براساس تحقیقات انجام شده، تقاضا برای گاز در دو دهه آینده در مقایسه با نفت خام به دلیل آلایندگی کمتر و حمل‌ونقل آسان‌تر به خصوص در آسیا افزایش می‌یابد. اتفاقی که می‌تواند توجه‌ها را به سمت جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگ‌ترین دارنده گاز در آسیا جلب کند.
پاتریک پویان مدیر توتال در کنفرانس گاز در آمریکا شرکت کرده و در این کنفرانس رسما اعلام کرده است بعد از بررسی سناریوهای مختلف طی 20 سال آینده، ما انتظار داریم نرخ مصرف ال‌ان‌جی 2 درصد افزایش یابد و این درحالی است که نرخ مصرف نفت حدود یک یا 1/5 درصد بیشتر رشد نخواهد کرد.
این گفته‌های مدیرعامل توتال در حالی مطرح می‌شود که اداره اطلاعات انرژی آمریکا ارقامی را که برای مصرف ال‌ان‌جی در جهان تا 20 سال آینده پیش‌بینی کرده است در همین حدود است.
به طوری که اداره اطلاعات انرژی آمریکا رسما اعلام کرده است انتظار می‌رود که مصرف LNG جهان تا سال 2050 به میزان متوسط 1/5 درصد رشد کند و این درحالی است که تقاضا برای نفت خام 0/7 درصد بیشتر رشد نخواهد کرد.
در همین حال واقعیت این است که طی سال‌های گذشته با وابستگی بیش از حد درآمد کشور به فروش نفت، عملا این موضوع به ابزاری برای تهدیدها و تحریمهای آمریکا و به نقطه ضعفی برای کشور مبدل شده است.
یکی از راه‌های مقابله با تحریم‌ها و کاهش فشار ناشی از آن بر اقتصاد کشور استفاده از ظرفیت‌های داخلی برای رفع اساسی سایه این تحریم‌ها از سر کشور است. ایران به عنوان بزرگ‌ترین دارنده ذخایر گاز دنیا ظرفیت بالایی برای تامین گاز موردنیاز دنیا و کسب درآمد از این طریق دارد، اما در حال حاضر سهم کمتر از 2 درصدی از بازار صادرات گاز دنیا را دراختیار دارد. صادرات گاز در دنیا به طور عمده به وسیله خط لوله انجام می‌گیرد، به نحوی که صادرات با خط لوله دوسوم بازار صادرات گاز را به خود اختصاص داده است. نکته قابل توجه در صادرات به روش خط لوله آن است که به دلیل آنکه صادرات گاز به این روش نیازی به حمل با کشتی و به تبع آن بیمه مربوط به کشتیرانی ندارد، عملا تحریمهای کشتیرانی و بیمه‌ای بر آن اثر نخواهد داشت.
درست بر همین اساس بود که در روزهای اوج تحریم که ایالات متحده فشارهای سنگینی را برای انسداد درآمدهای ارزی ایران انجام می‌داد، خط انتقال پول فروش گاز ایران به ترکیه همچنان برقرار و هالک بانک ترکیه توانسته بود برای این انتقال پول، معافیت تحریمی دریافت کند. بسیاری از کشورها با درک این موضوع تلاش کرده‌اند تا به کمک این روش سایه اینگونه تحریم‌ها را از کشور خود دور کنند.
به عنوان مثال جمهوری خلق چین در طی چندسال گذشته تلاش کرده تا با واردات گاز ازطریق خط لوله از کشور ترکمنستان عملا مانع از تحریم واردات گاز خود و فشارهای احتمالی از این طریق به کشورش شود.
