- «علی آهنی» سفیر جمهوری اسلامی ایران در فرانسه ضمن حضور در کمیسیون امور خارجه، دفاع و نیروهای مسلح مجلس سنای فرانسه ضمن تشریح دیدگاه‌های جمهوری اسلامی ایران در قبال موضوعات مختلف، به سؤالات آنان پاسخ داد.
مشروح این جلسه به شرح ذیل است:
«ژان لویی کارر» رئیس کمیسیون:
آقای سفیر، من حضور شما را در این کمیسیون خیر‌مقدم می‌گویم. من بیوگرافی شما را در اختیار اعضای کمیسیون قرار دادم و آنها متوجه شدند که شما یکی از افراد آشنا به کشور ما هستید و سه بار به عنوان سفیر در فرانسه حضور داشته‌اید. مسئولیت‌هایی که شما در وزارت امور خارجه از دیپلمات تا معاونت وزارت امور خارجه بر عهده داشتید، مخاطب را متوجه می‌کند که با فردی مطلع و آگاه سرو کار دارد و از همین رو ما با علاقه زیاد خود را برای این جلسه تبادل نظر آماده کردیم.
همان گونه که می‌دانید مناسبات بین ایران و جامعه بین‌المللی که تهران را مورد مجازات قرار داده بر سر مسئله هسته‌ای متوقف شده است.
در سپتامبر گذشته رئیس جمهور فرانسه در تریبون سازمان ملل متحد ارزیابی ما از موضوع را چنین اعلام کرد: «ایران از سال‌ها قبل انتظارات جامعه بین‌المللی را نادیده می‌گیرد، از کنترل‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی سر باز می‌زند و به گفته‌های خود به طریق اولی قطعنامه‌های شورای امنیت، احترام نمی‌گذارد. من خود مایل بودم که مذاکرات صادقانه‌ای جریان داشته باشد و مراحلی تعیین شود. این بار هم مذاکره نتیجه نداد. فرانسه این انحراف را که امنیت منطقه و همان طور که می‌دانیم صلح در جهان را تهدید می‌کند، نمی‌پذیرد.»
شما از موضع ما که همان احترام دقیق به الزاماتی است که ایران به عنوان امضا کننده پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی و پروتکل الحاقی آن که ایران تصمیم به اجرای آن گرفت، آگاهید. هیچ کس حق ایران در زمینه برنامه هسته‌ای غیرنظامی را مورد اعتراض قرار نمی‌دهد. در چارچوب مذاکرات ۳ + ۳(فرانسه، انگلیس، آلمان، چین، روسیه و آمریکا) پیشنهادات ملموسی برای برقراری فضای اعتماد و خروج از بن بست ارائه شده است.
ضمنا شاهد آن هستیم که طی یک سال گذشته شاهد مذاکرات بی نتیجه‌ای بودیم. ضمن اینکه طولانی شدن این بحران ما را وادار به تحسین کیفیت دیپلماسی ایران و افرادی که در این دستگاه خدمت می‌کنند، می‌کند.
موضوع دوم که به شما پیشنهاد می‌کنم بدان بپردازید، اوضاع منطقه به ویژه جنگ داخلی در سوریه و تبعات آن و نبود دورنمای خاتمه منازعه بین اسرائیل و فلسطینی‌ها همچنین ادامه پس لرزه‌های بهارهای عربی است. تمام اینها می‌تواند منجر به خطرات مهمی شود که سبب بی ثباتی در تمام منطقه می‌شود. دولت شما از رژیم سوریه و رژیم سوریه از حزب الله حمایت می‌کند. تحلیل شما از بحران سوریه چیست؟
آقای سفیر من به این امر واقفم که این دو موضوع طیف وسیعی از مطالب در جلسه ما را به خود اختصاص خواهد داد. ایران کشور بزرگی است، دارای تمدن بزرگ و کهن و مردمی بزرگ؛ آرزوی من این است که شاهد حل این تقابل باشیم تا همه بتوانیم راه را برای صلح هموار سازیم. من زمام سخن را به شما واگذار می‌کنم تا ابتدا گزارشی مقدماتی ارائه فرمایید و متعاقبا به همراه اعضای کمیسیون به تبادل نظر با یکدیگر بپردازیم.
علی آهنی سفیر جمهوری اسلامی ایران:
آقای رئیس از جنابعالی تشکر می‌کنم و از حضور در جمع شما خوشحالم. صمیمانه‌ترین تبریکات خود به مناسبت سال نو(مسیحی) را به شما و همچنین تمام اعضای کمیسیون ابراز می‌دارم. همچنین از این که با صراحت موضع خود در قبال کشورم را توضیح دادید، تشکر می‌کنم. این گفتوگو بخشی از روند لازم در آشنایی و درک مواضع متقابل است. همانطور که شما اشاره کردید ایران از فرهنگ و تمدنی غنی و بسیار کهن، منابع انسانی و ذخائر انرژی و از جایگاه خاصی در تلاقی تمدن‌های شرق و غرب برخوردار است.
سیاه نمایی در مورد ایران در برخی رسانه‌ها امری مایه تاسف است. این مسئله سبب تغییر شکل و کتمان واقعیت‌های آن می‌شود. به همین مناسبت امیدوارم که هیئتی مرکب از نمایندگان سنا بتواند به منظور مشاهده واقعیت‌هایی که در ایران و برخلاف مطالب منتشره در برخی رسانه‌ها، وجود دارد، به ایران سفر کند.
