قحطی، بمباران، نسل‌کشی و جنایت ازجمله کلیدواژگانی هستندکه درتوصیف شرایط کنونی غزه ، رفح و خان‌یونس به کار می‌روند. اوضاع در غزه اسفبار است و تل‌آویو در سایه حمایت‌های آمریکا و اتحادیه اروپا همچنان به سخت‌ترین جنایات خود علیه کودکان و زنان بی‌دفاع ادامه می‌دهد.
حامیان غربی رژیم‌صهیونیستی نه تنها کمترین دغدغه‌ای درخصوص ارسال کمک‌ها به غزه ندارند، بلکه مانع از ارسال کمک‌های حداقلی به این منطقه جنگ‌زده می‌شوند. دراین خصوص گفت‌وگویی با کاظم ابوخلف، سخنگوی آنروا (آژانس امداد سازمان ملل) در غزه صورت داده‌ایم که از نظرتان می‌گذرد.
این روز‌ها شاهدحملات رژیم‌صهیونیستی به رفح هستیم. تمرکز جمعیت فلسطینیان دررفح نگرانی‌های زیادی را درخصوص ابعاد انسانی وحشتناک این حملات برانگیخته است. نظر شما دراین خصوص چیست؟
دقیقا همین‌طوراست. اکنون متعاقب آنچه درغزه و خان‌یونس گذشته، اکثر جمعیت نوار غزه در رفح متمرکز شده‌اند. بنابراین، تشدید حملات به این منطقه قربانیان زیادی برجای خواهد گذاشت. نسبت به این موضوع بار‌ها هشدار داده شده است. خانواده‌های فلسطینی هر چند روز یک‌بار ناچار به جابهجایی از محل سکونت خود هستند، تا جایی که برخی از آن‌ها طی پنج ماه اخیر هشت‌بار ناچار به ترک اقامتگاه‌های موقت خود شده و رنج جابهجایی به مسیر‌های دورتر را برای در امان ماندن از حملات درک کرده‌اند. قدرت توصیف وخامت اوضاع در غزه را نداریم. با جنایتی تمام‌عیار با ابعادی بسیار گسترده مواجه هستیم. در این خصوص بهتر است به آمار‌هایی اشاره کنم. ازجمله این‌که تا قبل از آغاز عملیات طوفان الاقصی، روزانه از گذرگاه رفح حدود ۵۰۰ کامیون مواد غذایی و دارویی و مایحتاج عمومی مردم غزه وارد این منطقه می‌شد، اما در اوج دوران جنگ غزه و درحالی‌که نیاز‌های مردم به غذا و دارو چندین برابر افزایش پیدا کرده، روزانه به زور ۸۹ کامیون از مرز عبور می‌کنند. یعنی نیاز مردم چندین برابر (نسبت به دوران قبل از جنگ) شده و در مقابل، ورودی اقلام به حدود یک‌ششم کاهش پیدا کرده است. از همین آمار می‌توان مصیبت جاری در نوار غزه را درک کرد.
اخیراشاهدفشارهای‌تبلیغاتی،سیاسی‌وحتی‌اقتصادی‌رژیم‌صهیونیستی‌وآمریکاعلیه‌آنروادرنوارغزه‌هستیم.اسرائیل‌صراحتا می‌گوید سازمان ملل‌متحد‌نباید به‌وظیفه ذاتی خود درکمک به کودکان وزنان غزه عمل کند. این فشار‌های مضاعف راچگونه تحلیل می‌کنید؟
ما تحت فشار زیادی در اینجا (غزه) قرار داریم که بخش عمده آن برآمده ازهمین مسأله است. بمباران غزه به‌طورطبیعی کار ما را سخت‌تر ساخته و فشار‌های مضاعفی که از سوی اسرائیل وارد می‌شود نیزهمین‌طور است. تلاش‌ها برای تعلیق حمایت مالی از آنروا (که از سوی آمریکا و اسرائیل اعمال می‌شود) موضوع جدیدی نیست، اما طی هفته‌های اخیر تشدید شده است. درحالی‌که نگرانی اصلی ما اکنون حمله به رفح و تبعات آن است، فشار‌های تبلیغاتی و سیاسی علیه آنروا ادامه دارد. رفح حدودا ۶۰ کیلومترمربع وسعت دارد، اما بیش از یک‌میلیون و ۳۰۰هزار نفر در آن سکونت دارند. عمق فاجعه را در صورت تشدید حملات رژیم‌صهیونیستی باید دریافت. اکنون مشخص است که چرا این همه تماس و تلاش از سراسر جهان در جریان است که از طرف اسرائیلی می‌خواهند در رفح اقدام نظامی انجام ندهد، زیرا اگر جنگ به رفح کشیده شود، با فاجعه‌ای تمام‌عیار مواجه خواهیم بود. در چنین شرایطی جای تاسف دارد که برخی از کشور‌ها و بازیگران به‌جای درک این نگرانی، درصدد محدودسازی فعالیت نهادی برآمده‌اند که هدف از آن کاهش رنج مردم غزه است.
به تعلیق کمک‌های مالی برخی کشور‌ها به آنروا و فشار‌هایی اشاره کردید که علیه این نهاد صورت گرفته است. چرا برخی کشور‌ها ادعا‌های واهی اسرائیل در خصوص آنروا (درخصوص کمک این نهاد به رزمندگان فلسطینی) را پذیرفته‌اند؟
تصمیم شماری از کشور‌ها در این خصوص غیرقابل‌توجیه و تاسف‌بار است. کشور‌هایی که آنروا را تحت فشار قرار داده و کمک‌های مالی خود را به این نهاد تعلیق کرده‌اند، در حقیقت در جنایاتی که در غزه صورت می‌گیرد شریک هستند. نقدینگی موجود در آژانس آنروا رو به اتمام است و همین مسأله فاجعه انسانی را در غزه تشدید می‌کند. تصمیم شماری از کشور‌های کمک‌کننده برای تعلیق کمک‌های مالی به این آژانس بسیار عجولانه و فاقد آینده‌نگری و مانند ضربه‌ای مهلک به فلسطینیان غزه است. اسرائیل ادعا‌هایی دروغین را علیه آنروا مطرح کرد و حتی در این خصوص مدرکی نیز ارائه نداده است، اما برخی کشور‌ها سریعا در حمایت از اسرائیل کمک‌های خود را به آنروا متوقف کردند. رفتار این کشور‌ها قطعا به لحاظ حقوقی و عقلانی قابل قبول نیست. خوشبختانه کشور‌هایی نیز بودند که از آمریکا به‌عنوان یکی از کشور‌های قطع‌کننده کمک‌های مالی به آنروا الگو نگرفتند و به حمایت خود از این نهاد ادامه دادند. فلج کردن این نهاد به معنای فلج‌کردن تمام کار‌های بشردوستانه در نوار غزه است.
