در ادامه این مطلب منتشر شده است، می خوانیم:آمریکا نسبت به قانع کردن گروه های معارض به فاصله گرفتن از گروه های افراط گرا و تروریستی، به ویژه جبهه النصره وداعش متعهد شده و در مقابل، روس ها در قانع کردن دولت سوریه به محدود کردن حملات هوایی خود علیه مواضع مخالفین متعهد شده اند.
درحال حاضر این آتش بس شکننده به طور نسبی درحال اجراست، چرا که گروه های تروریستی و وابسته به عربستان و قطر و کویت، آتش بس را نپذیرفته و تنها نیروهای وابسته به ترکیه و آمریکا همچون کردها و ارتش آزاد به این آتش بس تن داده اند.
آتش بس فعلی را نمی توان عاملی برای مصالحه و همکاری قدرت های جهانی و منطقه ای دانست. بلکه می توان آن را به فرصتی برای تعریف جبهه های نبرد و مشخص کردن خواسته هایی از درگیری های سوریه دانست. درحال حاضر آمریکا و روسیه بر سر مسئله شناسایی 'تروریسم' باهم اختلاف نظر دارند و گام بعدی توافق خود را حول این محور قرار داده اند.
رسیدن به تعریفی مشترک از تروریسم به معنای آن است که دو قدرت قصدی برای همکاری ندارند، بلکه رقابت آنها همچنان ادامه خواهد داشت و صرفاً به دنبال مشخص کردن حاشیه امن برای نیروهای خودی هستند.
هواپیماهای روسی مواضع مخالفان مسلح اعم داعش و النصره تا ارتش آزاد را مورد هدف قرار می دادند و آمریکا از این موضوع اعتراض داشت. لذا شاهدیم که چگونه تانک های ترکیه را به عنوان نماینده ناتو درکنار مخالفان سوریه قرار داد تا روس ها حد و مرزی برای حملات خود قائل شوند. این نشان می دهد که آتش بس فعلی زمان خریدن برای تثبیت منافع و مواضع طرفین می باشد.
برای اثبات شکننده بودن این آتش بس و توخالی بودن آن همین بس که کشورهایی همچون عربستان،قطر، کویت و اردن هیچگونه میلی برای دست کشیدن ازحمایت های خود از گروه های افراط گرای مسلح ندارند از سوی دیگر ایران و جبهه مقاومت نیز تا زمانی که این درگیری ها در سوریه حاکم باشد نمی توانند آتش توپخانه خود را خاموش کنند. لذا آتش بس در سوریه و امید برای تشکیل دولت انتقالی یا حل بحران ناامنی در منطقه زمانی واقعی و قابل پذیرش خواهد بود که تمام طرف ها به آن متعهد باشند.
صرف اینکه روسیه با آمریکا وارد مذاکره شوند نمی توان انتظار تحول شگرفی در سوریه را داشت. چراکه آمریکا هنوز نتوانسته و نخواسته متحدان حامی تروریست ها را مجاب به آتش بس کند و از سوی دیگر روس ها نیز نمی توانند نماینده مطمئنی برای جبهه مقاومت و ایران باشند. تجربه نشست و توافق قبلی آمریکا و روسیه در ژنو نشان داد که دوطرف نه تنها به هم اعتمادی ندارند، بلکه به دنبال تشدید رقابت منطقه ای با یکدیگر هستند.
در مجموع، طرح مورد توافق روسیه و آمریکا، طرحی بسیار پیچیده بوده و نیازمند همکاری و همراهی همه طرف های درگیر است. در نهایت آن که آمریکا و روسیه هم در حال رقابت و هم در حال همکاری در سوریه هستند. گاهی بر اساس منافع خود همکاری و گاهی بر اساس منافع تعریف شده رو در رو با یکدیگر قرار می گیرند. سیاست دوگانه طرفین قابل حس است و می توان گفت که واشنگتن و مسکو در سوریه به طرح مشترک جامعی دست نیافته اند. اما در حال حاضر تا زمانی که آتش بس ادامه یابد، نشان از غلبه همکاری بر رقابت طرفین دارد. اما واقعیت آن است که در پشت صحنه آمریکا و روسیه رقابت سنگین خود در سوریه را دارند.
