از جمله عواملی که در افزایش این دیدگاه‌های اسرائیلی نقش داشته است، جنجال سفر جو بایدن ، رئیس جمهور آمریکا به منطقه است که تغییر استراتژیکی را در منطقه ایجاد نکرد که این امر سوالات جدی را در تل آویو در مورد میزان تاثیر تغییرات حاصله در منطقه بر نفوذ آمریکا و میزان واقعی بودن نیاز اسرائیل برای وابستگی به آن را مطرح می‌کند، هرچند که سفر بایدن رابطه صمیمانه اساسی میان تل آویو و واشنگتن و پایبندی آمریکا نسبت به امنیت اسرائیل و منافع مشترک دو طرف برای تقویت مناسبات با کشورهایی که اقدام به عادی سازی روابط با اسرائیل کرده‌اند، نشان داد.
یوسی کوبرفاسر، رئیس سابق بخش پژوهش‌ها در واحد اطلاعات نظامی "امان" و پژوهشگر در موسسه امور بین المللی قدس اعلام کرد که تل آویو به صورت جدی اختلافات با واشنگتن درمواضع نسبت به دو پرونده ایران و فلسطین و تفاوت در آینده نگری‌شان را احساس می‌کند گویی که این امر نشانگر اذعان دشوار آمریکا به واقعیت جدید ناشی از جنگ در اوکراین و عدم موفقیت توافق با ایران است که ممکن است دولت بایدن را مجبور کند به تحت تهدید قرار گرفتن منافع حیاتی آمریکا اذعان کند و این منبع نگرانی اسرائیل است.
وی ادامه داد: تغییر جاری در نگاه آمریکا نسبت به تحولات منطقه، ممکن است فرصتی برای اسرائیل شود، هرچند که سفر بایدن در کلید زدن ایده نظام دفاع منطقه‌ای مشترک موفقیت آمیز نبود اما این امر نباید علتی برای رها کردن این ایده باشد بلکه باید به بررسی راه‌های تقویت آن بر اساس همکاری سه جانبه اسرائیل، آمریکا و کشورهای عربی ادامه داد و شاید سفر کوخاوی، رئیس ستاد مشترک اسرائیل به مراکش گامی در این سمت و سو باشد.
وی گفت که در مقابل عقب گرد آمریکا در منطقه، رفتارهای خصمانه‌تر روسیه علیه آزادی اسرائیل در تحرکاتش در حریم هوایی سوریه و موضع گیری‌های ایران و گروه‌های حامی آن مطرح است و در این بین، آمریکا هیچ پاسخی به این امر نداده است که ممکن است این امر اسرائیل را در مقابل چالش‌های جدیدی قرار دهد. حزب الله نیز ممکن است اسرائیل را درخصوص استخراج گاز از میدان کاریش بر بوته آزمایش قرار دهد.
مشخص است که احتمال دارد ارزیابی منفی اسرائیل از سیاست کنونی آمریکا در منطقه، تل آویو را در یک ساختار منطقه‌ای به تلاش برای بهره برداری از هرگونه تغییراتی که آن را ممکن است "مثبت" ببیند، سوق دهد. هرچند که عوامل کنونی در منطقه چالشی برای اسرائیل و نیز آمریکا است که این مساله، ممکن است فرصت بهره برداری اسرائیل از این تحولات را بکاهد در نتیجه به وخامت خطرات علیه اسرائیل و تمام ثبات منطقه‌ای بیانجامد.
شاید آنچه که وضعیت سرخوردگی اسرائیل را بیشتر می‌کند، این است که کشورهایی که اقدام به عادی سازی روابط کرده‌اند یا کشورهایی که درصدد اعلام عادی سازی هستند، این شرط را برای عادی سازی می‌گذارند که مساله فلسطین نیز پیشرفتهایی داشته باشد تا دست کم این عادی سازی را در مقابل افکار عمومی داخلی خود خوب جلوه دهند.
