بازماندگان آمریکایی‌هایی که 36 سال پیش در ایران گروگان شده بودند، از این کشور غرامت دریافت می‌کنند. سهم اصلی این غرامت به بیوه یکی از تفنگداران و برادرش، از ماموران حراست تفنگدار که مقامات ایرانی او را دستگیر کرده بودند، خواهد رسید.
«استیون پرلز»، وکیلی که به نوشتن لایحه مصوب کنگره کمک کرد تا به گروگان ها پول پرداخت شود، اظهار داشت: « خانواده یکی از تفنگداران به تنها این کار را به سرانجام رساند.»
پرلز سالها وکالت «آنت لوینگستون» را برعهده داشت. همسر وی، سرجوخه جوئل لوینگستون، 23 اکتبر 1983 در حمله تروریستی به پایگاه تفنگداران دریایی بیروت کشته شد. آنت از پرلز درخواست کرده بود تا وکالت برادرش، گروهبان پیشین «پل لوییس» را برعهده بگیرد.
پرلز می گوید: «اگر آنت نگفته بود که باید این کار را به خاطر بردارم انجام دهی، دست به این کار نمی زدم. اگر می خواهید بدانید افتخار این کار نصیب چه کسی می شود باید بگویم آنت. او همسر و خواهر خوبی برای یک تفنگدار دریایی به شمار می رود.»
لوینگستون مدعی شد دولت آمریکا مانعتراشی می کرد زیرا جلوی شکایت گروگان ها از ایران را در دادگاه های آمریکا می‌گرفت چرا که این، بخشی از توافق آزادسازی آنها بود. از این رو، برای گروگان های سابق مدتها طول کشید تا سرانجام غرامت خود را دریافت کنند.
لوینگستون که ساکن سیدنی الینویز است، مدعی شد: «بخشی از توافق با ایران این بود که این کشور، دیگر از تروریسم پشتیبانی نکند. روشن است که آنها به این بند از توافق پایبند نبوده اند. پس، ما چرا باید پایبند باشیم؟»
پرلز نیز از این توافق نامه که به پیمان الجزایر معروف است خرسند نبود؛ ولی می دانست که نمی تواند آن را نقض کند. او می گوید: «هنگامی که وزارت خارجه قراردادی را امضا می کند، خواه قراردادی سودمند باشد یا زیانبار، دیگر کسی نمی تواند آن را بشکند. از این رو، می بایست راهی پیدا می کردیم که تمامیت پیمان الجزایر دست نخورده می ماند هرچند که من از بندهای آن خرسند نبودم.»
نویسنده در ادامه آورده است: پرلز با کنگره همکاری کرد تا از جریمه ای که از بانک فرانسوی «بی ان پی پاریباس» گرفته بودند استفاده کرده، به گروگان های ایران در کنار دیگر قربانیان تروریسم دولتی کمک کنند. این بانک به خاطر دادوستدی که با ایران و سودان و کوبا داشت جریمه شده بود.
«باب گودلیت» نماینده مجلس لایحه ای تقدیم کرد تا برای دادن غرامت به گروگان های پیشین و نیز قربانیان حمله به ناوجنگی کول، سفارت آمریکا در کشورهای کنیا و تانزانیا، و برجهای خُبر در عربستان سعودی و پایگاه تفنگداران دریایی در بیروت، 1 میلیارد دلار کنار بگذارند.
گودلیت به مرین کورپس تایمز گفت: «به گمان من 1 میلیارد دلار همه ادعاها را برآورده نخواهد کرد؛ ولی باور دارم که این نخستین گام سودمند در کمک به قربانیان خواهد بود.»
نویسنده در پایان گزارش خود آورده است؛ لوییس خود را خوشاقبال می داند که سرانجام غرامت دریافت می کند. دیگر اعضا و کارکنان دولتی که زندانی شده بودند به مراتب سختی بیشتری کشیده ولی پولی دریافت نکرده اند ، مانند اسیران جنگی آ»میکا که در جنگ جهانی دوم در ژاپن به بردگی گرفته شده بودند.
