در آخرین سال حکومت شوگون ها بر ژاپن در سال 1867 و درست یک سال پـیش از اصلاحات "می جی"، سامورایی های دربار اِدو با ملوانان و بازرگانان فرانسـوی که وارد ژاپن شده بودند در شهر "ساکای" در نزدیکی شهر اوزاکای ژاپن درگیر شده و 13 نفر از آنان را به قتل می رسانند.
متعاقبا دولت فرانسه اعتراض شدید خود را به این عمل نشان داده و خواستار تحویل و محاکمه عاملان قتل ملوانان و تجار فرانسوی می شود. دولت ژاپن نیز بعد از تحقیق واقعه پیش آمده 16 نفر از سامورایی هایی را که در درگیری و مـرگ مـلوانان فرانسوی دست داشتند برای محاکمه و اعدام فرا می خواند.
این 16 نفر مرگ بر چوبه دار را توهین به اعتبار و ارزش های سامورایی دانسته و به حکم اعدام خود اعتـراض می کنند، آنها اعلام می کنند که حاضرند دست به "هاراگیری" زده و شرافتمـندانه مرگ پاک را برای خود انتخاب کنند.
در این نوع هاراگیری که آمیخته به احساسات و باورهای دینی است، فرد به خاطر از دست دادن سرور و بالامقام خود دست به خودکشی می زند و با این کار وفاداری خویـش را به وی نشان می دهد. معروفترین نمونه این نوع خودکشی، هاراگیری ژنرال "نوگی" بعد از مرگ امپراتور "می جی" در سال 1912 است.
در این نوع هاراگیری سه هدف عمده وجود دارد:
- اعلام وفاداری به بالامقام خود
- خودکشی یاران و همرزمان نزدیک و به نوعی احساس وظیفه در هم سرنوشت بودن با بقیه
- جهت کسب آبرو و منافع برای فرزندان و بازماندگان