مقدمتا مایلم یادآوری کنم که مناسبات ایران و فرانسه که متاسفانه تحت تاثیر موضوع هسته‌ای قرار گرفته، بسیار دیرینه و تاریخی است. نخستین تماس‌های رسمی بین دو کشور به سال ۱۲۹۱ باز می‌گردد. مناسبات دو کشور از توان و ظرفیت بالقوه مهمی از نظر همکاری‌ها برخوردار می‌باشد که با روند سریع رو به کاهش گذاشته است. شرکت‌های آسیایی، روسی، چینی که برخی از آنها از نظر توان هم سنگ با شرکت‌های فرانسوی نیستند توانسته‌اند به سرعت جای خالی شرکت‌های فرانسوی در ایران را پر کنند. حجم تجارت دوجانبه بین ایران و فرانسه در سال ۲۰۱۱ بالغ بر ۵/۳ میلیارد یورو بود که در سال ۲۰۱۲ به کمتر از
یک میلیارد یورو کاهش یافت. این امر مایه تاسف است.
امیدوارم بتوانیم موضوع هسته‌ای را که بر مناسبات ما تاثیر گذاشته، پشت سر بگذاریم تا بتوانیم به تقویت همکاری‌ها در زمینه‌های مختلف بپردازیم. نمایندگان پارلمان می‌توانند در امر گفت‌و‌گوی مفید بین دولت‌ها کمک کنند.
در خصوص موضوع هسته‌ای، باید گفت که این برنامه جدید نیست. حدود ۵۰ سال قبل توسط آمریکا و در چارچوب همکاری با رژیم سابق پایه‌گذاری شده است. آنها همچنین یک رآکتور تحقیقاتی در ایران ساختند که تا قبل از انقلاب سوخت مورد نیاز آن را نیز خودشان تامین می‌کردند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز با توجه به رو به پایان بودن سوخت، ما به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مراجعه می‌کردیم و آژانس نیز پیشنهاد تامین سوخت مورد نیاز ۲۰ درصد غنی شده را از آرژانتین به ما می‌داد.
در پاسخ به درخواست مجدد ما برای سوخت این رآکتور، در سال ۲۰۱۰ آژانس اعلام کرد که آمریکا، روسیه و فرانسه آمادگی خود برای عرضه سوخت را ابراز کرده‌اند. ما نیز آمادگی خود برای مذاکره را اعلام کرده و هشدار دادیم که تامین سوخت رآکتور یاد شده برای ما مطلبی حیاتی است. هرگونه تاخیر در این امر ما را به غنی سازی اورانیوم در حد مورد نیاز توسط خودمان وادار خواهد ساخت.
آنها در نظر داشتند ۱۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم موجود با غنای ۵/۳ درصد ما را گرفته تا به اورانیوم ۲۰ درصد تبدیل کند. فرانسه می‌گفت که این روند طولانی است و ۲ سال به طول می‌انجامد.
ما به مخاطبان خود پیش‌تر گفته بودیم که اگر بخواهند وقت کشی کنند ما مجبور خواهیم شد برای سوخت مورد نیاز خودمان اقدام کنیم. من تردیدی را که برنار کوشنر وزیر وقت امور خارجه در خصوص توانایی ما در تسلط بر تکنیک تولید این سوخت ابراز کرده بود، به یاد دارم.
نهایتا با عدم دستیابی به توافق در این خصوص، ما از مهندسان ایرانی خواستیم تا خود آنها نسبت به تهیه سوخت برای رآکتور تحقیقاتی اقدام کنند. آنها نیز در کمتر از ۲ سال توانستند به این هدف دست یابند.
به عنوان نتیجه مایلم خاطرنشان کنم که رویکرد مذاکراتی گروه موسوم به ۱ + ۵ که با عدم حسن نیت برخی کشورها همراه بود، به پیچیده‌تر شدن این روند منجر شد.
در حالی که ما در سطح غنی سازی ۵/۳ درصد بودیم و می‌توانستیم با مبادله، به غنی سازی ۲۰ درصدی توسط خودمان مبادرت نکنیم اما نهایتا توانستیم این مشکل را برطرف کنیم. من از بابت این رویکرد و بی اعتمادی که پیرامون برنامه هسته‌ای غیرنظامی ما شکل گرفته، متاسفم. این برنامه دارای هیچ جنبه نظامی نیست. به همین دلیل ما هیئت‌های بازرسی را پذیرا شده و تمام ضوابط و معیارهای وضع شده را رعایت کرده‌ایم.
من به شما پیشنهاد می‌کنم که یک گروه کاری مرکب از افراد ذیصلاح وابسته به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، دولت و پارلمان خودتان تشکیل دهید تا به بررسی مقررات آژانس یا پیمان منع گسترش سلاح‌های اتمی(ان. پی. تی) که ادعا می‌شود ما آنها را نقض کردیم، بپردازند. ما همواره خود را با الزامات مربوطه تطبیق داده‌ایم. با این حال آژانس در معرض فشارهای سیاسی قرار دارد که مانع از انجام ماموریت حرفهای آن می‌شود. ما به روشنی اعلام کرده‌ایم که برنامه هسته‌ای ما به هیچ وجه جنبه نظامی ندارد. ما بیش از ۷ هزار و ۵۰۰ نفر روز بازرسی(از تاسیسات هسته‌ای خود) داشتیم که ۱۰۰ مورد آنها
به طور سر زده بوده است.
