به گزارش افکارنیوزبه نقل از کیهان، مایکل پازنر در گفت وگو با یورونیوز، اظهار داشت: تحریم ها احتمالا در درجه نخست مردم عادی و طبقات ضعیف را تحت فشار قرار می دهد اما چاره ای وجود ندارد. شما نمی توانید تحریم ها را چنان طراحی کنید که تنها مقامات کشور را هدف قرار دهد.

وی اضافه کرد: ما باید به صدای کسانی که در داخل هستند گوش کنیم و از آنها الهام بگیریم. روشن است که گروهی از سران نیروهای دموکراتیک در ایران خواهان اعمال فشار بر دولت از طریق تحریم ها هستند.

معاون وزارت خارجه آمریکا به اسامی این افراد اشاره ای نکرد اما با مروری به برخی مخالف خوانی ها در داخل به بهانه تحریم ها می توان روشن کرد که چه کسانی با فشار سیاسی - اقتصادی غرب هماهنگ شده اند.

پازنر در این مصاحبه گفته است: دولت ایران دولت دیکتاتوری و سرکوبگر است. جنگ سرد میان ایران و دولت های غربی که ایران را به خاطر برنامه هسته ای تحت فشار گذاشته اند ادامه دارد. اوضاع ایران از دید دیگر نیز بسیار وخیم است و آن اینکه سرکوب ها اوضاع را بسیار دشوار می کند. مخالفان خسته شده اند، آنها آزادی و دموکراسی می خواهند و از آنچه در خارج ایران گفته می شود احساس دلگرمی می کنند. ما وقت و انرژی زیادی در رسانه ها صرف می کنیم که بگوییم پشت مردم ایران و مخالفان ایستاده ایم. ما می دانیم که فعالان سیاسی و وبلاگ نویسان هدف اقدامات رژیم هستند.

وی در بخش دیگری از مصاحبه با یورونیوز با این سوال خبرنگار مواجه شده که هیلاری کلینتون ضمن اعلام پیروزی در لیبی گفته بود این معرف قدرت هوشمندانه آمریکاست اما پس از وخامت اوضاع در این کشور، آمریکا خود را کنار کشیده و می گوید مردم لیبی مسئول عواقب انقلاب خود هستند، آیا اکنون این چنین به نظر نمی رسد که قدرت هوشمند آمریکا چندان هم هوشمند نبوده اند؟

معاون وزیرخارجه آمریکا با طفره از سوال خبرنگار گفت: مردم لیبی برای آینده شان برنامه ریزی نکرده بودند. فکر نمی کنم مسئله فقدان هوشمندی باشد. دولت به بخش های بزرگی در کشور کنترل ندارد. این انتقال قدرت از طرف ما نبود بلکه از طرف مردم لیبی بود که انقلاب کردند. آنها این فشار را بدون طرح نقشه برای آینده کردند.

اظهارات معاون وزیرخارجه آمریکا درباره تحریم ها علیه ملت ایران در حالی است که اخیرا هاموند وزیر دفاع انگلیس به آبزرور گفته بود: اگر سطح اعمال فشارهای اقتصادی بر ایران به اختلال تهدیدکننده نظام و ابراز مخالفت در خیابان تبدیل شود، در این صورت احتمالا مسیر ایران را تغییر خواهد داد.

به گفته وي اين تحريم ها بايد حاكميت را تهديد كند تا تغيير موضع دهد. اگر آثار فشار اقتصادي به نا آرامي در خيابان منتهي شود، آن هنگام نظام ممكن است تغيير موضع دهد.