بیمارستان الشفا ، کور سوی امید غیرنظامیان و آوارگان غزه به طرز وحشیانه‌ای مورد حمله قرار گرفته است. دروازه‌های آن که زمانی به روی مجروحان باز می‌شد، اکنون ویران‌شده است. در داخل دیوارهای آن، هزاران فلسطینی، از جمله بیماران، گرفتار شده‌اند و در حالی که نیروهای صهیونیست مجتمع را با چنگال خفه‌کننده‌ای محاصره کرده‌اند، فریادهای کمک آنها راه به جایی نمی‌برد.
صدای توپخانه و صدای شلیک تک تیراندازها همیشگی شده و هر موجود زنده‌ای را که جرات حرکت داشته باشد، هدف قرار می‌دهد.
با اعلام ناتوانی وزارت بهداشت فلسطین و ناتوانی در تأمین اولیه‌ترین ابزار معاش برای کسانی که در بیمارستان پناه گرفته‌اند، وضعیت بیشتر به ورطه نابودی فرو می‌رود. این اعلامیه وحشتناک تصویری دلخراش را ترسیم می‌کند: مردمی در دام افتاده، زخمی و گرسنه، که جهان با سکوتی نگران‌کننده فقط به تماشا نشسته است.
همزمان از آسمان بالای بیمارستان اندونزی در شمال غزه، حملات هوایی که خانه‌های مسکونی را ویران کرد و بافت زندگی روزمره را از هم پاشید، وحشت می‌بارد.
مقیاس ویرانی و تهاجم بی امان به هستی و کرامت انسانی با درک بشر قابل قیاس نیست. این فقط یک حمله نظامی نیست. این یک محو سیستماتیک حق مردم برای زندگی است.
تضاد فاحش بین واکنش‌های جهانی به درگیری‌های مختلف حقیقت تلخی را آشکار می‌کند: دنیای غرب که چشمان خود را می‌بندد و سکوت می‌کند، در این فاجعه شریک است. نابودی زندگی بی‌گناهان، ریاکاری برخی از قدرت‌های جهانی، و وحشیگری محض، نفرین ابدی جمعی به دنبال خواهد داشت.
با طولانی شدن سایه‌های ناامیدی بر غزه، باید پرسید: چه زمانی جهان از خواب اخلاقی خود بیدار خواهد شد؟ چند فریاد دیگر باید شنیده نشود، چند زندگی دیگر از هم پاشیده شود، تا بالاخره حرمت زندگی حفظ شود؟
