پایگاه خبری مرأة البحرین در گزارشی به بررسی یکی از اسناد ادعایی ویکیلیکس درباره شیخ نمر النمر، روحانی برجسته شیعه در عربستان و دیدار او با عضو سفارت آمریکا، پرداخت.
در این گزارش ادعا شده است: سفارت آمریکا در ریاض در تلگرافی به شماره (C-CT7-00989) در مورخه 23 اوت 2008 ( 2 شهریور 1387) به دیدار شیخ نمر با فردی که این سند تنها نام نخست وی را "پولوف" نامیده، در منطقه قطیف در شرق عربستان پرداخت.
سند ویکیلیکس ادعا می کند نمر که به عنوان فردی جنجالی شناخته می شود، در دیدار با پولوف اعلام کرد در صورت وقوع هرگونه درگیری در عربستان، در کنار ملت خواهد ایستاد و به هیچ عنوان از این رژیم حمایت نمی کند. شیخ می گوید ایستادنش در کنار ملت لزوما به معنای حمایت از تمامی اقدامات اشخاص نیست. این تلگراف در ادامه اشاره می کند نمر در این نشست گفت: "در سطح سیاسی، از عدالت، در هرجایی که باشد و از سوی هرکسی حمایت می کند." وی اعلام کرد از هرگونه بلندپروازی در خصوص تسلط بر شمال عراق چه از سوی سنی ها یا شیعیان و یا ترکمن ها حمایت نخواهد کرد.
شیخ نمر، آمریکا و ایران
در این تلگراف همچنین ادعا شده است: بیشتر توجهی که به تازگی به شیخ نمر جلب شده است، به دلیل سخنرانی ها و مصاحبه هایش در پایگاه "اسلام آنلاین" است؛ بطوری که به وی به چشم فردی که از ایران و بلند پروازی هسته ای اش حمایت می کند و از دولت و ملت این کشور به خاطر ایستادگی شان تقدیر می کند، نگاه می شود. وی در 26 ژوئیه (5 مرداد) در نامه که پس از مصاحبه با اسلام آنلاین، به این پایگاه می فرستد، ادعای غربی ها در خصوص وابستگی به ایران را تکذیب می کند. این تلگراف اعلام می کند آنچه پولوف از دیدار با شیخ نمر متوجه شد این است: نمر تصریح می کند دیدگاه اساسی وی درباره نیروهای خارجی بر این اساس است که آنها طبق منافع خودشان عمل می کنند و نه بر اساس تقوا و یا مشترکات دینی. شیخ نمر می گوید مخالف این دیدگاه رایج است که شیعیان باید انتظار حمایت ایران را بر اساس فرقه گرایی هایی که جایگزین سیاست ملی شده است، داشته باشند.
شیعیان سعودی و حق کمک گرفتن از نیروهای خارجی
در این تلگراف ادعا شده است: شیخ نمر با وجود آن که در دیدار با پولوف خود را از ایران دور نگه می دارد؛ اما نظر سابق خود را درباره حقوق شیعیان عربستان برای کمک گرفتن از نیروهای خارجی در صورت وقوع درگیری تغییر نداده است. شیخ نمر به کویت و عربستان که از ارتش آمریکا برای دفاع از خود در قبال عراق استفاده کردند و یا ساکنان دارفور که برای حل مشکل مردمانشان به کمک خارجی متوسل می شوند، استناد می کند. وی تصریح می کند شیعیان حق دارند در صورت درگیری با دیگر سعودیان، به کمک خارجی متوسل شوند. وی البته هنگام صحبت از کمک های خارجی، نامی از ایران نمی برد.
نمر و دولت عربستان
این سند در ادامه مدعی میشود علاوه بر اعتقاد راسخ شیخ نمر درباره حق شیعیان عربستان در کسب کمک های خارجی، وی از رژیم سعودی به شدت انتقاد می کند. یکی دیگر از سخنانی که وی در این جلسه بیان کرد این بود که معتقد است سازمانهای دولتی عربستان ارتجاعی هستند.
بازداشت و بدرفتاری در سال 2006
در بخشی از این سند آمده وی در این جلسه به داستانی شخصی که برای وی اتفاق افتاده است، اشاره می کند. وی می گوید در سال 2006 هنگامی که بازداشت شد، از سوی مقامات مورد ضرب و شتم قرار گرفت و با وی به شکل نادرستی رفتار شد و نتوانست با ساکنان عوامیه (منطقه شیعه نشین عربستان) دیدار کند. آنها در نامه هایشان به استاندار، خواستار رأفت مسئولان با وی شده بودند. وی در ادامه می افزاید: هنگامی که شهروندان جامعه را به تظاهرات و موضع "نترسیدن" در برابر حکومت وا داشتند؛ مقامات تجاوزات خود را متوقف و وی را در نهایت آزاد کردند.
گفتگوی ادیان در عربستان
در این سند همچنین آمده است : درباره سیاست رژیم سعودی، شیخ نمر معتقد است گفتگوی ادیان تنها فریب و تمرینی برای روابط عمومی خارجی عربستان به شمار می رود. وی در این جلسه سپس به قلع و قمع شیعیان منطقه شرقی که بالاترین سطح از گفتگوها را (با حکومت) انجام دادند، اشاره می کند. شیخ نمر سپس به بیانیه ضد شیعه 22 شیخ سلفی که با موافقت مسئولان دولتی در عربستان در اوایل ژوئیه آن سال منتشر شده بود، اشاره می کند.
اقدامات سعودی، میانه روی این رژیم را تکذیب می کند
طبق سند ویکی لیکس، شیخ نمر معتقد است شماری از این 22 روحانی سلفی، بسیار به دولت عربستان نزدیک هستند؛ بطوری که امکان ندارد این بیانیه بدون موافقت و یا اطلاع آنها صادر شده باشد. هنگامی که پولوف از شیخ نمر می پرسد آیا به نظر وی برخی افراد خاندان حاکم هم اکنون حاضر به مدارا با شیعیان هستند، گفت: وی میان افراد خاندان حاکم تفاوتی قائل نیست.
در پایان این سند، تحلیلی از این دیدار از سوی سفارت آمریکا منتشر شده و نوشته است: سخنان شیخ نمر با اظهارات علنی سابق وی هماهنگی دارد. این تلگراف از سوی سفارت آمریکا در ریاض برای آژانس اطلاعاتی آمریکا (سیا) ، آژانس اطلاعات دفاعی و وزارت خارجه و سازمانهای این کشور که درباره ایران و کشورهای عربی و اسلامی پژوهش می کنند، ارسال شد.