به گزارش افکارخبر، در حالیکه دولتمردان آمریکا سرگرم انتشار تصورات خود در رابطه با امن تر کردن جهان بعد از توافق هسته ای با ایران در سطح داخلی، منطقه و جهان هستند، مردم ژاپن هفتادمین سالگرد فاجعه اتمی هیروشیما و ناگازاکی توسط آمریکا را گرامی داشتند.
هفتاد سال پیش در چنین روزی دومین بمب هسته ای آمریکا بر سر مردم بی دفاع ناگازاکی ساقط شد، تا جنایتی که واشنگتن چند روز قبل از آن علیه مردم هیروشیما مرتکب شده بود در مورد ناگازاکی دیگر شهر ژاپن هم تکرار نماید.
آیا آنگونه که ادعا می شود نیازی به استفاده آمریکا از بمب هسته‌ای برای مختومه کردن جنگ وجود داشت؟
حتی در صورتی که بمب اول آمریکا هم از دیدگاه سیاستمداران این کشور قابل توجیه باشد، با توجه به تلفات و تبعاتی که در هیروشیما به وجود آورد چه دلیلی برای به کارگیری بمب دوم می توانند ارائه کنند؟
به گفته رسانه های وکارشناسان آمریکایی حتی پیش از اوت ۱۹۴۵ هم ژاپنی ها تسلیم شده بودند، اما هری ترومن رئیس جمهور وقت آمریکا برای آزمایش عملی بمب هسته ای ومطلع شدن دانشمندان آمریکایی از میزان حقیقی تلفاتی که بمب هسته ای می تواند به همراه داشته باشد، دستور استفاده از این سلاح را صادر کرد.
با نگاهی به اسناد منتشر شده توسط دولت آمریکا، اوضاع جنگ در سال ۱۹۴۵ همه چیز به نفع آمریکا و متحدانش پیش می‌رفت وتقریبا در اوت آن سال ارتش امپراطوری ژاپن هم با وجود در اختیار داشتن ۵ میلیون نظامی به طور ضمنی شکست را پذیرفته بود.
ناوگان های دریایی اش در محاصره ناوگان های آمریکایی بود، حریم هوایی‌اش در تسخیر جنگنده های آمریکایی ونیروی هوایی ارتش ژاپن نیز متلاشی شده و در بدترین شرایط خود قرار داشت.
آیا در چنین شرایطی واقعا نیازی به استفاده از بمب هسته ای وجود داشت.
به اعتقاد اندیشمندان وکارشناسان آمریکایی اهداف اصلی حمله به ژاپن به رخ کشیدن این سلاح کشتار جمعی به دیگر رقبای جهانی بود ودر راستای این استراتژی آمریکایی قربانی شدن صدها هزار و شاید میلیون‌ها انسان هم تاثیری بر روند آن نداشت.
آمریکایی ها در چارچوب این راهبرد از مردم ژاپن تسلیم شده به عنوان موش آزمایشگاهی جهت سنجش میزان تاثیر گذاری این سلاح استفاده کردند در حالیکه همین روند را در کشورهای مختلفی از جهان هم ادامه دادند.
اسناد منتشر شده وقراین به دست آمده از این جنایت نشان می دهند که مراکز تصمیم گیری آمریکا برای تحقق خواسته ترومن دو شهر ژاپنی با یک مساحت تقریبا واحد با جمعیتی تقریبا مساوی را برگزیدند تا به عنوان آزمایشگاه های سنجش میزان قدرت تخریبی دو بمب هسته ای خود که با دو سیستم متفاوت منفجر می شدند را برگزیدند تا به شکل بهتری میزان ویرانگری این دو را مورد سنجش ومقایسه قرار دهند.
بر اساس اسناد منتشر شده، بمب اولی که در هیروشیما منفجر شد بر اساس شکافت هسته ای عمل می‌کرد در حالیکه در بمب ناگازاکی از سیستم سوخت هسته ای استفاده شد.
در توصیف خوی ددمنشی دولت آمریکا همین بس که سیاستمداران این کشور بعد از مشاهده کشته شدن بیش از ۸۰ هزار انسان بی گناه در لحظه انفجار بمب که ۳۰ درصد از کل ساکنان هیروشیما را تشکیل می دادند و از پای در آمدند ۷۰ هزار نفر دیگر طی چند ساعت بعد به دلیل تشعشعات هسته ای از جمله ۹۰ درصد از پزشکان و۹۳ درصد از پرستاران این شهر، بازهم جنایت خود را این بار در شهر ناگازاکی تکرار کردند تا این بار ۷۵ هزار انسان بی گناه دیگر را در ثانیه های اول انفجار از بین ببرند.
از نکات مضحک روزگار آن است کشوری که دیروز دست به چنین جنایت بزرگ و هولناکی زده بود امروز در حالی دم از تلاش برای مبارزه با بمب هسته ای می زند که خود بزرگترین زرادخانه هسته ای جهان را در اختیار داشته و هزاران انسان دیگر را هم در طی چند سال گذشته در نقاط مختلفی همچون عراق با استفاده از اورانیوم ضعیف شده وتسلیحاتی که با زباله های هسته ای تولید می‌کند از بین برده یا رو در روی مرگ تدریجی قرار داده است.
گفته می شود " هاتسوتومو یاماگوشی " خوش شانس ترین و یا شاید بد شانس ترین ژاپنی حمله هسته ای آمریکا به کشورش می باشد، او که در جریان حمله به هیروشیما در ۶ اوت ۱۹۴۵ در این شهر بود و دچار سوختگی هم گردید بعد از گذراندن شب در این شهر ویران خود را روز ۸ اوت به خانه اش در ناگازاکی رساند تا روز بعد از آن هم مورد حمله بمب هسته ای دوم آمریکا قرار بگیرد، و اینبار نیز با برداشتن جراحات دیگری از این حمله نیز جان سالم به در برد.
جنایات آمریکا و ردپای این کشور در حوادث و جنایات بزرگ جهانی از هیروشیما و ناگازاکی گرفته تا ویتنام، سوریه، عراق و یمن جای شک باقی نمی گذارد که آمریکایی ها در پس هر حادثه سیاسی و نظامی ای به دنبال تامین منافع خود هستند امری که مصادیق زنده بدعهدی آمریکا در تعامل با کشورها و ملت ها محسوب می گردد.
