به گزارش افکارنیوز به نقل از فارس، نضال حماده در گزارشی در مورد آخرین تحولات مالی در پایگاه خبری شبکه المنار لبنان نوشت: الجزایر زیر فشارهای غرب مجبور شد وارد جنگ مالی شود؛ الجزایر از یکسال پیش تقریبا به بهانه حضور القاعده در این کشور و پیشروی آن به سمت باماکو پایتخت خواستار آن شده بود.
نضال حماده نوشت: در واقع، افراد مسلح دارای تفکر القاعده موجود در مالی همان کسانی هستند که فرانسه یکسال و نیم پیش تقریبا آنها را مبارزان جنگ علیه رژیم سابق لیبی می‌دانست که به طور خاص زیر فشار نظامی و سیاسی فرانسه سرنگون شد و آن طور که روزنامه لوکانارد انشینیه در آن زمان نوشت جنگ با کشته شدن سرهنگ معمر قذافی بوسیله یک هواپیمای فرانسوی پایان یافت.
چگونه تصمیم دخالت نظامی فوری در مالی گرفته شد؟
به گزارش شبکه خبری العالم، از چند هفته پیش، گزارش‌های فوری به فرماندهی کل ارتش فرانسه و کاخ الیزه می رسید که حکایت از وضعیت نظامی خطرناک در مالی به علت پیشروی سریع افراد مسلح شبکه القاعده به سمت باماکو پایتخت داشت و به طور مشخص در نهم ماه جاری میلادی، ماهواره‌های فرانسه دو ستون نظامی متشکل از ۱۲۰۰ جنگجو را سوار بر ۱۵۰ تا ۲۰۰ خودروی دارای تیربارهای سنگین رصد کردند که این دو ستون از شمال مالی درحال حرکت به سمت جنوب بودند و هدف آنها شهرهای کوتا و موبتی بود.
این گزارش ها همچنین افزود: ارتش مالی در شهر کوتا از کمبود شدید مهمات رنج می‌برد و نظامیان نیز در هر صحنه نبرد با افراد مسلح در هرمکانی سلاح خود را رها کرده و فرار می کنند.
براساس اطلاعات، فرماندهی کل ارتش فرانسه خطر پیش‌رو را به سرعت درک کرد و بدون دشواری ارزیابی کرد که افراد مسلح می توانند به ۷۰ کیلومتری جنوب برای تسلط بر شهر سیفاری و باند هواپیمای آن بروند که این باند برای فرود هواپیماهای باری پهن پیکر مناسب است و فرماندهی کل ارتش فرانسه آن را نقطه‌ای راهبردی می داند.
افراد مسلح از شهر سیفاری می‌توانند به سرعت به سمت باماکو حرکت کنند جائی که در داخل شهر گروه‌های مسلح پنهان منتظر آنها هستند که شورشیان را قادر می‌سازد تا بر همه مالی تسلط یابند و سپس افراد مسلح این کشور بزرگ از نظر مساحت و موقعیت جغرافیایی را سکویی برای کنترل کامل بر غرب آفریقا کنند که دربردارنده مالی، ساحل عاج، سنگال و موریتانی می‌شود. روشن است که مالی دارای مرزهای دریایی نیست و کالاهای خود را از طریق ساحل عاج نفت خیز وارد می کند که فرانسه در دوره ریاست جمهوری سارکوزی، لوران گباگبو را در جنگی چند ماهه سرنگون کرد.
این اطلاعات به سرعت به کاخ الیزه رسیده و ژنرال گیو فرمانده ستاد ارتش فرانسه تلاش کرد تا فرانسوا اولاند رئیس جمهوری این کشور را درخصوص ضرورت اقدام سریع قبل از اینکه بسیار دیر شود، متقاعد کند.
فرمانده ستاد مشترک ارتش فرانسه به اولاند گفت که ارتش مالی بسیار ضعیف است و تنها اسم ارتش را یدک می‌کشد و درصورت افتادن باماکو بدست افراد مسلح سلفی تنها از طریق جنگ خیابانی می‌توانیم آنها را بیرون کنیم و این امر تلفات جانی و ویرانی‌های زیادی به همراه خواهد داشت؛ ما ۱۲ هواپیما و بالگرد اعم از جنگنده میراژ و بالگرد و هواپیمای باری و سوخت رسان داریم که در چاد و بورکینافاسو مستقر هستند و نیروهای ما نیز در پایگاه‌های فرانسه در آفریقا حضور دارند و علاوه بر آن هواپیماه‌های رافائل و بالگردهای تایگر در اختیار داریم که می‌توانند به سرعت در صحنه نبرد وارد عمل شوند.
فرماندهی کل ارتش فرانسه از چند ماه پیش اتاق عملیاتی را ایجاد کرد که ماموریت آن زمینه سازی برای دخالت نظامی فرانسه در مالی بود؛ بویژه جمع آوری اطلاعات از " افراد جهادی " از طریق هواپیماهای آتلانتیک ۲ که برفراز مالی پرواز می‌کنند و مکالمه‌های افراد مسلح را شنود و از آنها تصویر برداری می‌کنند، همچنین ماهواره ۱۴۰ کیلوگرمی بلیادیس که ماموریت نظارت الکترونی را بر عهده دارد و فرماندهی عملیات ویژه فرانسه در شهرهای بورکینا و سافاریه در مالی. جائی که مرکز فرماندهی ارتش فرانسه در پایگاه‌های نظامی ارتش مالی وجود دارد.
