به گزارشافکارنیوز،به نقل از سایت بحرینی " منامه پست " نوشت: در این سند آمده است که پانزده ماه شوال ۱۳۷۳ هجری قمری مصادف با شانزده ژوئن سال ۱۹۵۴ میلیادی، شیعیان بحرین در نامه ای به شیخ محمد حسین کاشف - مرجع عالی قدر شعیان آن زمان در عراق - خواستار نجاتشان از ظلم و ستم قبیله آل خلیفه شدند.
درون مایه نامه شیعیان این بود که شعیان در معرض انواع شکنجه و ظلم آل خلیفه هستند. در این نامه به حادثه مراسم روز عاشورا در سال ۱۹۵۳ اشاره شده و آمده است که مزدوران آل خلیفه به دسته ها و کاروان های عزاداران حسینی حمله کردند. نیروهای امنیتی مستقر در خیابان ها که تحت فرمان خلیفه بن محمد عیسی آل خلیفه بودند به طور بی هدف به کاروان عزاداری تیراندازی کردند که در نتیجه آن شمار زیادی از عزادران یا شهروندانی که به تماشای عزاران نشسته بودند کشته یا زخمی شدند.
قبیله آل خلیفه به این کشتار بسنده نکرد بلکه فرمان حمله به روستای عراد را داد و گروهی از اسب سواران به فرماندهی «دعیج بن حمد عیسی آل خلیفه» به روستا یورش بردند. دعیج به نیروهای تحت امر خود فریاد می زند که «با کفار و منافقین بجنگید.» در پی آن حادثه بازار تعطیل شد و مردم در اعتراض به ظلم و ستمی که مردم دچار آن شده اند دست از کار کشیدند.
شیخ کاشف الغطا در پاسخ حکیمانه اعلام کردند که استعمار برای برانگیختن فتنه طایفه ای بین مسلمانان تلاش می کند. وی در بیانیه خود از دولت بحرین خواست برای مهار وضع موجود تدابیر فوری و حکیمانه ای اتخاذ کند که حمد بن عیسی آل خلیفه امیر سابق بحرین از آنچه از دولتش صادر شد عذرخواهی.
