افکار

گوسفندان معمولاً برای پشم و برخی اوقات برای گوشت‌شان پرورش داده می‌شوند. اما بعضی از این حیوانات در سنگال در نقشِ حیواناتِ خانگی گران‌قیمت ارزش‌گذاری می‌شوند ـ

یک عکاس حرفه‌ای به نام سیلویان چِرکائویی نخستین‌بار در دورۀ همه‌گیری کووید و وقتی مجبور شد در خانه‌اش در داکار پاگیر شود، با این مخلوقات، که به اسمِ گوسفندانِ لادوم شناخته می‌شوند، آشنا شد.

او تصویر گوسفندان را روی بیلبوردی دید که روی آن نوشته شده بود: «ماشین بخرید تا به شما یک گوسفند جایزه بدهیم!». اما حیواناتِ این تبلیغ، برخلافِ گوسفندانِ کوچک‌تر و نحیف‌تری که معمولاً در سنگال رایج هستند، درشت و شاهانه به نظر می‌رسیدند.

گوسفندانِ معمولی در سنگال معمولاً در عید قربان، که عیدِ بزرگِ مسلمانان است، قربانی می‌شوند. چِرکائویی شروع کرد به اطلاعات جمع کردن درباره گوسفندانِ دورگۀ لادوم که در حدود دهه ۱۹۷۰ از ترکیبِ دو نژاد موریتانیایی و مالیایی به وجود آمدند.

این گوسفندان که به خاطر ظاهر قشنگ، قدِ کشیده و بلند، پوزۀ برجسته و شاخ‌های خمیده‌شان معروف هستند، وزن‌شان معمولاً به ۴۰۰ پوند [تقریباً ۱۸۲ کیلوگرم] و قدشان به ۴ فوت [تقریباً ۱ متر و ۲۰ سانتی‌متر] می‌رسد.

چرکائویی می‌گوید: «معیار‌های انتخاب گوسفندِ زیبا بر مبنای برنده مسابقه سال قبل تعیین می‌شود و بر این اساس متنوع است.» چرکائویی که تحتِ تأثیر پدیده لادوم قرار گرفته بود، مجموعه‌ای از تصاویرِ پرتره این حیوانات و صاحبان‌شان را تهیه کرد.

او می‌گوید: «وقتی پروژه نمایشگاهی‌ام را برای‌شان توضیح دادم و گفتم که می‌خواهم از لادوم‌های‌شان زیر نور متمرکز عکس بگیریم، آن‌ها احساس غرور و ارزشمندی کردند.»

کد خبر: 1153905