تونی بلر نخست وزیر اسبق انگلیس اخیرا از بازگشت خود به سیاست، به بهانه مقابله با عواقب و تبعات برگزیت سخن به میان آورده است. این در حالیست که تونی بلر حتی از سوی بسیاری از اعضای حزب متبوعش یعنی حزب کارگر نیز طرد شده است. در جریان رای گیری حزب کارگر برای تعیین رهبر این حزب، بلر و همراهانش نهایت تلاش خود را جهت جلوگیری از حضور جرمی کوربین در این مسند صورت دادند اما در نهایت، کوربین با رای بالای اعضای حزب کارگر به عنوان رهبر این حزب انتخاب شد. هم اکنون، بلر بار دیگر سخن از بازگشت به سیاست به میان آورده است. به نظر می رسد او در این خصوص بهانه ای بهتر از برگزیت پیدا نکرده است.
بلر اعلام کرده است که قصد دارد یک جنبش سیاسی را به راه بیندازد تا یک گفتمان سیاسی را ایجاد کند آن هم در شرایطی که بریتانیا قصد دارد مذاکرات برای خروج از اتحادیه اروپا را آغاز کند. همچنین نخست وزیر اسبق انگلیس در خصوص سرایت برگزیت به دیگر کشورهای اروپایی و تبدیل شدن آن به یک اپیدمی هشدار داده است. البته بار اذعان کرده است که این اقدام وی ،با انتقادات شدیدی ( هم از سوی حزب کارگر و هم از سوی دیگر احزاب انگلیسی) مواجه خواهد شد. به راستی هدف بلر از این اقدام چیست؟
واقعیت امر این است که تونی بلر نسبت به بازپس گیری رهبری حزب کارگر تا اندازه زیادی ناامید شده و حضور کوربین در راس حزب کارگر و اقبال اعضای این حزب به کوربین، امید وی را به یاس تبدیل کرده است. در چنین شرایطی بلر سخن از ایجاد جنبشی سیاسی در انگلیس به میان آورده است. نخست وزیر اسبق انگلیس مدعی است که این حق شهروندان انگلیسی است که نظر خود را در خصوص برگزیت تغییر دهند با این حال سوال اصلی اینجاست که آیابستر و ظرفیتی برای برگزاری همه پرسی دوباره در خصوص خروج انگلیس از اتحادیه اروپا وجود دارد؟ آیا در شرایطی که مذاکرات لندن و اروپای واحد بر سر برگزیت آغاز شده است، می توان سخن از برگزاری همه پرسی دیگری در این خصصو به میان آورد؟ پاسخ این سوال منفی است. اگرچه بسیاری از سران اروپایی از تصمیم انگلیسی ها مبنی بر خروج از اتحادیه اروپا ناراضی هستند، اما در عین حال همه آنها متفق القول هستند که این تصمیم عمومی غیر قابل تغییر است. مطابق برخی نظرسنجی های صورت گرفته در انگلیس، هم اکنون تعداد کسانی که از برگزیت حمایت نمی کنند، در جامعه انگلیس افزایش یافته است. در چنین شرایطی تونی بلر در صدد است که معادله را به ضرر حامیان برگزیت تغییر دهد.
این تلاش بلر، با واکنشهای تندی در جامعه انگلیس و حتی اتحادیه اروپا مواجه خواهد شد. هم اکنون اروپای واحد تصمیم خود را مبنی بر خروج انگلیس از اتحادیه اروپا اتخاذ کرده و زیر ساختهای خروج لندن از اروپای واحد را فراهم ساخته است. در چنین شرایطی بازگشت انگلیس از این مسیر، نه تنها منجر به التهاب در داخل جامعه این کشور می شود، بلکه سران اروپایی را نیز با سردرگمی تازه یا مواجه می سازد.
از سوی دیگر، با بازگشت بلر به معادلات سیاسی انگلیس، پروژه مهار وی از سوی هم حزبی هایش کلید خواهد خورد. حزب محافظه کار نیز نظر مثبتی در خصوص این نقش آفرینی بلر ندارد. اگرچه دو حزب سنتی انگلیس یعنی حزب کارگر و محافظه کار از مخالفان برگزیت محسوب می شوند، اما نقش آفرینی بلر در تقابل با برگزیت را نیز (خصوصا در برهه زمانی فعلی) نمی پذیرند. به نظر می رسد بلر بار دیگر مولد جنجالی سیاسی-اجتماعی در لندن و دیگر شهرهای انگلیس خواهد بود. گویا شخصیت بلر با جنجال افرینی گره خورده است.
