خالد بیدون، استاد حقوق دانشگاه آریزونا در صفحه شخصی خود نوشت: چرا فمینیست‌های غربی در مورد حقوق زنان در ایران بسیار پر هیاهو هستند، اما در مورد قتل عام کودکان، دختر‌ها و زنان در غزه این‌قدر ساکت‌اند؟
جنبش فمینیست از سال ۱۹۲۰ با شعار دفاع از حقوق زنان جهان در برابر ظلم‌هایی که به آنها می‌شود آغاز شد؛ همچنان هم با همین رویکرد شعارگونه در کشور‌های غربی هرازچندگاهی تظاهراتی راه می‌اندازند و داعیه دفاع از حقوق زن را فریاد می‌زنند. اما اینکه از کدام زن، کدام حقوق و حتی اینکه از زنان کدام کشور دفاع می‌کنند، کاملا براساس سلیقه، ارزش‌های غربی، منفعت، سودجویی و... است.
زن کدام کشور باشی، مهم است!
از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ بعد از عملیات طوفان الاقصی که توسط نیرو‌های حماس صورت گرفت، بعضی از گروه‌های فمینیستی حمله حماس به اسرائیل را به شدت محکوم کردند و از زنان اسرائیلی که در اثر این حملات آسیب‌هایی دیده بودند دفاع کردند. اما بعد از آن در برابر کشتار بیش از ۱۰ هزار زن فلسطینی، نسل‌کشی، بمباران، محاصره نوار غزه و... توسط رژیم اشغالگر اسرائیل چشمان خود را بستند و خود را به ندیدن زدند.
اما کلکسیون جنایات اسرائیل فقط به اینجا ختم نشد و در مقابل چشم مدافعان فمنیسم، به بهانه وجود تونل‌های زیرزمینی حماس در بیمارستان الشفا، این بیمارستان را با تمام بیماران و زنان و کودکانی که به آنجا پناه برده بودند، محاصره کرد؛ به طوری که اگر فردی به بیمارستان نزدیک می‌شد، او را تیر باران می‌کرد و به شهادت می‌رساند.
خلیل الدقران سخنگوی بیمارستان شهدای الاقصی در این باره گفت: تمامی مجموعه به همراه بیماران و مجروحان آن تحت محاصره هستند. هزاران آواره داخل این بیمارستان تجمع کرده اند و معلوم نیست سرنوشت آنها چه خواهد شد.
اسماعیل الثوابته مدیر کل دفتر رسانه‌ای دولت غزه نیز در این باره تاکید کرد:نظامیان رژیم صهیونیستی با همراهی تانک‌ها و پهپاد‌های خود به مرکز درمانی شفا یورش بردند و با نقض آشکار قوانین بین الملل این بیمارستان را هدف بمباران شدید قرار دادند.
این محاصره ۶ روز به طول انجامید بعد از چند روز مصاحبه‌ی جمیله الهسی از افرادی که در بیمارستان بود با شبکه الجزیره منتشر شد، او گفت: نیرو‌های اشغالگر چند خانواده را به طور کامل کشتند و آنها را آتش زدند.
علاوه بر این عکس‌ها و روایت‌هایی از زبان شاهدان حاضر در آن صحنه منتشر شد که سنگ‌ترین دل‌ها را هم می‌سوزاند. اما نکته قابل توجه این است افرادی که ادعای دفاع از حقوق زنان دارند سکوت کردند و خود را به ندیدن و نشنیدن زدند.
همچنان کر و کور در برابر جنایات علیه زنان غزه
این در صورتی است که در راهپیمایی روز جهانی زن در ۸ مارس ۲۰۲۴، زمانی که ۱۵۴ روز از کشتار زنان و کودکان در غزه گذشته بود و طبق آمار رسمی بیش از ۹ هزار زن شهید و بیش از ۶۰ هزار زن باردار دچار سوتغذیه بودند، هیئت حقیقت‌یاب بین‌المللی سازمان ملل متحد گزارشی را با این مضمون منتشر کرده است: هیئت حقیقت‌یاب سازمان ملل با اتکا به گزارش کاملی که در این باره برای شورای حقوق بشر سازمان ملل فرستاده، به این نتیجه رسید که تهران از طریق اقدامات خود، مرتکب جنایت علیه بشریت شده است.
در ادامه این گزارش و در هیچ‌کدام از تجمعات فمینیستی‌شان هیچ حرفی از جنایات رژیم اشغالگر اسرائیل علیه مردم مظلوم غزه نزدند. با وجود اینکه بار‌ها این جنبش پرچم حمایت از زنان در برابر تجاوزات و خشونت‌های خانگی را در دست گرفته است، اما کوچکترین واکنشی در این چندماه به جنایات وحشیانه اسرائیل در نوار غزه، وحشیگری‌های آنها در بیمارستان الشفا، کشتار زنان و... نشان ندادند.
