علی شهاب نویسنده و تحلیلگر عرب در مطلبی در سایت شبکه تلویزیونی المیادین درباره جنگ 33 روزه نوشت: درحالی که کابینه اسرائیل برای تصمیم جنگ علیه لبنان در دوازدهم ژوئیه سال 2006 میلادی گردهم آمده بود، دان حالوتس رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل سرگرم نجات دادن اموالش بود. او تصمیم گرفت تا سهام خود در بانک "لئومی" را بفروشد. او به جای اینکه برای پیگیری آخرین تحولات تلفن در دستش باشد، سهام خود به ارزش یکصد و 20 هزار شیکل یعنی 25 هزار دلار را می فروخت.
از روز اول جنگ، ارزش شیکل در برابر دلار در بورس تل آویو سقوط کرد و ارزش سهام به میزان 8 درصد کاهش یافت. مسائل اقتصادی سهم مهمی از بحث ها در اسرائیل در طول جنگ را به خود اختصاص نداد؛ با وجود اینکه آمار زیان های اقتصادی در روز اول بعد از آتش بس بالا رفت تا رکوردی را در تاریح جنگ های اسرائیل رقم بزند چرا که هزینه جنگ علیه لبنان – به گفته تحلیلگران اقتصادی در اسرائیل- به 6.5 میلیارد دلار بدون احتساب تاثیرات میان مدت و دراز مدت آن رسید.
این ارزیابی ها بر مبنای آماری است که در روز بیستم جنگ خود را نشان داد. 90 درصد تاسیسات اقتصادی از کارخانه ها گرفته تا کارگاههای دیگر در شمال (فلسطین اشغالی) به طور کلی یا جزئی بسته شد.
اما در حیفا که بزرگترین منطقه صنعتی در (فلسطین اشغالی9 است، با آغاز هفته سوم جنگ، 45 درصد تاسیسات و کارخانه ها بسته شد و زیانی 11 میلیون دلاری را به همراه داشت.
همه اینها قبل از مطرح شدن امکان بستن بزرگترین کارخانه پالایش نفت در خلیج حیفا بود.
اسرائیل هدف روشن و مشخصی را برای جنگ خود علیه لبنان تدوین کرد؛ یعنی از بین بردن حزب الله. اسرائیل نزدیک به شش میلیارد دلار هزینه کرد؛ یعنی با یک حساب سرانگشتی که برخی کارشناسان اسرائیلی کردند، اگر براساس آمارهای اسرائیل، شمار مبارزان حزب الله که در طول 33 روز نبرد شهید شدند، 250 نفر باشند، این بدان معنا است که اسرائیل 24 میلیون دلار هزینه کرده است تا یک مبارزه حزب الله را به شهادت برساند..با این وجود، هیچ یک از اهداف جنگ برای اسرائیل محقق نشد.
