«داستان خانه ما منعکس کننده تجربیات مردم جنوب است. پدربزرگم پس از زلزله سال ۵۶ در زمینی در عیترون خانه‌ای کوچک ساخت. سپس فرزندانش در دهه هشتاد میلادی خانه‌ای در مجاورت خانه قدیمی ساختند. این خانه قبل از اینکه در چند لحظه تبدیل به ویرانه شود، شاهد شادی‌ها و غم‌ها، پیروزی‌ها و شکست‌های ما بود.»
دکتر «علی مراد» محقق حقوقی و فعال سیاسی، با این سخنان ناراحتی عمیق خود را از ویران شدن خانه خانوادگی خود در جنگ حزب الله و رژیم صهیونیستی ابراز کرد.
مراد در گفت‌وگو با وبگاه الحره گفت: «ارتش اسرائیل محله ما را در عیترون را منفجر و در چند ثانیه کل محله الخانوق را ویران کرد. با توجه به موقعیت جغرافیایی این خانه در مرزها، انتظار داشتیم این اتفاق بیفتد اما تماشای ویدیوی لحظات ویرانی آن بسیار دردناک است. او اضافه کرد: «من ویدیو را بارها و بارها تماشا می‌کنم تا جزئیات را فراموش نکنم، شاید جزو زیباترین خانه‌ها نباشد اما مطمئنا برای قلب ما با ارزش‌ترین بود.»
مراد درباره رابطه عمیقی که او و خانواده‌اش با این خانه و تاریخچه آن داشتند، گفت: «این تنها ساختمانی از سنگ و دیوار نیست، بلکه بخشی از هویت و خاطره خانوادگی ماست که در میان آوارها پراکنده شده است. این خانه حاوی خاطرات من و خانواده است، از مدرک‌ها و کتاب‌های مدرسه گرفته تا کتابخانه پدرم که با هزاران کتاب و پرونده‌های پزشکی پر شده است و آلبوم‌ها، اثاثیه، لباس‌ها و... اکنون همه این‌ها متلاشی شده‌اند.»
اخیرا تحلیلی که روزنامه آمریکایی واشنگتن پست انجام داد نشان داد که حدود ۲۵ درصد از ساختمان‌ها در ۲۵ شهرک مرزی لبنان به طور کامل یا جزئی تخریب شده است.
این روزنامه در گزارش خود که در ۳۱ اکتبر منتشر شد، اعلام کرد حداقل ۵۸۶۸ ساختمان در امتداد مناطق مرزی بین لبنان و فلسطین اشغالی تخریب شده یا آسیب دیده‌اند و شهرک‌های عیتا الشعب و کفرکلا بیشترین آسیب را دیده‌اند زیرا حدود نیمی از ساختمان‌های موجود در آن تخریب شده است.
ارتش رژیم صهیونیستی در مورد این نتایج اظهار نظری نکرد اما در مصاحبه با واشنگتن پست مدعی شد عملیات آن محدود به «حمله‌های محلی محدود» است که پایگاه‌هایی را بر اساس «داده‌های اطلاعاتی دقیق» هدف قرار می‌دهد و با هدف تامین امنیت بازگشت حدود ۶۰ هزار اسرائیلی آواره به خانه‌های خود در شمال و خنثی کردن تهدید حزب‌الله است.
ارتش رژیم صهیونیستی مدعی شد بر اساس قوانین بین‌المللی و تحت نظارت و دستورات سطوح سیاسی به عملیات خود ادامه می‌دهد.
«حسن عباس» خبرنگار می‌گوید: «ما ویدیوها و تصاویری از تانک‌های اسرائیلی در خیابان‌های شهرمان عیترون را مشاهده کردیم، بولدوزرهایی که خانه‌های ما را تخریب می‌کنند و عملیات بمب‌گذاری منازل و محله‌ها... بین ۱۴ اکتبر ۲۰۲۴ تا سی‌ام آن. تعداد خانه‌های کاملا ویران شده چندین برابر شد. چندین محله نابود شدند و ما این را از روی عکس‌های هوایی فهمیدیم.»
عباس به سایت الحره گفت: «پس از گسترش جنگ و به ویژه پس از آغاز عملیات زمینی اسرائیل در جنوب لبنان، مرحله جدیدی آغاز شد. اخباری که درباره شهرکمان به دست ما رسید قطع شد. دیگر هیچ کس نمی‌داند که چه اتفاقی برای منزل و املاکش افتاده است، با زندگی‌ای که در آنجا ساخته است. ما منتظر اندک اطلاعاتی در مورد آن از ۲ منبع بوده‌ایم: اول از فیلم‌ها و تصاویری که اسرائیلی‌ها به‌طور رسمی یا در حساب‌های شخصی سربازان منتشر می‌کنند و دومی از روی نقشه‌های هوایی که کسی هر از گاهی می‌خرد و در بین مردم پخش می‌شود».
