سفر غیرمنتظره آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا به کی‌یف، سه‌شنبه ۱۴ مه تلاشی کاملا شخصی برای «تقویت» روحیه مردم اوکراین که توسط حمله زمینی جدید روسیه در منطقه خارکیف متزلزل شده است، بود.
روزنامه فرانسوی «لوموند» در سرمقاله‌اش نوشت: پیش از این، دیپلمات آمریکا به ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین که طبق معمول لباس نظامی به تن داشت، قول می‌داد که ۶۰ میلیارد دلار (۵۵ میلیارد یورو) کمک نظامی آمریکا که در حال حاضر در راه اوکراین است، تفاوت واقعی در میدان جنگ ایجاد خواهد کرد.
رئیس کشور اوکراین که به‌وضوح مضطرب بود، از غرب خواست که تسریع در تحویل تسلیحات را افزایش دهد. در حال حاضر زمان زیادی بین اعلام بسته‌های کمک و ظاهر شدن واقعی سلاح‌ها در خط مقدم می‌گذرد.
طبق این گزارش، سربازان اوکراینی در موقعیت‌هایشان قفل شده‌اند، و «به طرز بی‌رحمانه‌ای» فاقد مهمات هستند و فقط برای دفع حملات شلیک می‌کنند. تبادل آتش، محاسبه تیراندازی در دو طرف جبهه در اصطلاحات نظامی، هرگز برای اوکراینی‌ها که به طور متوسط دوازده برابر کمتر از روسیه پرتابه‌های انفجاری (گلوله، موشک، راکت و بمب) شلیک می‌کنند، مطلوب نبوده است.
لوموند با سربازان متعلق به پنج تیپ مختلف مستقر در جبهه دونباس، جایی که شدیدترین درگیری‌ها در حال وقوع است، مصاحبه کرد. همه اطمینان می‌دهند که نه مهمات مرتبط با «طرح چک» (۸۰۰ هزار پرتابه اعلام شده در زمستان) و نه مهمات مرتبط با بسته کمکی آمریکا که در ۲۰ آوریل تصویب شد، به دست آنها نرسیده است.
یکی از سربازان به نام ماکسیم می‌گوید: ما اخبار را می‌خوانیم، اما در اینجا واقع‌بین هستیم. ما فقط به چیزی که واقعا در دست داریم اعتماد داریم. ما کمبود مهمات برای سلاح گرم نداریم، اما مابقی را کم داریم؛ پهپاد، پارازیت‌انداز ضد پهپاد، گلوله‌های توپ، موشک‌ها... و آنچه مشاهده می‌کنیم این است که تحویل‌ها همچنان کاهش می‌یابد و به طور فزاینده‌ای نامنظم است. آنها واقعا فقط حداقل‌ها را پوشش می‌دهند.
اولکساندر ۳۰ ساله عنوان می‌کند: به دلیل نبود پهپاد و پشتیبانی آتش توپخانه، خسارات زیادی متحمل می‌شویم.
در باخموت، جایی که گروهان تانک تیپ ۲۸ مستقر است، داستان همین است. ویکتور، ۲۰ساله، خلبان و مکانیک تانک T-۶۴ گله می‌کند: فقدان گلوله‌ها کارایی ما را برای ماه‌ها کاهش داده است. ما همچنین با کمبود سوخت مواجه هستیم و فقط یک پارازیت‌انداز ضد پهپاد داریم.
سرهی ۳۶ساله، فرمانده تانک اظهار می‌کند: ما در اینجا پنهان شده‌ایم زیرا آسمان تحت تسلط دشمن است. پدافند ضدهوایی ما نمی‌تواند جوابگو باشد و دیگر مهمات هم نداریم. ما فقط هواپیماهای آنها را می‌بینیم.
دقایقی بعد انگار برای تایید این حرف‌ها شیء سفیدی در آسمان آبی لاجوردی ظاهر شد. این رد بمب‌افکن روسی است که به‌تازگی پس از پرتاب بمب‌های هدایت‌شونده بازمی‌گردد.
آرتور ۲۴ ساله می‌گوید: در یک سال و نیمی که در دونباس مستقر شده‌ام، چهل موشک هم پرتاب نکرده‌ام. من حداکثر پنج راکت شلیک می‌کنم، اما نادر است. اغلب یک تیر راکت هست تا تأثیر روانی بر گروهی از پیاده‌نظام دشمن که قصد حمله دارند، داشته باشد.
وی باور دارد: ناتوانی در انجام مأموریتمان روحیه را تضعیف می‌کند. اگر راکت کافی داشتیم، خط مقدم فرق می‌کرد. دیگر هیچ‌کس برای BM-۲۱ مهمات راکت نمی‌سازد. می‌بایست انبار متعلق به کره‌شمالی را تصرف کنیم!
روزنامه لوموند در پایان می‌نویسد: ارتش اوکراین، شناور در امواج ناامیدی پایان‌ناپذیر، در تلاش است تا شکاف‌های ایجاد شده توسط روسیه را که از فرصت آگاه است و تمام نیروهای خود را به جلو هدایت می‌کند، بپوشاند. متأسفانه برای اوکراین، بهای تاخیر در تحویل مهمات از طریق منبع تجدیدناپذیر پرداخت می‌شود؛ جان سربازان.
در شرایطی که روسیه همچنان در حال پیشروی است و به‌تازگی حملات پیش‌رونده مهمی در سمت خارکیف داشته است، کی‌یف هنوز به دنبال تامین تسلیحاتی از غرب است و از مذاکرات سر باز می‌زند. این در حالیست که روسیه بر آمادگی خود برای گفت‌وگو تاکید کرده است.
