میزان نزدیکی کلودیا دانتشکه به تروریسم را می توان با نگاهی به تلفن همراه وی دریافت. دانتشکه در برلین زندگی می کند، اما میزان زنگ خوردن، صدا دادن و لرزیدن تلفن وی به کیفیت ارتباط اینترنتی در شهر رقه واقع در سوریه بستگی دارد.
از سال ٢٠١١، در حدود ٨٠٠ زن و مرد از آلمان به سوریه و عراق رفته‌اند، برخی از آنها به داعش پیوسته و هم اکنون در رقه زندگی می کنند. هنگامی که کیفیت ارتباط اینترنتی خوب است، امری که عمدتاً در تعطیلات آخر هفته اتفاق می‌افتد، بسیاری از آنها با پدر و مادر خود و اغلب از طریق واتس آپ یا اسکایپ تماس برقرار می کنند. سپس پدر و مادر آنها با کلودیا دانتشکه تماس می گیرند. آنها می خواهند بدانند در پاسخ فرزندانشان چه بگویند.
برای مثال، کلودیا دانتشکه در پیامکی به آنها می گوید: "سعی کنید یک پاسخ روشن بدهید. به راحتی به او بگویید: اگر تو حتی به سخنان و توصیه های من عمل نمی کنی، من نیز نمی توانم به تو کمک کنم." هنگامی که ادامه این بحث به دانتشکه فرستاده می شود، او در پاسخ می نویسد: "بله، خوب است، به همین روال ادامه دهید."
هدف اصلی او حفظ ارتباط بین این مسافران و خانواده های آنها می باشد. همه کسانی که به رقه سفر کرده اند، در زمره افراد قاتلی که سر دیگران را می برند نیستند. بعضی از آنها فریب تبلیغات داعش را نخورده و به دنبال پیدا کردن راه فرار هستند. گاهی اوقات می توان آنها را به آلمان برگرداند، قبل از آن که آنها به طور کامل در چنگال ترور گرفتار شوند.
کلودیا دانتشکه ٥٢ ساله، فردی کوتاه قامت با موهای کوتاه و چشم های هوشیار و زیرک، بر روی مبل آپارتمان خود در مرکز شهر برلین نشسته و می گوید زمانی با خود تصمیم گرفته بود در تعطیلات آخر هفته از کار کردن دست بکشد. اما پس از این سخن، او خود می خندد. چگونه می توان این گونه برنامه ریزی کرد با توجه به این که تنها طی تعطیلات آخر هفته در رقه کیفیت ارتباط اینترنت خوب می باشد؟
دانتشکه فردی بسیار خندان و خوش خلق است. او همین اشتیاق را برای سخن گفتن و سیگار کشیدن نیز دارد. کلودیا دانتشکه را می توان به عنوان یک نیروگاه تجسم کرد که به طور مداوم در حالت روشن و مشغول به کار می باشد.
از چهار سال پیش، دانتشکه ریاست مرکز مشاوره برلین به نام حیات را به عهده دارد، نام آن به زبان عربی بوده و به معنای "زندگی" می باشد. در سازمان حیات، بستگان افرادی عضو می شوند که به افراطی گری تمایل پیدا کرده اند، به طور ناگهانی صحبت از مهاجرت به سوریه به میان آورده یا از کشور خارج شده اند. از اواخر سال ٢٠١١، دانتشکه و همکاران وی که از سوی اداره فدرال مهاجرت و پناهندگی(BAMF) از لحاظ مالی پشتیبانی می شوند، به ٢٠٤ پرونده در شهر برلین و همچنین شهر بن رسیدگی کرده اند. از این تعداد، ٥٠ پرونده "مربوط به امنیت" بودند، یعنی با سفر به مناطق جنگی یا با گروه های تروریستی مرتبط هستند. همچنین ٧٥ پرونده مختومه اعلام شده اند، از این تعداد ٤٠ پرونده "به نتیجه مثبت" رسیده اند، یعنی: رابطه با محیط افراط گرایی پایان یافته، شخص مورد نظر تعادل خود را بازیافته، کار می کند یا مشغول تحصیل است و به یک شبکه اجتماعی تعلق دارد. تنها ٤٠ پرونده از مجموع ٢٠٤ پرونده – این آمار نشان می دهد افراط زدایی تا چه اندازه دشوار است. اما همچنین نشان می دهد که این کار شدنی و امکان پذیر است.