دوربین‌های آژانس در مراکز هسته‌ای ایران نصب شده و ۲۴ ساعته فعال می‌باشند. اورانیوم غنی شده‌ای که از سانتریفوژها(در ایران) به دست می‌آید بلافاصله توسط آژانس مهر و موم می‌شود. آنها می‌دانند که ما دارای بمب اتمی نیستیم. با این وجود بر بدبینی نسبت به آینده کماکان اصرار می‌شود.
چنین رفتاری مبتنی بر متهم کردن نسبت به نیات احتمالی در آینده می‌باشد. آیا می‌توان استفاده از چاقو را به صرف آن که کسی ممکن است با آن جنایت کند، ممنوع کرد؟ بهتر آن است شرایطی را که از امکان بروز چنین جنایاتی پیشگیری می‌کند، پیش‌بینی کرد. ما آماده گفتوگو و دادن تضمین مبنی بر اینکه برنامه هسته‌ای ما اهدافی جز اهداف غیرنظامی ندارد می‌باشیم و در مقابل باید بتوانیم برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز خود را تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دنبال کنیم.
در خصوص پروتکل الحاقی نیز باید گفت که این پروتکل باید توسط پارلمان تصویب شود.
مذاکرات با سه کشور اروپایی(آلمان، فرانسه و انگلیس) در سال ۲۰۰۳ آغاز شد. به منظور زدودن هر گونه سوء تفاهم یا ابهام ما حاضر شدیم از اکتبر ۲۰۰۳ به طور داوطلبانه و قبل از تصویب آن در پارلمان، این پروتکل را به اجرا درآوریم. ما به مدت دو سال و نیم این پروتکل را به صورت دوفاکتو به اجرا گذاشتیم. با این وجود پس از این مقطع به دلیل تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد که از دید پارلمان ما اقدامی غیرقانونی بود، نمایندگان مجلس، دولت را از اجرای آن منع کردند.
در واقع بند ۱۲ اساسنامه آژانس هر گونه ارجاع پرونده کشور عضو به شورای امنیت را منوط به مشاهده نقض آشکار پیمان ان. پی. تی توسط بازرسان آژانس می‌داند. این گزارش سپس باید به شورای حکام آژانس داده شود و سپس در صورت عدم دستیابی به توافق به شورای امنیت ارجاع شود. این در حالی است که هیچ مورد نقض محرز ان. پی. تی که بتواند ارجاع پرونده به شورای امنیت را توجیه کند، مشاهده نشده بود. در فضای ادامه اعمال مجازات و فشار، کدام دولت در ایران می‌تواند از پارلمان کشور خود بخواهد این پروتکل را تصویب کند؟
به نظر می‌رسد که دولت فرانسه اخیرا موضع واقع بینانه‌تری را اتخاذ کرده است. «فرانسوا اولاند» رئیس جمهوری فرانسه در جمع سفرای فرانسه در خارج همچنین در جریان دیدار نخست وزیر رژیم صهیونیستی(از پاریس) بر حق ایران در استفاده از ظرفیت هسته‌ای غیرنظامی تأکید ورزید. آقای لوران فابیوس وزیر امور خارجه نیز در کنفرانس سفرا در رم چنین موضعی گرفت. من توجه دولت خود را نسبت به تغییر لحن و نقشی که فرانسه می‌تواند در حل این مشکل ایفا کند، جلب کردم.
ما برای دیالوگ آماده‌ایم. اخیرا نمایندگان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در تهران بودند. آنها قرار است در ماه فوریه به منظور نهایی کردن برنامه اقدام برای دیدار از برخی سایت‌های نظامی به تهران بازگردند و این امر علی‌رغم آنکه مراکز مورد اشاره جزو سایت‌های هسته‌ای نمی‌باشند، صورت می‌پذیرد. ما به منظور نشان دادن حسن نیت خود و در راستای شفافیت با چنین درخواستی موافقت کردیم اگر چه این درخواست در زمره صلاحیت‌های آژانس نمی‌باشد.
با این وجود ما خواهان آن هستیم که برنامه اقدام به منظور مشخص کردن چگونگی این دیدار تنظیم شود. ما قبلا نیز در پی اصرار بازرسان آژانس با درخواست آنها برای بازدید از مرکز نظامی پارچین موافقت کرده بودیم. امروز شرایط متفاوت است و پارلمان نسبت به این موضوع بسیار حساس است. لذا بایستی قبلا مدالیته و برنامه اقدام را برای چنین دیدارهایی نهایی کرد. امکان مانوری از سوی ما برای آن چه که ادعا می‌شود مبنی بر محو آثار هسته‌ای است، وجود ندارد. چنین چیزی امکان ندارد زیرا آثار هسته‌ای قابل محو شدن نمی‌باشند.
ما آماده‌ایم که پس از توافق و نهایی شدن برنامه اقدام، اجازه بازدید از سایت پارچین را بدهیم. با این حال اعضای گروه ۱ + ۵ باید واقع بین باشند و تداوم برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را بپذیرند. این مسئله گام مهمی محسوب می‌شود.
در رابطه با اعمال مجازات‌ها و تحریم‌ها، علی‌رغم اینکه ما به خوبی آن را مدیریت می‌کنیم، من بیم رنج تحمیل شده به مردم ایران به دلیل مجازات‌ها را دارم. به طور مثال مشکل تامین دارو برای بیماران مطرح است. ما امکانات مالی برای خرید دارو را داریم اما متوقف شدن ارتباطات بانکی مانع ایجاد کرده و این امر سبب رنج مردم و طبقه محروم می‌شود. من معتقدم که فرانسه و همچنین دیپلماسی پارلمانی می‌تواند در پیشبرد این گفت‌و‌گوها نقشی ایفا کند.
