سازمان ملل متحد برآورد کرده است که حدود 23 میلیون شهروند افغانستانی که حدود 55 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد با سطح شدید گرسنگی مواجه هستند.
به گزارش شبکه خبری الجزیره، در حالی که زمستان سخت افغانستان را فراگرفته است، «کبری» بیوه افغانستانی که به دنبال سوخت برای گرم کردن تک اتاقی که هشت نفر از اعضای خانواده‌اش در استان بامیان در آن زندگی می‌کنند، است. آردی که وی چند ماه پیش تهیه کرده بود رو به پایان بوده و غذا نیز در این روزها در استان بامیان کمیاب شده است.
وی می‌گوید: «بهار گذشته دو گونی آرد دریافت کرده و همچنان در حال استفاده از آن است. پس از آن ما ایمان داریم که خداوند به ما کمک می‌کند».
هیزم این خانواده در جریان هرج و مرجی که افغانستان را پس از سیطره طالبان بر کابل فراگرفته بود، ربوده شده است.
کبری، 57 ساله، به همراه نوه خود در اتاق کوچکی در استان بامیان زندگی می‌کند
داستان‌هایی شبیه داستان کبری، به شرح حال بسیاری از مردم افغانستان تبدیل شده است، کشوری که با خشکسالی شدید مواجه بوده و دارایی‌های این کشور نیز ته کشیده است.
پیش از آنکه طالبان، حکومت غربگرای « اشرف غنی » را سرنگون کند، اقتصاد این کشور به طور گسترده‌ای به کمک‌های خارجی وابسته بود.
اما در پی نگرانی کشورهای غربی از طالبان و تحریم‌هایی که آمریکا علیه برخی سران طالبان اعمال کرده، کمک‌های خارجی به افغانستان متوقف شده است.
سازمان ملل برآورد کرده که حدود 23 میلیون افغانستانی که 55 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد با سطح شدید گرسنگی مواجه بوده و در حالی که زمستان این کشور را فراگرفته، 9 میلیون نفر با خطر قحطی مواجه هستند.
زندگی برای فقرای افغانستانی همواره سخت بوده است. خانواده کبری در بهار بر روی مزارع کار می‌کنند و به آنها به جای پول، سیب‌زمینی می‌دهند.
اما شرایط وخیم تر شده است. سبزیجات در افغانستان نایاب شده و کیسه‌های نایلونی، خانه‌های شهروندان افغانستان را از سرما و انجماد حفظ می‌کند. فضای کمی در تک اتاقی که کبری شب‌ها در خانه خواهر خود می‌خوابد وجود دارد.
وی می‌گوید: «پسرم به جمع آوری ضایعات فلزی می‌پردازد اما در حال حاضر کار ندارد».
استفاده مردم افغانستان از کیسه‌های نایلونی برای حفاظت خود در برابر سرما
مردم افغانستان در پی ماه‌ها خشکسالی و ده‌ها جنگ، مجبور شده‌اند خانه‌های خودرا ترک کرده و به مناطق با ثبات‌تری نظیر بامیان مهاجرت کنند اما شرایط کنونی نیز آنها را وارد وضعیتی ناشناخته کرده است.
معصومه، 26 ساله که مادر چهار فرزند بوده و در منطقه «میدان وردک» زندگی می‌کند می‌گوید: «ما هرگز غذاهای مختلفی نداشته‌ایم اما در گذشته وضعیت بهتر بود و برنج و روغن پخت و پز داشتیم».
گاهی حتی نانی برای خوردن وجود ندارد
وی ادامه داد: «پیشتر روزی یک بار آشپزی می‌کردیم و این خوب بود. الان هفته‌ای یک بار است و گاهی حتی نانی برای خوردن وجود ندارد».
بامیان در خارج از افغانستان به دلیل مجسمه‌های بزرگ بودایی که در آن وجود داشته شناخته شده است. البته 20 سال پیش، طالبان دو مجسمه غول پیکر بودا در این استان را که در دشت مرتفعی قرار داشت، منفجر کردند.
این استان در زمستان به شدت سرد می‌شود و دمای هوا به زیر صفر می‌رسد و بادها سرد آن بسیار شدید است.