نسبت به قطع آب و غذا هم بی‌تفاوتند!
همچنین ارتش رژیم صهیونیستی با حمله به پرسنل سازمان بین المللی کمک رسانی به نام «آشپزخانه مرکزی جهانی» (WCK) در غزه که هزاران پرس غذا به زنان و کودکان غزه می‌رساند، هفت تن از آنها را به شهادت رساند. این قربانیان از شهروندان استرالیا، انگلیس، لهستان، آمریکا، کانادا بودند و یک راننده فلسطینی نیز همراه آنها بود. این تیم در حال عبور از منطقه بدون درگیری در دو خودروی زرهی با لوگوی مخصوص این سازمان و یک خودروی غیرنظامی بودند که مورد حمله جنگنده‌های صهیونیستی قرار گرفت.
به گفته "WCK " علیرغم هماهنگی‌های انجام شده با ارتش رژیم صهیونیستی، کاروان هنگام خروج از انبار دیرالبلح، جایی که بیش از ۱۰۰ تن کمک‌های غذایی بشردوستانه به غزه را تخلیه کرده بود، مورد تجاوز قرار گرفت. این محموله در ۱۵ مارس از راه دریایی به جنوب غزه رسیده بود. اما بنیامین نتانیاهو نخست وزیر ٰرژیم صهیونیستی ادعا کرده که این اتفاق «غیر عمدی» بوده و جنگنده‌های ارتش ناخواسته این تیم را هدف قرار داده اند.
براساس گزارشاتی، خوزه آندرس، سرآشپز مشهور و بنیانگذار آشپزخانه مرکزی جهانی در واکنش به این حمله گفت: رژیم اسرائیلی به آنها (کارکنان این نهاد) کاملا به طور سیستماتیک و هدفمند حمله کرده است. بطوریکه پس از حمله به ماشین اول، به ماشین دوم نیز حمله شده است.
آشپزخانه مرکزی جهان یک سازمان مردم نهاد است کا از سال ۲۰۱۰ تاسیس شد و وظیفه آن تامین غذا در بزرگ‌ترین فاجعه‌های بشری است و بر این مسئله باور دارند که غذا یکی از حقوق بین المللی انسان‌ها است. با توجه به هدف این سازمان تمام نهاد‌های بین‌المللی و جنبش‌های فمینیستی در مقابل این اقدام و سایر فجایع رژیم صهیونیستی سکوت کردند.
فمینیست‌ها می‌گویند چه چیزی حق است
بیشتر حقوقی که جنبش فمینیست به دنبال آن است، حقوقی مثل سقط جنین، حقوق برابر زن و مرد، تظاهرات علیه پدرسالاری و... است. آنها به دنبال جلوگیری از خشونت علیه بانوان هم هستند، اما اینکه این خشونت علیه چه زنانی، در کدام نقطه جهان، زن اروپایی یا خاورمیانه، سفیدپوست یا سیاه پوست در حال رخ دادن است برای آنها مهم است. از نظر آنها هر زنی، زن نیست که بخواهند از حقوقش دفاع کنند.
مریم الدوسری مدرس مدیریت منابع انسانی بین‌المللی در دانشکده بازرگانی عربستان، در یادداشتی خطاب به فمینیست‌های غربی نوشت: آیا زنان فلسطینی آن‌قدر زن نیستند که شایسته حمایت فمینیستی شما باشند؟ امیدوارم این بر وجدان شما سنگینی کند؛ با حمایت از اسرائیل به هر قیمتی، از خشونت علیه زنان و کودکان چشم‌پوشی می‌کنید. پیام شما به زنانی که زیر بمب‌های اسرائیل زنده بمانند، به زنانی که اجساد فرزندان کشته‌شده خود را در گهواره نگه می‌دارند، رسا و واضح است؛ شما به حساب نمی‌آیید.
آنچه در رفتار غربی‌ها و فمینیسم‌ها می‌بینیم، بی‌تفاوتی آشکار و در برخی موارد تأیید مشتاقانه خشونت‌هایی است که علیه زنان فلسطینی انجام می‌شود. این به اصطلاح فمینیست‌ها نه تنها هیچ همدلی یا حمایتی از رنج طولانی‌مدت زنان فلسطینی از خود نشان نداده‌اند، بلکه حتی با تلاش‌های زیاد و پررنگ کردن مسائل کم اهمیت، می‌خواهند درد و رنج فلسطینیان را کوچک و کمرنگ کنند.