در خصوص سوریه نیز باید بگویم سال‌های مدیدی است که ما مناسبات خوبی با این کشور داریم. چیزی که مهم است آینده مردم این کشور است. ما نسبت به این موضوع بی تفاوت نیستیم. دولت سوریه مانند هر دولت دیگری برخی اشتباهاتی داشته است. با این وجود رئیس جمهوری این کشور، بشار اسد، هنوز هم از سوی اکثریت مردم سوریه حمایت می‌شود. نمی‌توان رئیس یک کشور را در صورت برخورداری از حمایت اکثریت مردم و نه فقط جامعه علویان، مجبور به ترک وظائفش کرد.
هر یک از ما داده‌ها و تحلیل‌های خود را داریم. سعی کنیم در این مرحله حساس حتی اگر مواضع ما متفاوت است، دیالوگی برقرار کنیم. این گفت‌و‌گوها باید با سنجیدگی صورت گیرد، زیرا هرگونه اشتباه در موضع‌گیری می‌تواند تبعات سختی به دنبال داشته باشد. گفتوگو می‌تواند به آرام کردن این بحران کمک کند. این بحران هیچ راه‌حلی جز راه‌حل دموکراتیک و غیر نظامی ندارد. باید جلوی درگیری خونین را گرفت و زمینه را برای دیالوگ ملی و برگزاری انتخابات آزاد و دموکراتیک آماده کرد. بگذاریم شهروندان سوری خودشان انتخاب کنند. این نه بر عهده ما نه بر عهده شما و نه بر عهده هیچ کشوری نیست که به
جای آنها تصمیم گیری کند. باید به افرادی که از کشورهای دیگر به سوریه آمده‌اند و با سلاح‌های خود و حمایت‌های مالی و تسلیحاتی که از آنها می‌شود می‌کوشند سوریه را بی ثبات کنند، توجه داشت زیرا آنها فردا خود اروپا را تهدید خواهند کرد.
خانم «ناتالی گوله»:
آقای سفیر، من شخصا از دعوت شما که بارها طرح آن را کرده بودم، خوشحال هستم و از رئیس کمیسیون نیز بابت این اقدام متشکرم. ایران تصویر تاسف باری در رسانه‌ها و در عرصه دیپلماسی بین‌المللی دارد که بخشی از مسئولیت آن نیز بر عهده خود این کشور است. ایران همچنین قربانی استاندارد دوگانه‌ای است که سبب می‌شود بابت برخی مواضع مورد سرزنش قرار گیرد در حالی که سایر کشورها به رغم داشتن شرایط مشابه، از گزند این تقبیح جهانی می‌گریزند.
من سؤالات متعددی دارم. من به خوبی کشور شما را می‌شناسم تا جایی که از سوی مجاهدین(منافقین) به عنوان عامل حکومت ایران توصیف شده‌ام. البته مورد بدرفتاری از سوی آنها قرار گرفتن افتخاری است. شاید در این مورد نیز شما نکاتی را طرح کنید. سؤال نخست من در مورد تاثیر تحریم‌ها بر مناسبات ما می‌باشد. آیا می‌توان حداقل روابطی را برای بخش‌هایی که تحت تحریم نیستند، حفظ کرد؟ وزیر امور خارجه از ایده حفظ دیپلماسی اقتصادی حمایت می‌کند. ما چندین پرونده مهم که تحت تاثیر این مجازات‌ها قرار نگرفته‌اند، در دست داریم. من به مورد پالایشگاه پتروپلوس و احتمال خریداری آن از سوی یک شرکت
ایرانی که تحت تحریم قرار ندارد یا پژو که با مشکلات آن آشنا هستیم در حالی که خودروهای آن در ایران بسیار مورد توجه است، فکر می‌کنم. سؤال آخر من در مورد ارمنستان است ماهیت حمایت شما از بحران حل نشده قره باغ علیا چه می‌باشد؟
«ژیلبر روژه»:
آقای سفیر من هم از این گفتوگو و صراحت رئیس کمیسیون تشکر می‌کنم. این دیدار باید به ما امکان درک بهتر مواضع یکدیگر را بدهد. ایران حاضر شده با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مذاکره کند. توافق اصولی هنوز حاصل نشده است. شما به اختصار به موضوع پارچین اشاره داشتید. شما از دیدار آتی در ۱۳ فوریه چه انتظاری دارید؟ کشور شما چه رویه‌ای را می‌تواند برای دستیابی به یک نتیجه به اجرا گذارد؟ از منظر ایران چگونه می‌توان موانع را برای اینکه بتوانیم با هم گفتوگو کنیم و حرف هم را متوجه شویم، برطرف ساخت؟ در کشور شما در ژوئن آینده انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود، آیا
می‌توانید چالش‌های مهم ملی و بین‌المللی پیش روی خود را برایمان مشخص کرده و اینکه احتمالا چه کسانی مطرح هستند را بفرمایید؟
«کریستیان کامبون»:
آقای سفیر مایلم به موضوع تصویر منفی ایران که همکارم خانم ناتالی گوله بدان اشاره کرد، باز گردم. کشور شما از مردم بزرگی تشکیل شده که ریشه در تاریخ دارند. شما به درستی به تاریخ مناسبات ایران و فرانسه اشاره کردید. این در حالی است که به ویژه ورای مباحثبین المللی در خصوص کاربرد توان هسته‌ای در ایران، شما نقش دیپلماتیک در اندازه اهمیت خود در منطقه ایفا نمی‌کنید. همچنین در سطح عالی‌ترین مقامات کشور به طور منظم اظهاراتی در مورد اسرائیل و موجودیت و بقای آن طرح می‌شود که شنونده را به این فکر می‌اندازد که شما مایل به محو اسرائیل از نقشه جهان می‌باشید.
