نتایج مطالعات جدید دیرینه شناسان نشان می دهد که احتمالا دایناسوری که چند سال پیش به طور تصادفی توسط یک پسر بچه در شیلی کشف شده بود، حلقه واسطه تکاملی دایناسورها محسوب شده و زنجیره گمشده ای است که بر اساس آن می توان نحوه فرگشت گروهی اصلی از دایناسورها را از نوع اولیه به گروهی جدید مورد مطالعه قرار داد.
پژوهشگران بریتانیائی در رابطه با دایناسور فوق اعلام کردند که این گونه از دایناسورها «شیلی سوروس دیگو سوائرزی» نامیده شده و با بررسی این دایناسور عجیب می توان به نحوه تکامل و تبدیل گروهی از دایناسورهای گوشتخوار به دایناسورهای گیاهخوار و دارای گردن بلند پی برد.
در همین رابطه «متئو بارون» پژوهشگر و دیرینه شناس دانشگاه کمبریج که سرپرستی تیم تحقیقاتی فوق را بر عهده دارد اعلام کرد: پیش از این برای دیرینه شناسان مشخص نبود که گروه دایناسورهای موسوم به «ornithischian» چگونه ناگهان در جهان ظاهر شده و و به گونه ای گیاهخوار و منطبق با محیط زندگی خود تبدیل شدند. پیش از این هیچ حلقه واسطه ای بین دایناسورهای فوق و نمونه های پیشین کشف نشده بود و این دایناسور را می توان نخستین دایناسوری محسوب کرد که حلقه واسطه بین دو گروه شناخته شده از دایناسورها محسوب می شود.
در صورت تائید موارد فعلی و نظراتی که دانشمندان در پی مطالعات اولیه این دایناسور ارائه کرده اند، می توان سوروس را قدیمی ترین عضو خانواده Ornithischia دانست که شامل دایناسورهای زره دار از قبیل Stegosaurus و Ankylosaurus و دایناسورهای شاخداری از جمله Triceratops محسوب کرد.
موضوع مهمی که باید به آن توجه داشت این است که همه دانشمندان با نظریه فوق موافق نبوده و علی رغم اعلام نظریه مبتنی بر کشف حلقه واسطه تکامل دایناسورها، توماس کار، استادیار رشته زیست شناسی در کالج کارتاژ واقع در ویسکانسین که متخصص دیرینه شناسی مهره داران است، اعلام کرد: «برای بررسی دقیق و شناسائی شیلی سوروس باید مطالعات و پژوهش های بیشتری انجام شود و هنوز برای اظهار نظر بسیار زود است.» البته لازم به توضیح است که این پژوهشگر عضو تیم تحقیقاتی که دایناسور فوق را بررسی کرده اند نبوده و تنها از نتایج این مطالعات آگاه است.
دایناسوری پر ماجرا
این برای نخستین بار نیست که شیلی سوروس به سرتیتر اخبار حوزه دیرینه شناسی تبدیل می شود و پیش از این در سال 2010 میلادی دیگو سوارز پسر 7 ساله یک زوج زمین شناس به طور تصادفی بقایای این دایناسور 145 میلیون ساله را در جنوب کشور شیلی کشف کرد.
پس از این کشف، حفاری ها و مطالعات بیشتری در کشور شیلی انجام شد که در پی آن بیش از دوازده دایناسور از خانواده شیلی سوروس کشف شد که در بین آن ها چهار اسکلت کامل و فسیل هایی در ابعاد مختلفی از ابعاد یک بوقلمون گرفته تا دایناسوری با سه متر طول اشاره کرد.
نکته قابل توجه در این میان علی رغم تعداد زیاد دایناسورهای کشف شده از خانواده شیلی سوروس، عجیب بودن نوع آناتومی بدن این جانور است که موجب تحیر و شگفتی پژوهشگران شده است.
این دایناسور را می توان ترکیبی از نژادهای مختلف دایناسورها دانست که دارای گردنی بلند، جمجمه ای کوچک و پاهای خشن «sauropodomorph» است که گونه ای از دایناسورهای گیاهخوار «sauropodomorph» با لگنی شبیه به سوسمار هستند.
منقار، دندان ها و استخوان کمان پوبیس لگن آن ها شبیه به گیاهخواران بوده و نوع طرفین پیشانی آن ها و بخش های فوقانی لگنشان نیز شبیه به گوشتخواران است.
توماس کار در توضیح این موارد گفت: «هنوز به دشواری می توان اعلام کرد که تفاسیر ارائه شده فوق درست هستند یا نه؟ آیا شیلی سوروس را می توان جز تروپودهای گوشتخوار محسوب کرد یا این دایناسور جز نخستین اعضای «Ornithischia» محسوب می شود؟»
شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از آن روز گذشته 16 آگوست برابر با 25 مرداد ماه در مجله تخصصی «journal Biology Letters» منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
