عبدالباری عطوان ، سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم که ازلندن به روزرسانی میشود در یادداشت امروز خود نوشت: وقتی ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین ، ناخشنودی و ناامیدی خود را از «ملاحظات» اتحادیه اروپا و ناتو برای ملحق شدن سریع اوکراین به این دو سازمان ابراز کرد، مشخص میشود که آمریکا و متحدان اروپایی آن، پشت اوکراین را خالی کردند و تسلیم خواستهها ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه شده اند.
بحران اوکراین، اساسا به سبب خشم رئیس جمهور روسیه از دخالت آمریکا در اوکراین و درخواست زلنسکی برای ملحق شدن به ناتو و اتحادیه اروپا شکل گرفت. این مسئله تهدیدی برای امنیت ملی روسیه و بارزترین پایگاه هستهای آن به شمار میرود. اوکراین بخشی از شوروی سابق بود و حیاط خلوت جنوبی روسیه به شمار میرود و تبدیل شدن آن به یک پایگاه نظامی برای ناتو به معنای وارد کردن ضربه کشندهای به روسیه است.
در کنفرانس مجازی چند روز پیش روسای جمهور روسیه و آمریکا که به منظور بررسی بحران اوکراین و دستیابی به راه حل دیپلماتیک برای برون رفت از آن برگزار شد، پوتین از بایدن خواست حضور نظامی آمریکا و غرب را نزدیک مرزهای کشورش و در اروپا و غرب آسیا، کره جنوبی و ژاپن، کم کند و تهدید کرد هرگونه معامله تسلیحاتی جدید آمریکا با اوکراین، به معنای اعلام جنگ است و رئیس جمهور آمریکا هم در پاسخ تهدید کرد هرگونه اقدام نظامی روسیه علیه اوکراین، به اعمال تحریمهای بی سابقه اقتصادی علیه روسیه منجر خواهد شد که بارزترین آنها اخراج روسیه از سیستم مالی جهانی (سوئیفت) خواهد بود.
عطوان در ادامه آورده است: جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا میخواهد روسیه را به جنگ در اوکراین سوق دهد مانند همان کاری که در دهه هشتاد انجام داد و روسیه را وارد جنگ افغانستان کرد، یعنی جنگ نیابتی. آمریکا میخواهد پشت پرده بنشیند و نقش خود را به جذب نیرو، حمایت مالی و تسلیحاتی و جلوگیری از کشته شدن نظامیان آمریکایی محدود کند.
پوتین به خوبی از این برنامه آمریکا آگاه است و به همین سبب اگر جنگ گزینه آخر باشد، رویارویی مستقیم را با آمریکا و ناتو میخواهد نه نیابتی و نیز به خوبی میداند دولت بایدن، به دنبال جنگ نیست و از آن فرار میکند چرا که به عقیده پوتین، به سبب برتری نظامی روسیه، آمریکا در جنگ با این کشور پیروز نخواهد شد و موفقیت روسیه هم در ساخت و توسعه سلاح جدید مرگبار به گونهای است که نمونه آن در زرادخانه آمریکا وجود ندارد.
آیا پوتین درصدد احیای شوروی سابق است؟
در ادامه این یادداشت آمده است: بر اساس تحلیلهای بسیاری از کارشناسان نظامی غرب، پوتین میخواهد «روسیه تاریخی قدرتمند» را بازسازی کند و بسیاری از جمهوریهایی که بعد از فروپاشی شوروی سابق از روسیه جدا شده بودند بار دیگر به این کشور ملحق کند. پوتین درباره قدرت برای تصمیم گیری در خصوص جنگ با دیگر سران روسیه تفاوت دارد به همین سبب دوره او شاهد رویاروییهای نظامی با چچن در سال ۲۰۰۰ و بعد از آن در گرجستان در سال ۲۰۰۸ بود که در پی این اقدام دو منطقه اوستیای جنوبی و آبخاز اعلام استقلال کردند. بعد از آن در سال ۲۰۱۴ روسیه با همه پرسی شبه جزیره کریمه را به روسیه ملحق کرد.
پوتین بیش از ۱۷۵ هزار نظامی و هزار تانک را در مرزهای شمالی اوکراین، مستقر و ارتش او نیز مانورهایی در فاصله ۵۰ کیلومتری از اوکراین برگزار کرد؛ که این مسئله پیامی واضح برای آمریکا بود مبنی بر اینکه ما از جنگ نمیترسیم و اگر در اوکراین که حیاط خلوت ماست، دخالت و برای توسعه ناتو در مرزهای جنوبی (اوکراین) و غرب (حوزه بالتیک) تلاش کنید، در وارد شدن به جنگ تردید نمیکنیم.
الکساندر نزاروف کارشناس روسی مشهور در یادداشتی که روسیا الیوم دیروز منتشر کرد، از دو سلاح جدید روسی پرده برداشت که آمریکا از آنها میترسد. این دو سلاح عبارتند از:
اول: زیر دریایی پوسایدون یا پوزیدون که کلاهک هستهای آن میتواند بیش از ۱۰۰ مگا تن نیروی هستهای حرارتی تولید کند و باعث وقوع سونامی شود که ارتفاع امواج آن به ۳۰۰ متر میرسد و میتواند وقوع باران رادیو اکتیو کبالت را در مساحتی حدود ۱۷۰۰ کیلومتر و عرض ۳۰۰ کیلومتر باعث شود.
دوم: موشکهای هستهای مافوق سرعت صوت است که میتوانند هر مکانی را در آمریکا یا پایگاههای آن را در اقیانوسهای هند و اطلس هدف قرار دهد.
در پایان این یادداشت آمده است: آمریکا دیگر تنها ابرقدرت جهان نیست که هرگونه بخواهد در امور جهان دخالت کند، به خصوص بعد از شکستهای خفت بار آن در افغانستان، عراق و سوریه و در حال حاضر ائتلاف در حال رشد روسیه و چین قویترین جایگزین آمریکا در نقشه قدرت جهان است. عقب نشینی آمریکا و متحدان اروپایی آن از ملحق شدن اوکراین به ناتو و اتحادیه اروپا، در صورتی که تایید شود و به نظر میرسد که اینگونه است، به معنای برافراشتن پرچم سفید و تسلیم شدن در برابر پوتین است و همانگونه که آمریکا پشت اوکراین اروپایی را خالی کرد حتما از اسرائیل و متحدان عرب خود در شرق و غرب دست خواهد کشید و باید منتظر بود.