سؤال من شاید ساده اندیشانه به نظر برسد ولی فکر نمی‌کنید که با ثباتی که دیپلماسی شما شاهد آن بوده، وقت آن رسیده است که به یک بازنگری واقع بینانه از اوضاع خاورمیانه بپردازیم؟ فکر می‌کنید که حضور اسرائیل همچنان باید نادیده گرفته شود؟ یا بر عکس، مناسب نخواهد بود اوضاع را همانطور که هست بپذیریم و همین وضعیت را ترکیب کنیم؟ چرا که آنطور که انتخابات اخیر نشان می‌دهد این فقط در اسرائیل است که صداهایی برای حمایت از صلح بلند هستند. فکر نمی‌کنید که وقت آن رسیده با واقع گرایی خود را به اثبات رسانید؟ ایران نمی‌تواند به یک قدرت تعدیل کننده که راه صلح می‌پیماید تبدیل شود و
مطمئنا هنوز در فاصله زیادی از آن قرار دارد، ولی در آن باید یک نقش اساسی ایفا کند.
«کریستین پونسله»:
من از جناب سفیر به خاطر قبول دعوت تشکر می‌کنم. مایلم شما را از انتقاداتی که نسبت به رئیس جمهور محمود احمدی‌نژاد دارم مطلع کنم و آن اظهارات وی در سازمان‌های بین‌المللی است که در راستای ابراز علاقه فراوان به رژیم نازی است که خانواده من شخصا از دست آنها خیلی رنج کشیده است.
با این وجود متوجه شدم که در پاسخ‌های شما نسبت به کشورم نوعی علاقه‌مندی وجود دارد که دلگرم کننده هستند. شما تایید می‌کنید که باید واقع بین باشیم. ولی اوضاع چگونه است؟ کشور شما دوست دارد انرژی اتمی داشته باشد آن هم با عنوان مسالمت‌آمیز؛ ولی همه نسبت به اینکه شما می‌خواهید آن را به سمت مقاصد نظامی تغییر جهت بدهید تردید دارند.
این اندیشه مطرح شده که فرانسه که قدرت تخصصی بالایی در زمینه انرژی هسته‌ای غیر نظامی دارد یک نیروگاه هسته‌ای در ایران بسازد و آن را برای شما به کار بیندازد. نظرتان در این باره چیست؟ مهندسان ما می‌توانند دائما در کشور شما مانده و استفاده‌ای که از آن به عمل می‌آید را زیر نظر داشته باشند و اکیپ‌های شما را هم برای کار در این نیروگاه آماده کنند. این مهم است که روابط بین ما بهبود یابند.
«راشل موزیر»:
ملک عبدالله پادشاه عربستان سعودی قبلا ابراز علاقه کرده بود که یک دیالوگ بین دینی به اجرا گذارده شود. وی اساسا به موضوع دیالوگ بین سنی و شیعه اشاره داشت. آیا انجام این دیالوگ در شرایط کنونی امکانپذیر است؟
«ژرار لارشه»:
شما به موضوع تنگه هرمز و به طور خاص به موضوع عربستان سعودی و قطر نپرداختند. چگونه می‌توان از نظامی شدن فزاینده در این منطقه جلوگیری کرد؟ در سوریه باید دیالوگ‌ها از سر گرفته شوند و ما می‌دانیم که روسیه نقشی محوری در این مسئله دارد. به نظر می‌رسد که پیشنهاد بشار اسد در سخنرانی روز ۷ ژانویه نمی‌تواند به توافق منتهی شود. به نظر شما چشم‌انداز تحولات و اوضاع، با علم به اینکه ایران در بین کشورهایی همچون روسیه و چین قرار دارد که مایلند یک فرمول سیاسی ارائه دهند که الزاما هم به معنای کنار گذاردن بشار اسد نباشد، چگونه است؟ چنانچه جنگ داخلی در سوریه ادامه یابد چه اتفاقی
روی خواهد داد؟ اهداف دیپلماسی شما به ویژه در قبال روسیه کدامند؟
«ژان لوئی کرر» رئیس:
شما اظهار کردید رئیس جمهور بشار اسد از سوی بخش عمده‌ای از مردم سوریه حمایت می‌شود چگونه می‌توان آن را بررسی کرد؟
آهنی:
در وهله اول به سؤال خانم ناتالی گوله پاسخ می‌دهم و به خاطر سؤال وی از ایشان تشکر می‌کنم زیرا ما در واقع قربانی رفتارهای مبتنی بر سیاست «یک بام و دو هوا» هستیم. درباره حقوق بشر، باید بگویم که ایران کشوری است که تلاش دارد به آن احترام گذاشته و درصدد ارتقاء آن می‌باشد حتی اگر کاستی‌هایی در این باره باقی باشند.
هیچ دولتی نمی‌تواند ادعا کند کاملا به حقوق بشر احترام می‌گذارد. بعد از انقلاب ما تعداد بسیاری از قوانین را تغییر دادیم و شرایط را برای ارتقاء این حقوق فراهم کردیم. وضعیت افراد زندانی در زندان‌های ایران و همچنین اجرای حقوق مدنی حداقل با برخی کشورهایی که در همسایگی ایران هستند قابل مقایسه نیستند. دیالوگ در ارتقاء حقوق بشر بسیار موثر است. همانطور که خانم گوله اشاره کردند بسیاری از انتقادها علیه ایران مطرح می‌شود ولی هیچ وقت این انتقادها درباره برخی دیگر کشورها شنیده نمی‌شود.
