به نقل از نشریه نیویورک تایمز؛ اسپانیا از تاریخ 1492 تاکنون دولت واحدی در اختیار داشته است. در زمان حمله ناپلئون در سال 1808 و جنگ داخلی 1936 تا 1939، اسپانیا اتحاد کامل خود را از دست داد. نبود دولتی واحد در اسپانیا تا تاریخ 20 دسامبر سال گذشته تکرار نشد، زمانی که هیچ یک از احزاب حائز اکثریت آرا نشدند.
نظام انتخاباتی اسپانیا شاید برای افراد بسیاری غیرمعمول باشد. شهروندان این کشور به نمایندگان مجلس آن رای می دهند، افرادی که سپس نخست وزیر را انتخاب می کنند. حزبی که اکثریت کرسی‌های پارلمان را در اختیار داشته باشد می تواند به راحتی نخست وزیر را انتخاب کند، بدون وجود اکثریت این حزب باید به مذاکره با سایر طرف ها بپردازد. این روش باعث شده تا بسیاری از احزاب اسپانیایی به تشکیل ائتلاف هایی غیرمعمول بپردازند؛ اما حتی با این وجود، سیاست مداران اسپانیایی نتوانسته اند با استفاده از این امکانات حکومت کنند.
انتخابات اسپانیا به همین دلیل باز تکرار شد؛ اما با وجود آن نمایندگان این کشور نتوانستند فردی را برای جایگاه نخست وزیری انتخاب کنند، موضوعی که باعث شده تا مردم به فکر شدت مشکلات این کشور بیافتند.
در حالی که دولت موقت کنترل اداره امور را در دست دارد؛ اما محدودیت های بسیاری برای آن ایجاد شده است. برای مثال این دولت نمی تواند وزرای جدید منصوب کند. در حال حاضر از 13 وزیر دولت قبلی تنها 10 نفر باقی مانده اند. دولت موقت همچنین اختیار تصویب بودجه سال آینده را در اختیار ندارد، یکی از موارد مورد نیاز اصلی برای اداره امور دولتی.
در همین حال، دولت موقت اداره امور معمول را به دست گرفته است؛ اما نتوانسته در این زمینه ها عملکرد چندان مناسبی از خود نشان دهد.
در وضعی که قانون مشخصی در اسپانیا حاکم نیست، هیچ فردی نمی خواهد مسئولیت پذیرش تصمیم های مهم را بر عهده بگیرد. بسیاری از انتصاب های این کشور به تاخیر افتاده اند و مسائل مهم بدون نتیجه گیری باقی مانده اند. سفارت های اسپانیا در واشینگتن، مسکو و روم در میان 44 سفارت خانه ای هستند که مسئول آن ها باید تعویض شوند؛ اما دولت کنونی چنین اختیاری را ندارد.
نبود دولتی قطعی، تفاوت چندانی با روزهایی که دولتی قطعی در راس امور قرار دارد برای عموم مردم ایجاد نکرده است. افراد بسیاری این موضوع را به نشانه غیر ضروری بودن دولت و بعضی دیگر آن را به معنای توانایی بالای دولت موقت می دانند.
در همین حال افرادی هم هستند که از آینده اسپانیا به دلیل نبود هیچ دولت قطعی بسیار نگران هستند، رئیس بزرگ ترین بانک اسپانیا دراین باره اظهار کرد: "در حالی که نبود دولت تاکنون تغییرات چندانی در اسپانیا ایجاد نکرده است؛ اما این موضوع می تواند در آینده ای نزدیک تغییر کند."
در حال حاضر اقتصاد اسپانیا بدون تغییرات چندانی در روند معمول خود قرار دارد. در دنیایی که اقتصاد جهان بر اساس مسائل بسیاری در خارج از کشور تعیین می شود، نقش دولت های محلی نیز روز به روز کمرنگ تر می شود.
در بسیاری از نظرسنجی‌های اخیر، شهروندان اسپانیا از نارضایتی بسیار خود در خصوص دولت صحبت کرده اند. این آمارها نشان می دهد سیاستمداران در چشم شهروندان به عنوان افرادی فاسد، مغرور و بدون توانایی حل مشکلات هستند.
در حالی که نظام دموکراسی پارلمانی برای 35 سال در اسپانیا عملکرد مناسبی داشته، به نظر می رسد با افزایش تعداد احزاب این کشور سطح اختلافات نیز گسترش یافته است.
یکی از تفاوت های اسپانیا در مقابل سایر همسایگان اروپایی این کشور، افزایش نیافتن احزاب نژادپرستانه است. اسپانیا بر خلاف بسیاری از کشورهای اروپایی با این مشکل مواجه نشد و در عوض احزابی با ایده های دموکراتیک در آن طرفداران بیشتری یافته اند.
ماریانو راخوی این هفته تلاش خواهد کرد تا عنوان کامل نخست وزیری اسپانیا را به نام خود کند. در حال حاضر گزینه های پیش روی وی چندان روشن نیستند. در صورتی که این رای گیری نیز به نتیجه ای نرسد، حزب او خواهان برگزاری دوباره انتخابات در 25 دسامبر خواهند شد.