جنگی طولانی با نتایج تضمین نشده
عملیات کماندویی یک یگان ویژه اداره کل امنیت خارجی فرانسه با عنوان(د ج أس او) در آزاد سازی گروگان فرانسوی شاغل در وزارت اطلاعات فرانسه که در بازداشت یک گروه تکفیری با تفکرات القاعده – در سومالی - به سر می‌برد، شکست خورد و به گفته جان ایف لودریان، این عملیات منجر به کشته شدن یک سرباز فرانسوی و گروگان شد.
محافل فرانسه شکست عملیات را در چند عامل می‌دانند؛ نخست مقاومت شدید افراد مسلح در جریان عملیات می باشد و علاوه بر آن، براساس گفته وزیر دفاع فرانسه، سه تیم تشکیل دهنده گروه کماندویی فرانسه در فاصله سه کیلومتری محل عملیات با چتر فرود آمدند به گونه‌ای که ساکنان روستاهای آن منطقه آنها را مشاهده کرده و به ربایندگان خبر دادند و طولی نکشید که ربایندگان گروگان فرانسوی را به خانه دیگری بردند و خواستار نیروهای کمکی شدند. از زبان وزیر دفاع فرانسه همچنین نقل شد که کار کردن در " این سرزمین بسیار دشوار است زیرا از بیش از ۲۰ سال پیش دولتی در آن نبوده است ".
مارک لاورنی مدیر تحقیقات موسسه ملی تحقیقات و علوم گفت: افراد مسلح منطقه را می‌شناسند و غریبه نیستند و از ساکنان شهرک‌ها و روستاهای آنجا می باشد. آنها جوانان بیکار آماده جنگ هستند که خوب مسلح شده‌اند و تلفن‌های ماهواره‌ای دارند و دزدان دریایی و قاچاقچیان مواد مخدر از آنها حمایت مالی می کنند.
با وجود بمباران هوایی ارتش فرانسه، افراد مسلح همچنان در مواضع تحت اشغال خود هستند و این امر باعثمی‌شود که ارتش فرانسه زمینی وارد عمل شده و رو در رو با افراد مسلح القاعده بجنگد و این امر کارایی نیروی هوایی را در درگیری‌های پیش‌رو و جنگ شهری خواهد گرفت و حادثه چاه نفت «ان امیناس» و واکنش ارتش الجزایر به آن که دولت های غربی را خشمگین و فرانسه را به چالش کشید، روی داد تا به این نکته اشاره کند که موافقت الجزایر در کمک به فرانسه در جنگ مالی زیر فشار بوده است و عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس جمهوری الجزایر - اگر اطمینان دادن‌های هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا نبود -
کمک به فرانسه را قبول نمی‌کرد.
کلینتون اطمینان داد که تحت هیچ بهانه‌ای الجزایر هدف قرار نگیرد و این در حالی است که حکومت الجزایر با دیده شک به فرانسه می‌نگرد؛ فرانسه‌ای که(به طور مستقیم به منطقه شمال آفریقا) بازگشته است و از چهار جهت الجزایر را احاطه کرده است. الجزایر در پیروزی نظامی فرانسه در مالی نظیر لیبی علاقه‌ای ندارد. ارتش الجزایر از پس گروه‌های مسلح بر می‌آید و اگر فرماندهی فرانسه در ائتلاف بین‌المللی که قذافی را با نبرد نظامی سرنگون کرد نبود، القاعده به این میزان در منطقه قدرت نمی‌گرفت.
واکنش فرانسه درباره گروگان‌گیری در منطقه گازی یاد شده به منزله پیامی برای فرانسوی‌ها و غرب بود و بمباران گروگان‌های غربی با ربایندگان آنها گواه این است که حمایت الجزایر با شروط فرانسه نخواهد بود به خصوص ایده فرانسه برای بیرون راندن فرانسوی‌ها از مالی این سوال را مطرح میکند که به کجا؟
فرانسه طولی نکشید که زمینی وارد عمل شد زیرا دریافت که بمباران هوایی سودی نخواهد داشت و بدون شک ورود زمینی محاسبات و تلفات و خسارت‌های خودش را دارد که باعثخواهد شد تا در پی رسیدن خبر تلفات ارتش فرانسه در جنگ مالی به افکار عمومی فرانسه، سوالاتی را درباره این جنگ و بازخواست عاملان مطرح شود.
اولین نشانه‌ها در بیانیه مارین لوپن – سیاستمدار فرانسوی - بود که به ضرورت تغییر شیوه‌ای که فرانسه در سوریه دنبال میکند اشاره کرد و فیلپ دویلپن وزیر امور خارجه سابق فرانسه نیز در مقاله‌ای در نشریه ژورنال دی دیمانش از تصمیم برای دخالت نظامی در مالی انتقاد کرد.
درپایان نیز به افزایش قابل توجه شاخص بورس در فرانسه با آغاز دخالت فرانسه در مالی به علت افزایش قیمت سهام شرکتهای اسلحه سازی و صنایع نظامی اشاره میکنیم که این امر بوضوع اشاره میکند که صاحبان این شرکتها معتقدند جنگ طولانی مدت، دشوار و هزینه بر خواهد بود و ممکن است آخرین جنگ فرانسه درخارج از این کشور باشد
