هاگیت پیر، کارشناس اسرائیلی در رابطه با وضعیت مجرمانی که دست به تجاوز جنسی زده اند نوشت :
موشه ایوگی، رونن بیتی و به تازگی آلون کَستیل، همگی از مجرمان جنسی محکوم شده اند و هیچ یک از آنها محکومیت و مدت حبس خود را تا پایان کامل نکرده اند. پرونده این سه شخص مربوط به همین چند وقت اخیر است و پرونده های مشابه دیگر را در اینجا ذکر نمیکنم. در پرونده هر سه مورد، کمیته آزادی های مشروط، منفعت مجرمان محکوم را بر منفعت قربانیان زن ترجیح داد.
در برخی موارد، دادستانی اسرائیل حتی اعتراضی به آزادی پیش از موعد این مجرمان نکرده است! آخرین خبر حاکی از آن است که حتی در پرونده آلون کستیل، دادستانی اسرائیل تمایلی برای اعتراض به تصمیم هیئت آزادی مشروط برای آزادی وی ندارد.
این رفتار سوالات جدی و همچنین یک فکر ترسناک را ایجاد می کند، آیا سیاست بخشندگی خاصی از سوی اسرائیل در قبال مجرمان جنسی محکوم شده وجود دارد؟
موشه ایوگی به حداقل پنج مورد اعمال ناشایست و آزار جنسی علیه چهار زن محکوم شد. او به ۱۱ ماه زندان محکوم شد، اما تنها پس از ۵ ماه و نیم آزاد شد. به سراغ رونن بیتی، یک مجرم جنسی دیگر بروید، کسی که به جرم ارتکاب اعمال ناشایست و آزار جنسی هفت دختر به ۲۰ ماه زندان محکوم شد اما تنها ۹ ماه بعد آزاد شد.
آلون کَستیل به ارتکاب جرایم جنسی برعلیه چهار زن اعتراف کرد و به ۴ سال و ۹ ماه زندان محکوم شد. اما اکنون انتظار می رود او آزاد شود، یعنی کمتر از ۴ سال زندان.
وقتی دادستانی اسرائیل حتی به خود زحمت نمی دهد که با این احکام مخالفت کند و مجرمان جنسی را مجبور نمیکند که مجازات خود را کامل بگذرانند، چرا تعجب می کنیم که بسیاری از زنان اسرائیلی از حق شکایت خود در رابطه با تجاوز و آزار اذیت های جنسی دست می کشند؟ کاملا قابل درک است که چرا آنها این کار را میکنند، آن هم در شرایطی که مرد متجاوز فردی قوی، ثروتمند، مشهور و محبوب عموم باشد. آن زن به خوبی می‌داند که از آن لحظه به بعد در شبکه‌های اجتماعی مورد فحاشی و تحقیر قرار می‌گیرد. در اسرائیل سال ۲۰۲۲، شکایت از تجاوز جنسی یک مسئله طبیعی نیست و باید این حقیقت تلخ را گفت.
