، سرتیپ «تحسین الخفاجی» سخنگوی فرماندهی عملیات مشترک عراق امروز پنجشنبه از خروج تمامی عناصر مسلح از سنجار واقع در استان نینوی خبر داد.
الخفاجی در مصاحبه با خبرگزاری رسمی عراق (واع) گفت که بر اساس توافق بین دولت فدرال عراق و دولت اقلیم کردستان، نیروهای فدرال عراق مسئول برقراری امنیت در منطقه سنجار هستند.
وی افزود که پلیس محلی در منطقه سنجار مستقر است و نیروهای پلیس فدرال و گارد مرزی نیز در خارج از سنجار مسئولیت حراست از مرزهای عراق و سوریه را بر عهده دارند و تمامی عناصر مسلح سنجار را ترک کرده‌اند.
الخفاجی همچنین گفت که دولت و فرماندهی عملیات مشترک با مشورت برخی گروه‌های وابسته به پ.ک.ک تلاش‌های زیادی کردند تا توافقی بین دو طرف حاصل شود و فرماندهی عملیات نینوا مدیریت پرونده امنیتی در سنجار و دیگر مناطق استان را بر عهده دارد.
وی افزود که هماهنگی مشترکی بین فرماندهی عملیات مشترک و نیروهای پیشمرگه برای برقراری امنیت در این مناطق وجود دارد.
فرماندهی عملیات مشترک عراق روز سه‌شنبه آغاز عملیات در غرب نینوا به منظور اجرای طرح بازاستقرار نیروهای امنیتی در سنجار را اعلام کرد (جزئیات بیشتر).
توافق میان بغداد و اربیل در خصوص منطقه «سنجار» که در مجاورت مرز با سوریه قرار گرفته در نهم اکتبر (۱۸ مهر) با هدف بازگشت آورگان و با نظارت نماینده سازمان ملل به امضا رسید. توافقی که جار و جنجال سیاسی زیادی را رقم زد و برخی محافل آن را علیه الحشد الشعبی تفسیر کردند.
«سنجار» با جمعیت ایزدی‌نشین و مسیحی‌نشین در جریان یورش تروریست‌های داعش در مرداد ماه ۱۳۹۳، بیشترین آسیب را دید. این منطقه که در کنترل نیروهای پیشمرگه بود، بدون هیچ مقاومتی به دست داعش افتاد و تروریست‌ها نیز دست به جنایات وسیعی در منطقه زدند.
طبق گزارش سازمان ملل، حدود ۵۰۰۰ ایزدی در جریان یورش داعش کشته شدند و زنان و دختران زیادی نیز به عنوان غنیمت جنگی، به اسارت گرفته شدند که سرنوشت بسیاری از آن‌ها همچنان نامعلوم است.
در پی این جنایت‌ها، بخش وسیعی از ساکنان منطقه را ترک کرده و به کوههای سنجار پناه بردند. در همان زمان عناصر پ.ک.ک نیز اقدام به آموزش و تجهیز گروه موسوم به «یگان‌های مقاومت سنجار» کردند که این عناصر تا امروز در این منطقه حضور داشتند. حضور این عناصر در سال‌های گذشته به یکی از بهانه‌های ترکیه برای دخالت در امور شمال عراق تبدیل شده بود.
سنجار سرانجام در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۳ به دست ارتش عراق، نیروهای پیشمرگه و الحشد الشعبی افتاد، اما هر یک از این نیروها بخشی از کنترل منطقه و امنیت آن را به دست گرفتند که بعضا باعث اختلافات می‌شد.
