پایگاه خبری «اسرائیل دیفنس» در مطلبی با عنوان «بازی بزرگ چین و ایالات متحده در آسیا» به ائتلاف سازی های کاخ سفید در این منطقه جغرافیایی با هدف مهار چین پرداخت و رویکرد آمریکا را تهاجمی و در مقابل رویکرد مسالمت جوی پکن به تصویر کشیدکه در ادامه، بخش های از این گزارش را می خوانیم؛
دولت بایدن استراتژی متناقضی را در قبال منطقه اقیانوس آرام در پیش گرفته است به طوری که ایالات متحده از یک سو مدعی آن است که آزادی و باز بودن درهای این منطقه را یک هدف می داند، در حالی که در واقعیت، شمارش معکوس را با متحدان خود برای ضربه زدن به این سیستم آغاز کرده است.
مهار چین؛ اولویت ائتلاف سازی های آسیایی آمریکا
با نگاهی به پیمان ها و ائتلاف های آمریکا در آسیا و اقیانوسیه، راهبرد مهار چین مشخص می شود؛
یک نمونه آن اتحادی با عنوان «اکواس» (AUKUS) است؛ پیمان امنیتی سه جانبه بین استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا که در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۱ با هدف مهار چین تشکیل شد. اکواس از استرالیا در زمینه ساخت زیردریایی های هسته ای و توسعه تسلیحات مافوق صوت حمایت می کند و خطر یک مسابقه تسلیحاتی منطقه ای و جنگ جهانی را افزایش می دهد.
گروه «پنج چشم» (FVEY) نیز اتحادی اطلاعاتی با مشارکت استرالیا، کانادا، نیوزیلند، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا است که نقش چشمگیری در مواجهه با قدرت یابی چین دارد.
مکانیسم چهارجانبه (گفتگوی امنیتی چهارجانبه)، اتحاد استراتژیک غیررسمی دیگری است که با مشارکت کشورهای استرالیا، ژاپن، هند و ایالات متحده آمریکا شکل گرفته و هدف آن نیز مهار چین در منطقه هند و اقیانوس آرام است.
«چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام» (IPEF) هم طرحی برای سرمایه گذاری و تقویت روابط تجاری با هدف افزایش حضور ایالات متحده در منطقه و مقابله با نفوذ چین است. از نگاه ناظران، این پیمان بیش از آنکه اهداف اقتصادی ملموس و مشخصی را پیگیری کند، بر حضور نظامی آمریکا در منطقه متمرکز است.
همان طور که ایالات متحده آمریکا به صراحت اعلام کرده چارچوب اقتصادی فوق الذکر، این کشور را قادر می سازد تا در مسابقه قرن بیست و یکم پیروز شود، از نگاه کارشناسان، این چارچوب با هدف خدمت به اقتصاد ایالات متحده طراحی شده است. آمریکا پیشتر ایده «توسعه منطقه تجارت آزاد آسیا-اقیانوسیه» را کنار گذاشت و ترامپ از پیمان «شراکت ترانس پاسیفیک» خارج شد؛ موضوعی که از ماهیت یکجانبه گرایی ایالات متحده و رویکرد گزینشی آن نسبت به نهادهای بین المللی پرده برمی دارد. کاخ سفید از اقتصاد بهره می گیرد تا کشورهای منطقه را ناگزیر کند تا بین چین یا آمریکا دست به انتخاب بزنند.
چین برخلاف آمریکا به دنبال تهاجم و تنش نیست
چین تا کنون همواره در مسیر توسعه مسالمت آمیز قدم برداشته و به اصول پنجگانه همزیستی مسالمت آمیز متعهد بوده است. ایالات متحده اما با جلوه دادن چین به عنوان یک تهدید و مخل صلح و امنیت منطقه در صدد ایجاد نگرانی در بازیگران آن منطقه است.
این در حالی است که چین نه تنها در آسیا بلکه در سراسر جهان از برابری بین همه کشورها صرف نظر از اندازه آنها حمایت می کند. پکن به انتخاب هر کشور در مسیر توسعه متناسب با شرایط ملی آن احترام می گذارد و به دنبال هیچ حوزه نفوذی نیست. چین استراتژی نظامی دفاعی خود را دارد و هدف این کشور در توسعه توان دفاعی، حفظ حاکمیت و امنیت خود است و هیچ کشور دیگری را هدف قرار نمی دهد.
چین به آزادی دریانوردی و پرواز بر فراز همه کشورها در دریای جنوبی چین مطابق با قوانین بین المللی احترام می گذارد و این دریای جنوبی در واقع یکی از امن ترین و کم هزینه ترین خطوط کشتیرانی در جهان است که ۵۰ درصد کشتی‌های تجاری جهان و یک سوم تجارت بین‌المللی دریایی و همچنین بیش از ۱۰۰ هزارکشتی تجاری هر ساله از آن عبور می‌کنند.
در مقابل، اینک روزانه حدود پنج کشتی نظامی آمریکا در نزدیکی سواحل چین حرکت می کنند به طوری که در سال ۲۰۲۲، کشتی‌های نظامی آمریکایی دستکم ماهی یک‌بار از تنگه تایوان عبور کرده‌اند. افزون بر آن، هواپیماهای شناسایی بزرگ آمریکایی بیش از ۸۰۰ بار در نزدیکی چین پرواز و بارها حریم هوایی این کشور را نقض کرده‌اند.
آمریکا بیش از ۸۰۰ پایگاه نظامی در ۸۰ کشور این منطقه و جهان دارد و هزینه های نظامی این کشور به صورت مداوم طی سال های اخیر رشد داشته و به یک چهارم کل هزینه های نظامی جهان رسیده است که هزینه‌های نظامی آمریکا با مجموع هزینه های نظامی ۹ کشور برتر جهان برابری می کند. به تازگی نیز برای سال مالی ۲۰۲۳، بودجه نظامی ۸۱۳ میلیارد دلاری برای این کشور پیشنهاد شده است.
