روزنامه کالکاسیت در مقاله‌ای در رابطه با حال و روز رژیم صهیونیستی در سایه اعتراضات روز افزون در فلسطین اشغالی، نوشت، دیگر نخست وزیر کنترلی بر اوضاع ندارد.
موشه گورلی نویسنده این مقاله در مقدمه آن آوردهاست: امروز دیگر کرانه باختری تنها منطقه‌ای نیست که در آتش خشونت و قتل می‌سوزد، بلکه تمامی نقاط اسرائیل به طور بالفعل در حال ورود به جنگ داخلی است، این مسئله در خیابان‌های پایتخت هم دیده می‌شود، پلیس با خشونت با معترضین برخورد می‌کند و فعالان معترض مجروح را می‌توان مشاهده کرد، اما کابینه خود را همچنان در هیجان ویرانگر قانون (تغییرات قضائی) قرار داده است.
در ادامه این مقاله آمده است، امروز اسرائیل در مقابل نمایشگری دو قسمتی قرار گرفته است، بخش اول اخبار مربوط به جنگ و خشونت‌ها منتشر می‌شود و در بخش دوم نیز اطلاعات و داده‌های در مورد لغزش به سوی جنگ داخلی در اختیار افکار عمومی قرار می‌گیرد.
این نویسنده می‌افزاید: خیابان‌های اسرائیل هم امروز در آتش می‌سوزند، اولین آمار قربانیان خشونت‌ها هم به ثبت رسیده است، ما در مسیر درگیری با یکدیگر قرار گرفته ایم و در دهانه آتشفشان حضور داریم.
او افزود: دولت ترمز خود را از دست داده است در حالی که معترضین پای خود را همچنان بر روی پدال گاز می‌فشارند، ائتلاف در هرج و مرج قانونگذاری ویرانگری وارد شده است، اعتراضات هر روز سرعت بیشتری به خود می‌گیرند، در حالی که اعتراضات در خیابان ایالون ( تل آویو) در مقابل چشمان دولت بزرگتر و بزرگتر می‌شود، نمایندگان کنست و اعضای کابینه کمر به توقف دموکراسی بسته اند در حالی که خطر سرپیچی و تمرد ارتش هم شدت بیشتری به خود می‌گیرد.
در ادامه این مقاله نسبتا طولانی نویسنده می‌پرسد: اگر احتمال تصویب قانون اصلاحات قضائی محقق شد، آیا می‌توان منتظر بود که در قرائت‌های (شورهای) دوم و سوم بررسی این قانون اعتراضات باز هم شدت بیشتری به خود بگیرند.
به اعتقاد نویسنده از بد شانسی اسرائیل کابینه‌ای سر کار است که از چیزهای زیادی نمی ترسد و نسبت به آنها نگران نیست، به طور حتم تخریب اقتصاد و تخریب روابط با جهان و از بین بردن خدمات عمومی و ساختار قضائی جزو دغدغه‌ها و نگرانی‌های آن نیست.
برای اعضای کابینه و حتی نتانیاهو هم اهمیتی ندارند از اینرو برگ برنده باقی مانده در دست معترضین آن است که به خدمت نظامی نروند، این مسئله به ویژه برای خلبانان و نیروهای عملیات ویژه از همیت بیشتری بر خوردار است، آنها نظامیان احتیاطی هستند که از تعدادی از روزهای زندگی خود می‌گذرند و برخی از آنها حتی به شکل داوطلبانه این کار را انجام می‌دهند، تا بتوانند برای روز مبادا کبه به آنها نیاز است توان عملیاتی خود را در بالاترین شکل حفظ کنند.
در دور گذشته از این تنش وقتی یواف گالانت وزیر (جنگ) متوجه این امر شد به نتانیاهو هشدار داد که بدون آنها تو نیروی هوایی نخواهی داشت، زیرا اگر می‌خواهد که غزه، سوریه، لبنان و... را بمباران کند مجبور است به خلبانان معترضی که در خیابان‌های مختلف حضور دارند و افسران سایبری که همراه آنها در حال شعار دادن هستند، تکیه کند.
تمرد نیروهای احتیاط و عدم حضور آنها در یگان‌های خود به ویژه آنهایی که دارای جایگاه‌های خاصی هستند، بهترین برگ برنده معترضین محسوب می‌شود، به هر شکل نیروهای احتیاط نمی‌خواهند جان خود را به خاطر یک دیکتاتوری به خطر بیاندازند.
در پایان این مقاله هم به شکل ملموسی به گسترش روند مهاجرت معکوس در رژیم صهیونیستی پرداخته شده و آمده است، اعتراضات در اسرائیل این روزها طبقات و سطوح مختلفی پیدا کرده است، در حالی که فعالان در کابالان و بقیه خیابان‌های تل آویو شمشیر را علیه کابینه از رو بسته‌اند و به دنبال محاصره و فشر بر اعضای کنست و وزرای کابینه هستند، برخی دیگر از سطوح به شکل آرام تری در حال فعالیت هستند، آنها بیشتر چهره مایوس و متنفر (از اسرائیل) را نشان می‌دهند و به دنبال قطع ارتباط خود با آن و فرار به خارج هستند.
در همین راستا شاهد آن هستیم که تشکلی تحت عنوان معترضین اقتصادی شکل گرفته است تا به اسرائیلی‌ها برای افتتاح حساب در خارج از (فلسطین اشغالی) جهت انتقال دارایی هایشان به آنجا، کمک کنند و آنها به شکل راحت تری مهاجرت (معکوس) خود را انجام دهند.
همچنین دامپزشکان اعلام کردند، شاهد افزایش قابل توجه درخواست شناسنامه سلامت بهداشتی برای حیوانات خانگی و به خصوص سگ‌ها و گربه‌هابرای انتقال این حیوانات به خارج هستند.
نویسنده در پایان آورده است: از نظر من بهترین مکان برای مهاجرت لندن است، علت آن هم وجود باشگاه‌های فوتبال در این کشور است، در این بین ایتالیا و پرتغال هم از محبوبیت خاصی برخوردار هستند، ولی آیا لندن هم همین اشتیاق را برای استقبال از ما دارد؟