اعتقاد دارم که باید برای ارتقاء حقوق بشر با یکدیگر گفتوگو کرد و به خصوص همکاری‌های قضایی فیمابین را تسهیل کرد. شما می توانید، اگر این کار را مهم می‌دانید، به دولت‌تان پیشنهاد کنید مقدمات این کار را فراهم کند.
درباره منافقین نیز باید بگویم که آنها یک فرقه تروریستی تشکیل داده‌اند. آنها امروزه از تسهیلاتی که قانون در اختیار آنها قرار می‌دهد تا طرح‌های خود را آماده کنند سوء استفاده می‌کنند. آنها در کنار صدام حسین یک نقش مخرب علیه شیعیان و کردها در عراق بازی کردند. این فرقه بیش از ۱۶ هزار شهروند ایرانی را به قتل رساند و در تهران و بسیاری دیگر از شهرها چندین اتوبوس را به آتش کشیده‌اند. اینها تروریست هستند.
متاسفانه بعد از خروج نام آنها از فهرست گروه‌های تروریستی در اروپا و آمریکا توانسته‌اند در کشور شما آزادی عمل به دست بیاورند. به همین خاطر توانستند در مجلس ملی فرانسه نشستی را برگزار کنند که واقعا جای تاسف دارد.
«ژان لویی کرر» – رئیس:
ولی در سنا از سوی کمیسیون به حضور پذیرفته نشدند.
آهنی:
امیدوارم که همکاران پارلمانی شما، سناتور‌ها و نمایندگان مجلس بیشتر از این هوشیار باشند تا به دام آنها نیفتند.
در بحثهمکاری‌های اقتصادی، ما متاسفیم که شرکت‌های فرانسوی از بازار ایران محروم شوند. بیش از بیست سال پیش در امضای قرارداد با شرکت پژو که به آغاز یک همکاری ۲۰ ساله منتهی شد شرکت داشتم. متاسفانه همکاری پژو با جنرال موتورز آنها را مجبور به قطع همکاری با ایران کرد. این کار جای تاسف دارد زیرا شرکت‌های دیگری سریعا جای پژو را می‌گیرند. اگرچه شرکت های فرانسوی تصویر خوبی در ایران به جای گذاشته‌اند. به علاوه اکثر بخش های اقتصادی ایران تحت تاثیر مجازات‌ها نبوده‌اند. شرکت‌های فرانسوی به دلیل ترس از آمریکا از برقراری ارتباط با ایران هراس دارند.
درباره موضوع عدم تمدید قرارداد هم باید بگویم از تصمیم توتال برای ندادن سوخت به ایران ایر از یک سال پیش به این طرف متاسف هستم. دو سال پیش، آمریکایی‌ها تصمیم گرفتند شرکت‌های نفتی را از فروش سالانه بیش از ۵ میلیون دلار سوخت به ایران ایر ممنوع کنند. امروزه توتال از فروش سوخت به ایران ایر حتی در قالب سقف تحمیلی از سوی آمریکایی‌ها نیز خودداری می کند.
در بحثمناقشه بین آذربایجان و ارمنستان ما روابط خوبی با هر دو طرف داریم و سعی می‌کنیم نقش خود را با هدف آرام کردن موضع طرفین ایفا کنیم. ما قصد تشدید تنش را نداریم. متاسفانه کشور ما در دهه‌های اخیر در محاصره بحران ها قرار داشته است. با این حال تلاش می‌کنیم نقش ثبات بخش و آرام کننده در بحران‌ها داشته باشیم. این همان کاری است که در رابطه با عراق، افغانستان و درگیری بین ارمنستان و آذربایجان داشته‌ایم.
در خصوص آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز باید بگویم که ما انتظار داریم آژانس به حقوق مشروع ما احترام بگذارد. ما درخواست کرده‌ایم در چارچوب مذاکرات جاری و قبل از بازدید از سایت‌های مورد توافق با نمایندگان آژانس، برنامه اقدام تدوین شود. ضمنا مهم است که مقررات و روند آن محترم شمرده شوند. آمریکایی‌ها اسنادی به آژانس داده‌اند که باعثایجاد تردید شده است که ایران مطابق تعهداتش رفتار نمی‌کند. این طبیعی است که ما بتوانیم از این اسناد مطلع باشیم تا بتوانیم به آنها پاسخ بدهیم. با این حال آمریکایی‌ها به آژانس اجازه نمی‌دهند این اسناد را در اختیار ما قرار دهند. این امر
نه طبیعی است و نه قابل پذیرش.
ما خواستار آن هستیم که آژانس وظائف حرفهای خود را علی رغم فشارهای سیاسی که تاکنون برای جلوگیری از آن متحمل شده است، انجام دهد. ایران یکی از کشورهای مسئول در ان. پی. تی است که به مقررات احترام می‌گذارد و بر حقوق مشروع خودش تاکید دارد. براساس ماده چهار معاهده، هر کشور عضو حق غنی سازی اورانیوم به منظور اهداف صلح جویانه، زیر نظر آژانس را دارد. آنچه ما علاقه‌مند هستیم و بر آن تاکید می کنیم حقوق مان است. اختلاف‌هایی در باره مدالیته این نظارت ها وجود دارد. بنابراین مناسب است برای دستیابی به تفاهم در این باره دیالوگ کنیم.
