روزنامه هاآرتص بخش‌های کوچکی از جنایات و شکنجه های وحشیانه‌ای که در بازداشتگاه صحرایی سده تیمان معروف به گوانتامو اسرائیل صورت می‌گیرد را رسانه‌ای کرد.
این رسانه عبری زبان به نقل از شهادت یک پزشک نظامی که نامش اعلام نشده به افشاگری در این رابطه پرداخت.
این پزشک که سابقه حضور در زندان سده تیمان را دارد به این رسانه خبر داد، در زمستان گذشته در این مرکز بازداشت حضور داشته است.
او در این زمینه افزود: وقتی به آنجا رسیدم در یکی از چادرهای بهداری فقط 20 بیماری بستری بودند، تمامی آنها به تخت‌های فلزی قدیمی زنجیر شده بودند، این تخت‌ها همانند تخت‌های بودند که چندین سال پیش در بیمارستان‌ها استفاده می‌شدند، تمامی اسرا در هوشیاری بودند، اما حتی بر روی تخت خواب هم چشم بند روی چشمان آنها قرار داده شده بود.
پزشک برخی از مشاهدات خود را در این رابطه به هاآرتص می‌گوید، وی در این رابطه به حضور یک اسیر بیماری که دچار عفونت خونی شده بود، می‌پردازد.
این رسانه صهیونیستی که ظاهرا به دلیل قوانین سانسور در اسرائیل اجازه انتشار جزئیات بیشتری در این رابطه را ندارد به نقل از پزشک می‌نویسد: بازداشت شدگان در این مرکز به شدت تحت فشار بودند، صرف اینکه فردی برای مدتی طولانی اجازه حرکت دادن هیچ یک از اندام‌های خود را نداشته باشد، چشمان بسته شده، عریان نگهداری شده و در وسط بیابان نگهداری می‌شود، به خودی خود یک شکنجه است.
این پزشک بدون اشاره به شکنجه‌ها و بلاهایی که سر اسرای فلسطینی در این بازداشتگاه وارد می‌شود، تنها به این رسانه می‌گوید، من حتی از نگاه کردن به صورت اسرای بیمار هم خجالت می‌کشیدم چون این روشی نبود که ما پزشکان برای معالجه بیماران فرا گرفته بودیم.
این اطلاعات کلی و سربسته در حالی منتشر می‌شوند که برخی از خبرنگاران صهیونیست از شکنجه و تجاوز سازمان یافته علیه اسرای فلسطینی ربوده شده از داخل نوار غزه در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های رژیم صهیونیستی سخن می‌گویند.
یک خبرنگارصهیونیست هم با اشاره به این رویکرد سازمان یافته به سیاست تل‌آویو به یک از رسانه‌های عبری زبان گفت: افراد بازداشت شده مستحق این مجازات هستند، با انجام این اقدامات دیگر کسی جرات تکرار حوادث 7 اکتبر 2023 را پیدا نخواهد کرد.
ن. که یکی از نظامیان احتیاط ارتش رژیم صهیونیستی است هم به این رسانه گفت: من روز 7 اکتبر به گردان خود فرا خوانده شدم، ابتدا به مناطق پیرامونی غزه رفتم و بعد از دو هفته ما را به بئر السبع منتقل کردند، بعد از چند روز به ما دستور داده شد که برای نگهبانی به سده تیمان منتقل شویم، این دستور کاملا مبهم و کوتاه بود.
وقتی به مرخصی برگشتم دیدم که همه در مورد این بازداشتگاه حرف می‌زنند، یکی از من پرسید آیا به چشم خود شکنجه کردن افراد را دیده‌ای، یکی دیگر گفت، از سربازی شنیده است که خود اقدام به کتک زدن اسرای فلسطینی می‌کرده است.
او در مورد شرایط نگهداری فلسطینیان گفت: بازداشت شدگان در یک سوله که از سه طرف دیوار دارد، نگهداری می‌شود، چهارمین دیوار آن دو درب هستند که همانند قفس‌های باغ وحش و نگهداری سگ‌ها یکی بعد از دیگری باز و بسته می‌شوند.
دیواری از سیم خاردار در اطراف هر سوله قرار داده شده است، محل نگهبانی ما در گوشه دیوار و پشت نیوجرسی‌های سیمانی بود که به شکل مثلث هر یک در گوشه‌ای نگهبانی می‌دادیم، از موقعیت نگهبانی هر کدام از نگهبانان می‌توان بازداشت شدگان را مشاهده کرد، همچنین می‌توان فعالیت ماموران پلیس نظامی (دژبان‌ها) که مسئولیت اداره این محل دارند را هم دید.
پست نگهبانی ما 2 ساعته بود و بقیه زمان را می‌توانستیم استراحت کنیم.
بازداشت شدگان را در ردیف‌های هشت نفره قرار داده بودند، در یکی از سوله‌ها 70 نفر و در دومی 100 نفر نگهدای می‌شدند، پلیس نظامی (دژبان) به تمامی بازداشت شدگان دستور داده بودند که روی زمین نشسته و چشمشان رو به زمین باشد، حق حرکت یا سخن گفتن نداشتند و اگر از دستورات سرپیچی می‌کردند به شدت مجازات می‌شدند.
هاآرتص از او می‌پرسد این مجازات چگونه است، در مورد مسایل کوچک بازداشت شده را در همانجا تنبیه می‌کردند اما اگر مسایل بزرگتر بود مامور می‌توانست بازداشت شده را به کناری برده و با عصا به شدت کتک بزند.
