طی دو هفته آخر ماه اوت ۲۰۲۱، نیروی هوایی ایالات متحده بزرگترین تخلیه انسانی در تاریخ خود را انجام داد و تنها در ۱۷ روز، ۱۲۰ هزار تن را از افغانستان به کشور دیگری منتقل کرد.
عمده این مسافران افغان‌هایی بودند که از ترس حکومت طالبان فرار می‌کردند. هواپیماهای آمریکایی ده‌ها هزار تن از آن افغان‌ها را ابتدا به پایگاه‌هایی در قطر، امارات متحده عربی، اسپانیا، ایتالیا، بحرین و آلمان تحویل دادند.
پس از پردازش، بسیاری از پناهجویان افغان به هشت پایگاه نظامی در ایالات متحده منتقل شدند و بسیاری از آنها ماه‌ها در آنجا اسکان داده شدند و در انتظار پردازش ویزا و اسکان مجدد ماندند. آخرین پناهجوی افغان در ماه فوریه پایگاه‌های نظامی آمریکا را ترک کرد.
این پناهجویان در پایگاه‌های فورت بلیس تگزاس، پایگاه مشترک مک‌گوایر-دیکس-لیک‌هرست نیوجرسی، فورت مک‌کوی ویسکانسین، کمپ آتربری ایندیانا، فورت پیکت، فورت لی و پایگاه نیروی دریایی کوانتیکو در ویرجینیا و پایگاه نیروی هوایی هولومان نیومکزیکو مستقر بودند.
بازرس کل پنتاگون دریافت که اسکان موقت حجم عظیمی از افراد، آن پادگان‌ها و ساختمان‌ها را با فرسودگی قابل توجهی مواجه کرده است.
در یک مورد، آموزش گارد ملی ایندیانا از کمپ آتربری به فورت کمپل کنتاکی منتقل شد که علت آن خسارات وارده در جریان عملیات استقبال از پناهجویان ذکر شده است. براساس گزارش بازرس کل پنتاگون، امکانات باید به نحوی بازیابی شوند که امکان انجام آموزش‌ها، آماده شدن برای رویدادهای آینده و بازگشت به عملیات‌های عادی پایگاه‌ها ممکن شود.
به عنوان مثال، از ۲۶۰ میلیون دلار هزینه بازسازی مصوب، وزارت دفاع آمریکا حدود ۱۶ میلیون دلار را برای کمپ آتربری "برای تعویض تشک‌ها و مبلمان و تعمیر کفپوش، درها، پنجره ها، لوله‌کشی، سیستم‌های اعلام حریق و محوطه" اختصاص داده است.
اما بازرس کل پنتاگون این سوال را مطرح کرد که آیا تمام تعمیرات درخواست شده توسط هشت پایگاه آمریکایی به اقامت پناهجویان مرتبط است یا خیر.
به عنوان مثال، پایگاه فورت مک‌کوی که تعداد ۱۲ هزار و ۷۰۶ پناهجو را در خود جای داده بود، ۱۴۵.۶ میلیون دلار برای تعمیر ساختمان‌ها و لوله‌کشی دریافت کرد؛ مبلغی که بیش از سه برابر مجموع نیازهای بازسازی پایگاه فورت بلیس و فورت پیکت بود که تعداد مشابهی از پناهجویان را در خود جای داده بودند.