انتخابات ریاست جمهوری نیز در ژوئن برگزار می‌شود. افکار عمومی در حال آماده شدن است. موضوعات مختلفی همچون بحثبیکاری و تورم موضوعات مهم پیش رو در انتخابات هستند.
آنچه لازم است بدان توجه شود این که به رغم مجازات‌هایی که با هدف بی ثبات سازی و فلج کردن کشورمان اعمال شده ما موفق شده‌ایم که پیشرفت‌های مهمی داشته و به جلو حرکت کنیم. مردم ما به خوبی مقاومت کرده و خواهند کرد. این مجازات‌ها وحدت ملی را تقویت کرده‌اند و انفجار درونی که مدت‌ها منتظر آن بودند محقق نشده است. زندگی روزانه مردم ایران، مستقل از مجازات‌ها و مشکلات ادامه دارد. سی سال است که ما زیر بار مجازات‌ها قرار داریم. سختگیری‌های اخیر آنان می‌تواند مشکلاتی به وجود بیاورد ولی نمی‌تواند ما را فلج کند. ایران کشوری بزرگ با منابع انسانی و انرژی و موقعیت ژئوپلیتیک خود
است. پانزده همسایه و بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر ساحل دارد. این مجازات‌ها غیرقانونی و غیر قابل قبول هستند. به هر حال ما با شجاعت و تدابیر واقع گرایانه موانعی که در اثر تحریم ها ایجاد شده پشت سر خواهیم گذاشت.
درباره نقش دیپلماتیک ایران، یک بار دیگر اجازه بدهید به شما بگویم که ایران تلاش کرده است نقشی ثبات بخش داشته باشد. برای مثال موقعی که صدام حسین کویت را اشغال کرد ما پذیرفتیم به پناهجویان این کشور پناه بدهیم در حالی که همین کشور در طول سال‌های جنگ عراق، علیه ما از عراق حمایت کرده بود و ما انتقام نگرفتیم.
برای ورود به بحثاظهارات رئیس جمهور احمدی نژاد، ایشان هیچ وقت تهدیدهایی را که شما طرح می‌کنید را مطرح نکرده است. حرفهای ایشان توسط رسانه‌ها در معرض تفسیر و تحریف قرار گرفته است. مایلم به صحبت‌های «دان مردیدور» وزیر اطلاعات و انرژی اتمی اسرائیل که در مصاحبه‌ای با الجزیره در آوریل ۲۰۱۲ منتشر و نیویورک تایمز نیز آن را نقل کرد، اشاره کنم.
وی در این مصاحبه تصریح کرده که رئیس جمهور ایران هیچ وقت جمله اسرائیل باید از نقشه پاک شود را بیان نکرده است و به همین خاطر او را مورد انتقاد قرار می‌دهند. مسلما ما موضع روشن و آشکاری در برابر رژیم صهیونیستی داریم. ولی با این حال ایران هیچ وقت تهدید نکرده است که نیروی نظامی بفرستد تا اسرائیل را از روی نقشه پاک کنند. باید هوشیار باشیم و اجازه ندهیم برخی رسانه‌ها ما را به دام بیندازند.
ما همواره بر اساس شناختی که از منطقه داریم سیاستی دائمی مبتنی بر ایجاد ثبات در منطقه داشته‌ایم. متاسفانه این امر مورد توجه قرار نگرفته است. برای مثال، در ژانویه ۲۰۱۲ و در زمان مراسم تبریک به دیپلمات‌های مقیم و بعد از کشته شدن چهار سرباز فرانسوی در افغانستان، آقای نیکولا سارکوزی رئیس جمهور شکست طالبانیسم و کمیته چهارجانبه را پذیرفت. در همان روز من با مشاور دیپلماتیک رئیس جمهور دیدار داشتم و به او یادآوری کردم که دو سال قبل از این موضوع ما پیش بینی کرده بودیم که مذاکرات آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها با طالبان به نتیجه نمی‌رسد. به علاوه وقتی کمیته چهارجانبه تشکیل
شد ایران تنها کشوری بود که با شناخت کامل از منطقه درباره روند حرکت کمیته چهارجانبه و به نتیجه نرسیدن آن هشدار داد. این موضوع بعد از چند سال توسط آقای نیکولا سارکوزی مورد اذعان قرار گرفت.
درباره بحران سوریه نیز ایران همواره بر لزوم احترام به دموکراسی تاکید کرده است. اگر شما از دموکراسی حمایت می‌کنید باید آن را برای همه بپذیرید. براساس یک روند دموکراتیک، این حقوق را باید برای مجموعه کشورها قائل شد که هر کس یک رای داشته باشد. این حقوق را برای فلسطین و بحرین نیز باید محترم شمرد. پناهندگان فلسطینی باید حرفشان شنیده شود و همچنین بتوانند در باره آینده شان ابراز نظر کنند.
«ژان لوئی کرر»:
با این حال باید روی مفهوم کلمه دموکراسی با هم به تفاهم برسیم.
آهنی:
شما می‌توانید در تعریف این مفهوم مشترک مشارکت داشته باشید و دیالوگ کنید تا رسیدن به تفاهم.
ژان لویی کرر:
در باره دموکراسی هیچ تفاهمی وجود ندارد.
«کریستیان پونسله»:
شما به سؤال من جواب ندادید.
آهنی:
به آن خواهم پرداخت. جرم نازی‌ها یک واقعه غمبار بود. ولی با این وجود ممنوع کردن تحقیق در مورد ابعاد آن با یک هدف تاریخی غیر قابل قبول است.
