در میزگرد با موضوع بررسی علل و عوامل نوسانات ارزی با عنوان ریاست دلار که توسط محفل پاتوق رسانه‌های انقلاب اسلامی برگزار شد خوش‌چهره اقتصاددان به بیان نظرات خود در این باره پرداخت.
وی با شروع بحث خود پیرامون اینکه حاکمیت دلار شکننده و بی‌ثبات در جهان است و نیز ابزار سلطه‌ای در دست آمریکا بوده در این نشست به تشریح این قضیه پرداخت و پیرامون آن به‌تفصیل سخن گفت.
وی با بیان اینکه "ما در شیوه علمی خود (آینده‌پژوهی) باید با توجه به گذشته آینده را پیش‌بینی کنیم"، گفت: بعد از جنگ جهانی دوم آمریکا نظم نوین آینده جهان را پیش‌بینی و ترسیم کرد و بر همین اساس سازمان ملل و شورای امنیت را برای دستیابی به اهداف استکباری خود طراحی کرد.
خوش‌چهره گفت: دقیقاً آمریکا همین شیوه را برای تسلط بر اقتصاد جهان نیز در پیش گرفته است و سازمان تجارت جهانی را در جهان مطرح کرده و به‌تبع آن پول واحد دلار را برای تسلط خود بر اقتصاد جهانی به همه کشورها تحمیل می‌کند. در خلال جنگ سرد کشورهای شرق دلار را از مبادلات خود خارج کردند و همین باعث شد تا حدودی سلطه دلار کمرنگ‌تر شود و آمریکا نتواند قدرت سابق تجارتی خود را در پیش بگیرد و کشورهایی همچون چین و ژاپن رقیب اصلی آمریکا در تجارت شدند.
وی افزود: آمریکا حتی برای حفظ سلطه دلار خود در مقابل قدرت یوروی اروپا هم تاب نیاورد و درصدد تخریب یوروی اروپا شد. آمریکا در اوپک مبنای قیمت‌گذاری را دلار گذاشته است در حالی که این پول در جهان شکننده است و علت آن هم ضعف دلار در برابر میزان تولید جهانی است.
خوش‌چهره افزود: حتی این ضعف را بانک جهانی هم به آمریکا گوشزد کرده است که نسبت تولید ناخالص ملی کشورها با تعداد دلاری که چاپ می‌شود تطابق اقتصادی ندارد، بنابراین دلار کاملاً شکننده و یک ارز ضعیف است.
نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه چون آمریکا نمی‌تواند این شکنندگی را کاملاً رفع کند بنابراین برای پوشش آن و ظاهرسازی آن روی به کارهای موقتی و تشریفاتی می‌آورد.
وی افزود: در اقتصاد ایران 4 دولت با انواع شعارهای سیاسی مختلف تاکنون داشته‌ایم اما در یک نگاه کلی که به آنها می‌نگریم می‌بینیم در هر 4 دولت عملکرد اقتصادی کاملاً مشابهی را در نظر داریم. یکی از این عملکردهای مشابه وابستگی روزافزون شدید به نفت است که از دولت سازندگی تا تدبیر و امید ادامه داشته و دارد. مورد دیگر واردات قاچاق روزافزون است.
خوش‌چهره بیان کرد: شاهد آن هستیم که اکثر واردات به کشورمان را مواد مصرفی و قابل تولید داخلی تشکیل می‌دهد و بنابراین، این خود یک زنگ خطر است.
وی افزود: معضل بعدی که در همه دولت‌ها مشاهده شده است بحث فساد اقتصادی و ریشه‌دار بودن آن در تمامی دولت‌ها است که اگر این را به‌صورت عمقی نگاه کنیم می‌بینیم که علت اصلی این فساد به خام‌فروشی نفت بازمی‌گردد و بابک زنجانی و سایر مفسدان با رانت نفتی به‌طور مستقیم در ارتباطند.
نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی یادآور شد: ارز در ادبیات اقتصادی جهان با تولید گره خورده است و باید با تولید مولدزا ارتباط داشته باشد، اما در کشور ما ارز با خام‌فروشی نفت گره خورده است، بنابراین ارز باید یک ابزار برای سامان‌بخشیدن به بخش تجارت یک کشور باشد تا کنترل صادرات و واردات را در بر بگیرد.
وی افزود: اما هر 4 دولت ما با تفکر اشتباه خود ارز را به‌مثابه یک کالا در نظر گرفتند، بنابراین دولت‌ها با گران کردن دلار به‌نوعی خواستند دارایی خود را افزایش دهند و امور تولیدی دولتی خود را به‌نحوی رفع و رجوع کنند و بتوانند دارایی‌های خود را گرانتر بفروشند که عمده این دارایی نفت بوده است. اما باید گفت این عمل سودگرایانه در اصل اولین ضررش متوجه خود دولت است چرا که این کار افزایش تورم و افزایش حقوق کارمندان دولتی را به‌همراه خواهد داشت.
خوش‌چهره با تذکر اینکه تفکری که می‌گوید با افزایش قیمت ارز صادرات بالا می‌رود و صادرکنندگان منتفع می‌شوند کاملاً غلط و سفسطه‌گرایانه است، گفت: در یک دوره برنامه این بود ارز در سپرده‌های بانکی ذخیره شود تا بتوان بر روی این منبع غنی سیاست‌های اقتصادی مختلف را اعمال کرد اما متأسفانه به‌علت بی‌اعتمادی مردم به بانک این مهم تحقق نیافت.
وی گفت: در حال حاضر استارت تبدیل دارایی به ارز توسط مردم خورده شده است بدین گونه که مردم دارایی‌های خود را به ارز تبدیل کنند تا بتوانند ارزش ریالی آن را حفظ کنند، اما خوشبختانه این روند به‌طور فراگیر و گسترده شیوع نیافته و هنوز هجوم و گستردگی توسط مردم درباره این معضل دیده نشده است.
خوش‌چهره در پایان گفت: الآن اگر بخواهیم ارز را تشبیه کنیم بهترین مثالش، مثال فنر است که دولت دستش را روی این فنر گذاشته تا پایین بماند و در این حال دولت می‌تواند کاملاً این زیرساختهای این فنر را اصلاح کند تا اگر از کنترلش خارج شد قابلیت اصلاح داشته باشد چون که در شرایط حال حاضر اگر این فنر از زیر دست دولت رها شود دیگر کنترل شدنش در دست دولت نیست چون اصلاح ساختاری صورت نگرفته است.