هم اکنون چند مرکز مشاوره دیگر که مشابه سازمان حیات هستند در آلمان وجود دارند. همه این سازمان ها تا حدی از خزانه عمومی تأمین مالی می شوند، اما متأسفانه سهم آنها خیلی کم است. کسانی که در اینجا کار می کنند، به خاطر باورهای خود به اینجا می آیند. تقریباً حدود بیست و چهار نفر شغلی مشابه به کلودیا دانتشکه دارند، اما او در این مسیر پیشگام بود.
خانواده کلید اصلی است
روشی که سازمان حیات در پیش گرفته، هم اکنون در کانادا، هند، استرالیا و کشورهای دیگر نیز به کار برده می شود. در این روش، مشاور با خانواده فرد تندرو همکاری می کند. دانتشکه می گوید، خانواده کلید اصلی حل این پرونده ها می باشد. او از هیچ پرونده ای اطلاع ندارد که در آن وضعیت خانواده یک عامل قرار گرفتن فرد در معرض ابتلا به افراط گرایی نبوده باشد. او می گوید "اما شما نمی توانید کسی را که با او هیچ ارتباطی ندارید، افراط زدایی کنید. پدر و مادر این رابطه را دارند، حتی اگر این رابطه به نظر مختل برسد. این چیزی است که ما از آن استفاده می کنیم".
به نظر می رسد زندگی کلودیا دانتشکه بستر آماده سازی مناسبی برای شغل فعلی او بوده است. او در لایپزیگ بزرگ شد و در ابتدا می خواست در رشته قوم شناسی تحصیل کند، اما کمیسیون مسؤول تخصیص رشته های تحصیلی در جمهوری دمکراتیک آلمان نیازی به قوم شناسان بیشتر نمی دید. دانتشکه از مطالبی که در سخنرانی های مختلف درباره کشورهای عربی و بدوی ارائه شد مجذوب این جهان گردید، بنابراین او به مطالعه زبان عربی پرداخت. او پس از فارغ التحصیلی در اواسط دهه هشتاد میلادی، چندین سال به عنوان سردبیر زبان های خارجی در بخش عربی زبان خبرگزاری آلمان شرقی (ADN) مشغول به کار بود.
دانتشکه مدت های طولانی به سوسیالیسم باور داشت، اما هنگامی که تغییر و تحولات سال ١٩٨٩ رخ داد، شک و تردید او درباره نظام جمهوری دمکرات آلمان افزایش یافت. برای او، این تغییرات به طور دقیق در زمان مناسب رخ داد: در اواسط بیست سالگی، او برای شروع یک زندگی جدید به اندازه کافی جوان بود. دانتشکه به شغل تهیه کنندگی برای ایستگاه تلویزیونی AYPA که هدف آن برقراری ارتباط با جامعه ترک در غرب برلین بود، مشغول شد. از آن زمان، او تقریباً با تمام مساجد شهر و همچنین ائمه جماعت لیبرال، رادیکال و بی طرف سیاسی آشنا شد.
او از سال ٢٠٠١ در مرکز فرهنگ دمکراتیک شروع به کار کرد، پروژه اصلی این سازمان "خروج Exit" می باشد، برنامه ای برای کسانی که از صحنه نئو نازی خارج می شوند. ده سال بعد، سازمان حیات تأسیس می شود، پروژه ای که او برای آن از همه لحاظ ایده آل است. البته نه تنها به عنوان کارشناس امور اسلامی. او می گوید: "من بر اساس تجربه شخصی می دانم، که باور داشتن به یک ایدئولوژی چه معنی می دهد".
از آن زمان دانتشکه با انجام حجم کار یک مدیر، حقوق یک معلم مهد کودک را دریافت می کند.
یک مادر که پسرش افراط گرا شده و به خارج از کشور فرار کرد و نمی خواهد جزئیات پرونده وی در این مقاله ذکر شود، می گوید: "بدون کمک آنها، من نمی توانستم چند سال گذشته را طاقت بیاورم. برای من غیر قابل توضیح است که چرا تاکنون از کلودیا دانتشکه که به بسیاری از خانواده ها کمک می کند و از مرزهای جسمی و روانی خود نیز فراتر می رود، پشتیبانی مالی و شخصی نشده است".
هم اکنون دیگر شناخت عمومی و رسمی از کار دانتشکه وجود دارد. در اوایل سال جاری او به دعوت کاخ سفید برای شرکت در کنفرانس رئیس جمهور اوباما درباره "افراط گرایی خشونت طلب" به واشنگتن سفر کرد. همچنین چند ماه پیش دانتشکه در سازمان ملل متحد بود. او از این ماجرا به عنوان یک "تجربه" خاص یاد می کند.