میشل بوتان:
مطالعه بله ولی اعتراض به آن نه. در باره آن تبلیغ کردن هم در رده بعدی قرار دارد.
آهنی:
من مورخینی را می‌شناسم که می‌خواستند در این باره مطالعه کنند ولی محکوم شده‌اند. این تراژدی را نمی‌توان نادیده گرفت. ضمنا فقط هم به یهودی‌ها مربوط نمی‌شود بلکه بسیاری دیگر از گروه‌های انسانی و ملیت‌های مختلف نیز مطرح هستند.
کریستیان پونسله:
اولین گروه‌های رانده شده از اردوگاه‌ها، همجنس گرایان، فراماسون‌ها و کولی‌ها بوده‌اند.
آهنی:
شما به صحبت‌های رئیس جمهور فرانسوا اولاند اشاره کردید. لحنی که وی به کار می‌برد به نظر ما متعادل است. رئیس جمهور قبلی خواهان تقویت مجازات‌ها و ایجاد یک ائتلاف در اطراف خود برای این منظور بود. امیدوارم که رئیس جمهور اولاند درصدد جبران آن و رفع مشکلات برآید. این به نفع همه است.
برای پاسخ به سؤال شما آقای پونسله، باید بگویم که فرانسه می‌تواند در ایران نیروگاه اتمی بسازد. برنامه توسعه کشور ما پیش بینی می‌کند حدود بیست نیروگاه هسته‌ای ساخته شود. ما از همکاری فرانسه در این زمینه استقبال می‌کنیم. با این حال ایران حقوق خود در قالب ان. پی. تی را مطالبه می‌کند. ایران علاقه‌مند است به فناوری هسته‌ای با هدف صلح‌آمیز دست یابد.
ولی بعد از ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای چگونه می‌توان از خرید سوخت هسته‌ای لازم که همواره به شرایط سیاسی بین‌المللی منوط شده اطمینان داشت؟ به همین خاطر است که ما می‌خواهیم قادر باشیم زیر نظر آژانس، خودمان سوختی را که به غنی سازی اورانیوم به میزان ۵/۳ درصد نیاز دارد تولید کنیم.
درباره دیالوگ بین ادیان نیز ما موافق آن هستیم و ایران برای مثال همواره از تبادل نظرهای روشن بین اسلام و مسیحیت با اتریش و واتیکان حمایت کرده است. ما همچنین به دیالوگ‌ها بین سنی‌ها و شیعیان هم کمک می‌کنیم. جا دارد بر بزرگترین مبانی مشترک تاکید کنیم. ما همگی به خدا اعتقاد داریم. برای اجتناب از درگیری‌ها باید به این سو حرکت کرد.
درباره تنگه هرمز، ایران بیشتراز هر کشور دیگری علاقه‌مند است به اینکه تردد آزاد نفت و انرژی در منطقه تضمین شود. ما در این مسیر حرکت می‌کنیم و امیدواریم که شرایط سیاسی بین‌المللی اجازه دهد که همه بتوانند از این امکان به صورت عادلانه بهره‌مند شوند.
درباره سوریه ما با همه گروه‌ها و فعالان سوری در ارتباط هستیم مگر آنهایی که موضعی بسیار رادیکال دارند و ضمنا سوری هم نیستند. بحران سوریه راه‌حل نظامی ندارد.
ژان لویی کرر:
همانند کشور مالی!
آهنی:
به درستی همین طور است. البته در بحران کشور مالی نیز کشورها رفتارهای تبعیض آمیز بروز می دهند. در حالی که در مالی علیه برخی عوامل مبارزه می‌شود در سوریه از همین نیروها حمایت می‌شود.
ژان لویی کرر:
ولی آنها در سوریه این کشور را اشغال نکرده‌اند. این دو کاملا مشابه نیستند.
آهنی:
ما با تمام گروه‌ها در تماس هستیم. ایران به حل بحران کمک می‌کند. ما طرحی شش ماده‌ای را پیشنهاد کردیم تا راه برای دیالوگ ملی باز شود و شرایط دموکراتیک برای ابراز نظر مردم سوریه باز شود. سؤال شد آیا رئیس جمهور سوریه مورد حمایت است؟ چگونه می‌توان این موضوع را بررسی کرد؟ برای پاسخ به این سؤال مناسب است بگذاریم مردم سوریه خودشان و در انتخاباتی که به صورت آزاد در آینده برگزار می‌شود ابراز نظر کنند.
ژان لویی کرر:
من نمی‌توانم تحولات روابط بین ایران و فرانسه را پیش بینی کنم ولی با این حال به عهده ماست که تعیین کنیم در ادامه این دیدار چه باید کرد؟ آیا این دیدار احتمالا به سفری به کشور شما منجر خواهد شد؟
آهنی:
شما فهم درستی از موضوع دارید. ما موافق دیالوگ هستیم. انجام دیداری با همتایان پارلمانی شما قابل برنامه ریزی است. به شما خوشامد میگوییم.
شناسه خبر:
۱۹۱۴۷۵
فرانسه می‌تواند در ایران نیروگاه اتمی بسازد
سفیر ایران در پاریس در جلسه کمیسیون امور خارجه مجلس سنای فرانسه با بیان اینکه فرانسه می‌تواند در ایران نیروگاه اتمی بسازد، گفت: شرکت‌های فرانسوی به دلیل ترس از آمریکا از برقراری رابطه با ایران هراس دارند.
افکار
۰
