. اما مردم آمریکا به عنوان افرادی ذینفع می خواهند بدانند ترامپ برای تصویب قانون بهداشت و درمان چه کاری کرده است؟ کار رئیس جمهور این است که بفهمد در دنیا مشکلات زیادی وجود دارد، نقش او بیشتر کردن این مشکلات نیست. در برخی شرایط رئیس جمهور باید ما را به شور و هیجان بیاندازد و در برخی شرایط باید بتواند ما را آرام کند. ریاست جمهوری برازنده ترامپ نیست. بطور معمول مدت زمان دوره ریاست جمهوری 4 سال است اما با توجه به شرایط چرا باید او در شغلی که دوست ندارد باقی بماند؟
