نشریه تایم در مطلبی نوشت: عکس دونالد ترامپ خون آلود با مشتش در هوا و پرچم آمریکا در پس‌زمینه به‌سرعت به عنوان تصویر محوری تیراندازی روز شنبه ظاهر می‌شود، و بدون خبرنگاری سریع و با شمی قوی امکان ثبت نداشت.
قبل از اینکه مشخص شود چه اتفاقی افتاده است، ویدئوی سوءقصد در تجمعی در پنسیلوانیا بر صفحه تلویزیون ظاهر شد. با این حال، کار ایوان ووچی از آسوشیتدپرس، آنا مانی میکر از گتی و داگ میلز از نیویورک تایمز - که تصویرشان شواهدی از عبور گلوله از کنار سر ترامپ را نشان می‌دهد - قدرت ماندگار عکاسی ثابت را در دنیایی که توسط سیل تصاویر متحرک هدایت می شود، ثابت کرد.
تصویر ووچی، یکی از عکس‌هایی که او در روز شنبه گرفت، می‌تواند پیامدهای سیاسی نیز از جهات مختلف داشته باشد - همانطور که تصاویر پاک نشدنی اغلب در روزها و سال‌ها پس از وقوع رویدادهای مهم انجام می‌دهند.
پاتریک ویتی، ویرایشگر سابق عکس در تایم، نیویورک تایمز و نشنال جئوگرافیک گفت: «بدون شک، عکس ایوان به عکس قطعی از تلاش برای (قتل) تبدیل خواهد شد. مجموعه‌ای از جزئیات و احساسات پیچیده را در یک تصویر ثابت به تصویر می‌کشد - مشت بلند شده، خون، مأموران برای بیرون راندن ترامپ از صحنه و مهم‌تر از همه پرچم. این چیزی است که ارزش عکس را بالا می‌برد.»
نیویورک پست روز یکشنبه این عکس را در صفحه اول خود با تیتری منتشر کرد که در آن رئیس جمهور سابق را "خون آلود اما از پا در نیامده" توصیف کرد. تایم آن را روی جلدش گذاشت. آتلانتیک در عنوانی درباره داستانی درباره این تصویر نوشت: «یک عکس افسانه‌ای آمریکایی».
همه اینها یک چیز را روشن می کند: پس از بیش از ۱۷۵ سال عکاسی، تثبیت یک لحظه در زمان برای آیندگان به همان اندازه قدرتمند است که بازگویی آن در ویدیو - و گاهی حتی بیشتر از آن.
تشخیص فوری قدرت لحظه ثبت شده
بسیاری از عکاسان خبری، از جمله Gene Puskar از آسوشیتدپرس، در مکان‌های مختلف حول و حوش تجمع روز شنبه در باتلر، پنسیلوانیا، در حدود ۳۰ مایلی شمال پیتسبورگ مشغول به کار بودند. ووچی یکی از چهار نفری بود که بین صحنه و تماشاچیان مستقر بود. پوشش یک گردهمایی سیاسی یک وظیفه معمولی است که روزنامه نگار مستقر در واشنگتن صدها بار انجام داده است.
ووچی که موقعیت‌های جنگی در عراق و افغانستان را پوشش می‌دهد، وقتی صداهایی را شنید، گفت که فوراً می‌دانست که این تیراندازی بوده است. او با عجله به سمت صحنه سمت راست ترامپ رفت، اما ماموران سرویس مخفی مانع او شدند. او احساس کرد که ماموران سعی می کنند ترامپ را از صحنه خارج کنند و از طرف دیگر وارد یک وسیله نقلیه کنند، بنابراین به آنجا رفت.
از آن موقعیت، او گفت: "همه چیز برای من باز شد."
تلاش ترامپ برای بلند شدن و گره کردن مشتش به ووچی دید واضحی از رئیس جمهور سابق داد. او گفت آسمان آبی و پرچم در پس‌زمینه بخش مهمی از این ترکیب بودند. او گفت: «فکر می‌کنم این داستان نشان می‌دهد که در حال حاضر کجا هستیم.