کسب و کار در ماه‌های سرد سال در این استان کمتر می‌شود اما در پی سیطره طالبان بر افغانستان، بازدیدکنندگانی که از مکان مجسمه بودا و دریاچه بند امیر بازدید می‌کردند نیز ناپدید شده‌اند.
مقام‌های طالبان گفته‌اند از رنج و مشکلاتی که فقیران این کشور با آن مواجه هستند، آگاهند اما گفته‌اند که این مشکلات تا حدودی ناشی از تاثیرات چهار دهه درگیری در این کشور و سوء مدیریت تحت دولت قبلی بوده است.
طالبان پیشتر نیز از آمریکا درخواست کرده بود تا 9 میلیارد دلار دارایی بانک مرکزی این کشور را در آمریکا از توقیف خارج کند.
«ذبیح‌الله مجاهد» سخنگوی طالبان گفته است: «ما قصد داریم این مشکلات را کاهش دهیم. ما می‌دانیم که مردم با چه چیزی مواجه هستند».
یونیسف گزارش کرد که از سال ۲۰۰۵ میلادی تاکنون مرگ ۲۸ هزار کودک در درگیری‌های افغانستان تأیید شده است که ۲۷ درصد کل تلفات کودکان در جهان را تشکیل می‌دهد.
یونیسف همچنین هشدار داد که اگر نهادهای جهانی کمک رسان به افغانستان کمک نکنند، ممکن است یک میلیون کودک افغان به خاطر سوء تغذیه شدید، جان خود را از دست دهند.
این سازمان همچنان افزود که بیش از 3 میلیون کودک دیگر در افغانستان را خطر سوء تغذیه تهدید می‌کند.
از سویی دیگر نیز، به علت فقر و مشکلات اقتصادی، شمار زیادی از کودکان مشغول کارهای سخت و طاقت‌فرسا هستند.
با وجود فعالیت یونیسف در افغانستان برای کمک به کودکان، اما هشدار داده شده است که با فرارسیدن زمستان فاجعه در راه است.
صندوق کودکان ملل متحد می‌گوید، به خاطر خشکسالی، کمبود غذا و ناامنی، کودکان افغان به غذای کافی دسترسی ندارند.
این نهاد در ماه اکتبر در یک گزارش، فاجعه انسانی در افغانستان را پیش‌بینی کرده و گفته بود که وضعیت مصونیت غذایی از نوامبر امسال تا مارس سال آینده رو به وخامت خواهد بود.
در این گزارش آمده بود که نزدیک به ۱۹۲ میلیون دلار برای کمک به کودکان افغان نیاز است.
همزمان با این، ماری الن مک گرووارتی رئیس دفتر برنامه جهانی غذا در افغانستان گفته که ۲۳ میلیون افغان قادر به دریافت یک بشقاب غذای مناسب در روز نیستند.
وی در یک پیام ویدیویی گفت: سال ۲۰۲۱ یکی از سال‌های پر مصیبت در افغانستان بود. خشکسالی در سی سال گذشته نظیر نداشته. جنگ پیش از ماه آگوست ۶۰۰ هزار تن را آواره کرده و بعد از ماه آگوست افغانستان با سقوط اقتصادی رو‌به‌رو بوده است. در نتیجه این بحران ۲۳ میلیون نفر در سراسر این کشور قادر به یک بشقاب غذا در یک شبانه روز نیستند.
رئیس کمیتهٔ بین‌المللی صلیب سرخ نیز از احتمال وقوع فاجعه انسانی در نتیجه سقوط اقتصادی افغانستان هشدار داده است.
پیتر ماوریر رئیس این کمیته به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفته که نشانهٔ فاجعهٔ انسانی در افغانستان در حال ظاهر شدن است.
چندین دهه نبرد در افغانستان، روند زندگی بسیاری از ساکنان این کشور را دگرگون ساخته است. جنگ افغانستان، به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم حتی بر کودکان پیش از تولد اثرهای زیان باری داشته که در برخی رویدادها حتی به معلولیت آنان انجامیده است.
در کنار نبردها، سال‌هاست که فقر اقتصادی هم از مسایلی بوده که سبب شده تا کودکان ناگزیر به کارهای سخت رو بیاورند و از نعمت آموزش و پرورش دور بمانند.
