نشریه «ویک» در یادداشتی در مورد بالا گرفتن تنش لفظی میان واشنگتن و پیونگ‌یانگ، به ترامپ توصیه کرد از تهدید کره شمالی دست بکشد.
در ادامه متن کامل این یادداشت آمده است:
سال 1962، تقابلی شدید میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی درگرفت، چون شوروی مخفیانه در کوبا موشک‌های بالستیک مستقر کرد. حالا در سال 2017، تقابلی شدید میان ایلات متحده و کره شمالی درگرفته، چون رئیس‌جمهور ترامپ نالایق‌ترین، نادان‌ترین و بی‌مسئولیت‌ترین قلدری است که تاکنون این سمت را بر عهده داشته است.
او باید به دنیا لطفی کند و آن دهان گشاد چاقش را ببندد.
این تنش تقریبا از همان لحظه‌ای که ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور سوگند یاد کرد، مدام افزایش یافته و تقریبا هر بار هم دلیل آن این بوده که او ستیزه‌جو است و نمی‌تواند 5 ثانیه دهانش را ببندد. کمی پیش از مراسم تحلیف، کره شمالی چند برنامه موشکی و اتمی آماده کرد. چند روز بعد از ریاست‌جمهوری ترامپ، «جیمز متیس» وزیر دفاع راهی کره و ژاپن شد و بعدا هم نیروهای آمریکایی آنجا با موفقیت هدف قرار دادن یک موشک بالستیک را آزمایش کردند. کره شمالی هم با آزمایش یک موشک بالستیک جدید پاسخ داد.
چین این آزمایش را با ممنوع کردن صادرات ذغال سنگ به کره شمالی* تا پایان 2017، پاسخ داد. کره شمالی هم با آزمایش چهار موشک به سمت دریای ژاپن، تنش را بیش از پیش بالا برد. پاسخ ایالات متحده، تکمیل تحویل سامانه‌های دفاع موشکی به کره جنوبی [که مایه ناخرسندی شدید چین است] و کمک به انجام تمرین دفاع موشکی با کره جنوبی بود.
این چرخه آزمایش موشکی، ارعاب و شاخ و شانه کشیدن آنقدر ادامه یافت تا شورای امنیت سازمان ملل تحریم‌های شدید تازه‌ای وضع کرد. کره شمالی وعده داد که با «هزاران برابر» قدرت به آن پاسخ دهد. پاسخ ترامپ هم اینگونه بود: «اگر کره شمالی به تهدید ایالات متحده ادامه دهد، با خشم و آتشی پاسخ می‌گیرد که جهان نظیرش را به خود ندیده است.»
باورنکردنی است. این [پاسخ ترامپ] کاملا بداهه بوده است. گفته می‌شود که وقتی این حرف را میزده داشته به جدولی در مورد بحران مواد مخدر نگاه می‌کرده. طبیعی است که کره شمالی هم با تهدید به حمله موشکی به گوام به او پاسخ داد.
مسلما کره شمالی هم در ایجاد این وضعیت مقصر است. بالاخره این کشور یک دیکتاتوری تمامیت‌خواه است که برای ساخت موشک‌های مسلح به کلاهک اتمی تلاش می‌کند. اما اینکه بروز این بحران از لحظه‌ای که ترامپ قدرت را به دست گرفت شتاب گرفته، صرفا یک تصادف نیست.
کره شمالی احتمالا تقریبا از وارد کردن لطمه جدی به ایالات متحده ناتوان است (البته باید 162000 آمریکایی که در گوام زندگی می‌کنند را در نظر داشت). اما آن‌ها توپ‌های غول‌پیکری دارند که می‌تواند سئول پایتخت کره جنوبی را که 25 میلیون جمعیت دارد و در تنها چند مایلی مرز کره شمالی واقع شده، هدف قرار داده و ویرانی عظیمی بر جای بگذارند. این جنگ‌افزارهای متعارف به علاوه این احتمال که ممکن است آن‌ها یک کلاهک اتمی را به سمت کره جنوبی یا گوام (یا سان فرانسیسکو) شلیک کنند، برای آن‌ها بازدارندگی معتبری فراهم کرده است. تردیدی نیست که ایالات متحده پیروز هر جنگی با کره شمالی خواهد بود. اما هزینه جانی این جنگ عظیم خواهد بود و اشغال پس از آن هم دستکم چندصد میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.
امروز یک رئیس‌جمهور باهوش به سادگی درک می‌کند که راه پاسخ به یک دولت دمدمی‌مزاج، منزوی و فقیر، باید با آرامش و عقلانیت باشد. چنین فردی به صراحت به کره شمالی اعلام می‌کند که راه تعامل دیپلماتیک و تنش‌زدایی همواره باز است. از این مهمتر، او از تحریک‌آفرینی بی‌مورد خودداری می‌کند. وضعیت فعلی را می‌توان حفظ کرد.
رئیس‌جمهور [باراک] اوباما این موضوع را دریافته بود و در نتیجه در دوران ریاست‌جمهوری او روابط با کره شمالی، اگر هم با ثبات نبود، دستکم با این سرعت به نقطه بحرانی نرسید. از 2088 تا 2016، تقابل و تنش‌های زیادی بود، اما همواره از رسیدن به بدترین وضعیت، جلوگیری شد. اما رئیس‌جمهور ترامپ، به واسطه اینکه آشکارا اگر نه از زوال عقل، دستکم از افول عقلی ناشی از کهولت سن رنج می‌برد و به دلیل آنکه او ذاتا قلدر و بزدل است و از آنجا که جمهوری‌خواهان محافظه‌کار عموما ستیزه‌جو و جنگ‌افروز هستند، این مسئله را درک نکرده است. رئیس‌جمهور آمریکا ذاتا یک بچه مهدکودکی متوهم است که مدام دنبال سر به سر گذاشتن کسی به مراتب کوچکتر و ضعیف‌تر از خود است.
بنابراین، آقای رئیس‌جمهور، از جانب شهروندان آمریکایی که هر روز بیشتر وحشت‌زده می‌شوند، تمنا می‌کنم: حوله، پرده، ظرف کی‌اف‌سی یا هرچیز دیگری که اطرافت پیدا می‌کنی را بردار و در دهانت بگذار!