ویتی، مانند برخی دیگر، آن را با عکس جو روزنتال در آسوشیتدپرس از تفنگداران دریایی ایالات متحده در حال برافراشتن پرچم آمریکا در ایوو جیما در جنگ جهانی دوم مقایسه کرد - تصویری آنقدر به یاد ماندنی برای بسیاری که الهام بخش یک یادبود شد.
ران برنت، رئیس سابق دانشگاه هنر و طراحی امیلی کار و کارشناس تصاویر می‌گوید: «فکر می‌کنم این کار ماندگار و نماد زمانی باشد که در آن هستیم.»
تلاقی تصویر و سیاست
وجود پرچم ممکن است مانند یک برق گیر عمل کند. زیرا این عکس را به یک تصویر سیاسی قدرتمند تبدیل می‌کند - به ویژه با ستاره ها و خط های راه راه پرچم که اهمیت وضعیت سیاسی را پس از سالهای حادثه ۱۱ سپتامبر بیشتر می کند. پیرز مورگان، روزنامه‌نگار بریتانیایی در ایکس می‌نویسد: «در حال حاضر یکی از نمادین‌ترین عکس‌ها در تاریخ آمریکا - و من گمان می‌کنم که دونالد ترامپ را به کاخ سفید سوق دهد.»
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، عکس با پرچم کامل از شنبه تاکنون ۲۳۲۷ بار استفاده شده است، در حالی که عکس بدون پرچم ۱۷۵۹ بار توسط مشتریان رسانه ای آسوشیتدپرس استفاده شده است. به طور معمول، پر استفاده ترین عکس برای یک هفته کامل ۷۰۰ یا ۸۰۰ بار دیده می شود.
تصور اینکه تصویر پرچم‌دار در تبلیغات کمپین انتخاباتی ترامپ یا لوازم جانبی دیده می‌شود، کار سختی نیست، درست شبیه به عکس لیوان او از دستگیری‌اش در جورجیا. حداقل یک وب سایت قبلاً تی شرت هایی با عکس روی آنها می فروخت.
برنت که از توانایی به ظاهر آگاه بودن از اینکه همه چیز در میان چنین تجربه آسیب زا چگونه به نظر می رسد شگفت زده می شود، گفت: من می توانم ببینم که از آن به طرق مختلف به عنوان بخشی از تصاویری که او خود را با آنها احاطه کرده است استفاده می شود.
ووچی گفت که نحوه استفاده از این تصویر در گفتمان عمومی جای نگرانی نیست. ووچی که برنده جایزه پولیتزر ۲۰۲۱ برای کارش در پوشش تظاهرات پس از تیراندازی جورج فلوید شد، گفت: «نگاه من این است که من حاضر بودم و کارم را انجام دادم و ماجرا را گفتم.»
آثار قابل توجه دیگری از عکاسان در صحنه وجود داشت. برای مثال، عکس آنا مانی میکر، تصویری بسیار نزدیک از ترامپ در کف صحنه را به تصویر کشید، که به سبک جالبی از میان پاهای یک مامور سرویس مخفی که از او محافظت می‌کرد گرفته شده بود.
عکس میلز برای تایمز یکی از مجموعه‌هایی است که ترامپ را نشان می‌دهد که پس از زخمی شدن دستش را به سمت گوشش می برد. مایکل هریگان، مأمور ویژه بازنشسته اف‌بی‌آی که ۲۲ سال سابقه خدمت در این سازمان را دارد، پس از بررسی تصاویر با کیفیت بالا اظهار داشت: این تصویر قطعاً می‌تواند نشان‌دهنده جابجایی هوا در اثر عبور یک پرتابه باشد.
او افزود: ثبت چنین تصویری با دوربین‌های معمولی تقریباً غیرممکن است و حتی اگر فرد از آمدن گلوله مطلع باشد، شانس گرفتن چنین عکسی یک در میلیون است.
او تأکید کرد: با توجه به شرایط، اگر این تصویر مسیر گلوله در هوا را نشان ندهد، نمی‌دانم چه چیز دیگری می‌تواند باشد.
