بعد از چندین سال از عدم ورود مستقیم امارات به پرونده درگیری در سوریه، دولت امارات در پس پرده دست به تحرکات قابل توجهی زده است. قطب نمای امارات مسیر شمال سوریه را نشان می دهد. انگیزه امارات فقط به سوریه محدود نمی شود بلکه فراتر از آن، اوضاع و احوال منطقه با پرونده ای تو در تو و پیچیده آن را در بر می گیرد. از جمله این انگیزه ها، دشمنی مستحکم بین امارات و گروه اخوان المسلمین است. باید این مسئله را در نظر داشت که این دشمنی بازتابی طبیعی بر روابط امارات و ترکیه دارد.
امارات موضع خصمانه ای در قبال اخوان المسلمین دارد اما در مقابل ترکیه از این گروه در منطقه حمایت می کند.
به احتمال زیاد این تحول یکی از پرونده هایی بود که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه در سفر دوره ای خود به چند کشور عرب حوزه خلیج فارس آن را مطرح کرد. طبیعتا با این شرایط، اردوغان در چارچوب این سفر دوره ای به امارات نرفت. او تمرکز خود را روی هم پیمان قطری سنتی خود و هم پیمان مورد نیازش یعنی عربستان قرار داد.
اماراتی ها عملا ایجاد پل های ارتباطی را با ساختار "خودگردانی" که "نیروهای دموکراتیک سوریه" شاخه نظامی آن به شمار می رود، آغاز کرده اند. این نیروها دشمن شماره یک اردوغان به حساب می آیند.
روزنامه الاخبار به نقل از اطلاعات چند منع نوشت: تحرک پرشتاب امارات در دو مسیر اساسی حرکت می کند که مسیر نخست، جلب حمایت عشایر شمال سوریه و پیشنهاد "پشتیبانی مالی" از شماری از سران عشایر از منطقه رقه گرفته تا منطقه دیرالزور را شامل می شود. مسیر دوم نوعی "مصلحت اندیشنی راهبردی" و گفت وگوی مستقیم با کردها در شمال سوریه است.
اطلاعات روزنامه الاخبار نشان می دهد که "مذاکراتی جدی" بین شخصیت های اماراتی و کرد اعم از سیاسی و نظامی برگزار شده است. این مذاکرات در وهله اول روی "منافع مشترک که مقابله با گسترش نفوذ ترکیه در شمال سوریه را ایجاب می کند،" متمرکز بوده است.
گسترش پرشتاب دامنه نفوذ ترکیه در شمال سوریه فاکتوری اساسی بوده است که باعث شد تا پیشنهاد امارات به کردهای شمال سوریه با پاسخ مثبتی آنها مواجه شود.
کردهای شمال سوریه از تغییرات جدی در شمال سوریه نگران هستند که آنها را - در مرحله آینده با تحریک ترکیه- با جنگی "کردی - عربی" مواجه می کند. این نگرانی نقشی محوری را در برخورد کردها با پیشنهاد امارت ایفا می کند.
با وجود اینکه تلاش های امارات برای بهره برداری از روابط عشایری چیز جدیدی نیست اما بر شدت آن در دو ماه اخیر افزوده شده است. اماراتی ها عملا نفوذ خود روی جریان الغد به ریاست احمد الجربا رئیس سابق گروه ائتلاف سوری معارض را حفظ کرده اند اما تحرک پرشتاب امارات چه بسا بزودی ثمر بدهد و ایجاد تشکیلات عشایری نظامی جدیدی اعلام شود و با اینکار، تخم مرغ ها دیگر در یک سبد قرار نگیرد و "وفاداری کامل" این تشکیلات جدید برخلاف جریان الغد تضمین شود زیرا رئیس جریان الغد در گذشته مرد اول عربستان در پرونده سوریه بود.
با وجود پس رفت حضو عربستان در صحنه مسلحانه شمال سوریه اما این کشور همچنان قادر به تاثیر گذاری در آن از طریق حمایت مالی و تسلیحاتی از یک سو و روابط عشایری از سوی دیگر است. جالب توجه به نظر می رسد که دستگاههای عربستان در چند ماهه اخیر به لزوم آزاد شدن از زیر سلطه ترکیه رسیده اند زیرا ترکیه نه تنها بر اکثر گروههای مسلح سلطه دارد بلکه بر حامیان مالی آنها نیز مسلط است. این امر انگیزه ای برای عربستان به منظور کار در مسیر دیگری را ایجاد کرده است که بدور از سلطه گری ترکیه باشد. این رویکرد باعث شده است که عربستان به سمت دشمن ترین اردوگاه اردوغان یعنی نیروهای دموکراتیک سوریه حرکت کند. سعودیها در ماههای اخیر برای تقویت روابط قدیمی خود با یکی از واحد های تشکیلات عربی داخل "قسد" و "جیش الثوار" به سرکردگی عبدالملک بُرد تلاش کرده اند. این فرد یکی از دستیاران سابق جمال معروف فرمانده گروه پیشین "جبهه ثوار سوریا" است.
اطلاعات الاخبار حاکی است: شاخص روابط بین سعودیها و گروه مسلح "جیش الثوار سوریا" در دوماهه اخیر سیر صعودی به خود گرفته است. به احتمال زیاد آنکارا تلاش می کند تا "سعودیها به عنوان هم پیمان مورد نیاز" را قانع کند که این فاکتور را برای سوق دادن "جیش الثوار" به منظور جدا شدن از تشکیلات "قسد" بکار ببرند؛ به جای اینکه "قسد" از هرگونه حمایت مالی عربستان برخوردار شود.
به عبارت دیگر، ترکیه بدنبال به خدمت گرفتن پول های سعودی برای منافع خودش است؛ به جای آنکه این پول در خدمت دشمنی موجودیتی یعنی تشکیلات "قسد" قرار داشته باشد تا با اینکار درنهایت، جیش الثوار به یکی از ابزارها برای کنترل بر به اصطلاح "مناطق امن" وعده داده شده در شمال سوریه به جای نوک پیکان نبرد علیه "سپر فرات" تبدیل شود.
انتظار می رود که این تلاش ترکیه انگیزه بیشتری به روابط بین "قسد" و اماراتی ها بدهد است؛ بویژه که دو فرستاده عشایری پیام های امارات را به فرماندهی جیش الثوار منتقل کرده و پیشنهاد اغواکننده ای را به آنها به جای دوستی (آنها) با سعودیها داده اند.