مانند بسیاری از ساکنان مناطق مرزی که در جریان جنگ اخیر بین حزب‌الله و رژیم صهیونیستی خانه‌های خود را از دست دادند، خانه خانوادگی خبرنگار «علی عواضه» نیز بمباران و ویران شد. وی می‌گوید: این دومین بار است که بخش بزرگی از خانه تبدیل به آوار می‌شود. در جنگ سال ۲۰۰۶ آسیب دید و در جنگ گذشته دوباره بمباران شد اما میزان تخریب این بار بسیار بیشتر است.
عواضه در گفت‌وگو با پایگاه اینترنتی الحره، تلخی این واقعیت را بیان کرد و گفت: این خانه را پدرم با عرق پیشانی‌اش ساخته است و اعضای خانواده‌ام در زمان شیوع کرونا به آنجا منتقل شدند. زمانی که تصمیم گرفتند ضاحیه جنوبی را ترک کنند و در شهر عیترون زندگی کنند. خواهرم تحصیلات خود را در دانشگاه النبطیه به پایان رساند.
عواضه که در ضاحیه جنوبی زندگی می‌کرد، ماهی یک بار با خانواده‌اش در عیترون ملاقات می‌کرد، زیرا بیشتر دوستانش در آنجا زندگی می‌کردند. او به وبگاه «الحره» می‌گوید: با این حال، جنگ هیچ کس را بی‌اثر نگذاشت. مردم شهر را آواره کرد، خانه‌هایشان را ویران کرد و زندگی آنها را برای همیشه تغییر داد. جنگ برای همه سخت است. ما اقوام و دوستان خود را از دست داده‌ایم و کسانی هستند که مجروح شده‌اند و تا به حال نتوانسته‌ام آنچه را اتفاق افتاده است درک کنم.
عواضه حدود ۲ ماه پس از ویران شدن خانه‌اش، طی یک مأموریت کاری به زادگاهش عیترون بازگشت. او به امید به دست آوردن وسایلی به خانه‌اش رفت اما دید تمام خاطراتش در جاده پراکنده شده است و تنها تکه‌هایی از خانه باقی مانده بود. او این صحنه را با ناراحتی توصیف می‌کند و می‌گوید: «سعی کردم ساده‌ترین چیزها را به‌عنوان خاطره از خانه‌ای که دهه‌ها ما را در آغوش گرفته بود جمع‌آوری کنم. این خانه چیزی بیش از چند دیوار برای ما بود.»
بسیاری از لبنانی‌ها نیز در شبکه‌های اجتماعی احساس غم و اندوه خود را به دلیل از دست دادن خانه‌هایشان ابراز کردند و از جمله آنها دکتر «جولیا علی» بود که ویدیویی را از لحظه نواختن پیانو در خانه‌اش در شهر مرزی الخیام قبل از اینکه نابود شود، به اشتراک گذاشت. این ویدیو همچنین شامل فیلم‌هایی بود که توسط ارتش رژیم صهیونیستی مستند شده بود و میزان تخریب خانه را نشان می‌داد. تعدادی از سربازان اسرائیلی بعد از ویرانی خانه دور پیانوی او نشسته بودند و یکی از آنها روی آن دراز کشیده بود.
جولیا در مورد این ویدیو اظهار داشت: «تبدیل مکانی که قبلا آن را خانه می‌دانستم به آوارها دردی است که نمی‌توان آن را با کلمات توصیف کرد. این خانه فقط یک دیوار و یک سقف نبود، سال‌ها رویاهای خانواده‌ام بود، فداکاری‌ها و عشقشان که در پناهگاهی امن ساخته شده بود. اکنون وقتی می‌بینم مهاجمان در آن راه می‌روند و آن را مسخره می‌کنند و پیانویی را که من در هر نت آن احساسم را ریخته‌ام، لمس می‌کنند... احساس می‌کنم دارند بر بخش‌هایی از روح من پا می‌گذارند.»
جولیا توضیح داد ویدیویی که او به اشتراک گذاشته مربوط به یک سال پیش است زمانی که او در حال پخش یک قطعه موسیقی از فیلم «پیانیست» بود. او گفت که در آن لحظه انتظار نداشت لبنان فاجعه‌ای مشابه آنچه امروز اتفاق می‌افتد، تجربه کند.
جولیا ابراز امیدواری کرد لبنان دوباره بپا خیزد. وی گفت: امید دارم که ما دوباره بلند می‌شویم و دوباره می‌سازیم نه یک منزل را بلکه فصل جدیدی پر از مقاومت، قدرت و خاطرات و همه چیزهایی را که از دست دادیم.
