جو بایدن ، رییس جمهوری آمریکا با انبوهی از تجربه سیاست خارجی و وعده‌های فراوان برای بازگرداندن آمریکا به جایگاه رهبری (ادعایی) این کشور در صحنه جهانی وارد کاخ سفید شد. اما اکنون با نزدیک شدن به پایان دوره چهار ساله او و با وجود بحران‌های بین المللی، اثربخشی رویکرد دولت آمریکا به شدت زیر سوال رفته است.
این تحلیل افزود: در حالی که بایدن با جهانی پیچیده و متزلزل روبرو است، سیاست خارجی دولت آمریکا همچنان بلاتکلیف بوده و به طور بالقوه منافع ایالات متحده را تضعیف کرده است.
هیل با اشاره به درگیری‌ها در اوکراین آن را نمونه ای از چالش دولت آمریکا برای ایجاد تعادل بین حمایت و مدیریت خطر عنوان کرد و نوشت: تیم بایدن ضمن ارائه کمک‌های نظامی قابل توجه، محدودیت‌هایی را برای استفاده از تسلیحات ارائه شده توسط ایالات متحده اعمال کرده است. این رویکرد محتاطانه با هدف جلوگیری از تشدید تنش با روسیه، ناخواسته درگیری را طولانی کرده است. در حالی که جنگ وارد سومین سال خود می شود، هم متحدان اروپایی و هم اوکراین از آنچه به عنوان محدودیت های غیرضروری در گزینه‌های تاکتیکی خود تصور می کنند ابراز ناامیدی کرده اند. عملکرد دولت آمریکا در تصمیم گیری‌های حیاتی، نگرانی‌های زیادی را در مورد توانایی آن در واکنش به موقعیت‌های متغییر ایجاد کرده است.
در بخش دیگری از این مقاله به تشدید درگیری‌های اخیر بین اسرائیل و حماس در خاورمیانه اشاره شده است مبنی بر اینکه: عملکرد دولت آمریکا، به‌رغم تلاش های دیپلماتیک برای مذاکره درباره آزادی اسرای اسرائیلی یا میانجی‌گری برای آتش‌بس، به هیچ وجه کافی و موثر نبوده است. بحران انسانی جاری در غزه و پتانسیل درگیری‌های منطقه ای گسترده‌تر بر ضعف و اشکال رویکرد دولت آمریکا تاکید دارد. از سویی ناتوانی بایدن در مهار درگیری‌ها در خاورمیانه و یا تعامل موثر با بازیگران کلیدی منطقه ای به افزایش احساسات ضد آمریکایی در سراسر جهان عرب منجر شده است. این وضعیت پیچیدگی‌های سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه و نیاز به یک استراتژی جامع‌تر در این منطقه را برجسته می کند، موضوعی که به نظر می رسد دولت بایدن فاقد آن است.
بنابر این تحلیل خروج شتابزده آمریکا از افغانستان، انتقادات جدی را در مورد عدم وجود برنامه‌ریزی و راهبرد مشخص در سیاست خارجی آمریکا ایجاد کرد. روابط این کشور با چین نیز چیزی جز لفاظی های تقابل‌آمیز (در موضوعات تایوان، حقوق بشر و تجارت) و اقدامات دیپلماتیک ناکافی نبوده است و در نتیجه تغییری معنی‌دار در رفتار پکن و یا نفوذ جهانی فزاینده آن ایجاد نکرده است.
هیل در پایان نوشت: انتظار می رفت که تجربه گسترده (ادعایی) بایدن در امور خارجی نقطه قوت دولت او باشد. اما در عمل، رویکرد او اغلب انتقادات زیادی علیه ایالات متحده در مورد پاسخگویی مؤثر به رویدادهای سریع جهانی ایجاد کرده است.
