فرشاد مؤمنی در نشست «اقتصاد سیال دستکاری نرخ ارز» گفته است: شاهد اتحاد سهگانه منحوس و ضد توسعهای هستیم.
این اتحاد سه گانه شامل دولتهای کوتهنگر و دولتهایی است که مسائل بلندمدت را قربانی امور روزمره و فوری میکنند. طیف دوم غیرمولدها هستند که ویژگی مشترکشان در منافع آنی و زودگذر است.
ضلع سوم بازاریان یا نوکلاسیکهای وطنی هستند که پیوندشان از منظر اندیشه با گروههای دیگر براساس تحلیلهای بازار از محل تعادلهای لحظهای است که اتحاد این سه گروه ریشه بر تیشه اقتصاد ایران میزند.
وی ضمن انتقاد از عملکرد احمدینژاد گفت: بنده از سال 1393 که نخستین بسته سیاستی دولت روحانی ارایه شد، از طریق بررسی بسته مطرح کردم که بسته سیاستی از منظر سیاست اقتصادی دولت جدید با دولت پیشین تفاوت چندانی نداشته است.
فرشاد مؤمنی با انتقاد از افزایش نرخ ارز گفت: برخی از کارشناسان با بزک اقتصادی مرتباً خطر در رفتن فنر نرخ ارز را گوشزد میکنند که با توجه به شواهد بسیار مسئله فنر ارزی وابسته به این است که در عرصه سیاستگذاری اقتصادی هیچ مجالی برای انتخاب نداشته باشیم.
او ادامه داد: این کارشناسان براساس نظریه برابری قدرت خرید و تفاوت تورم داخلی و خارجی نقش فنر را توضیح میدهند در حالی که نظریه برابری قدرت خرید از نظر روششناسی مبتنی بر تجارت آزاد در کل جهان است که در عمل غیر از این است.
این اقتصاددان افزود: در سالهای اخیر شواهد و آماری داریم که نرخ ارز حتی براساس نظریه قدرت خرید در 15 سال گذشته باید به اندازه یک سوم یا یک دوم نرخ موجود باشد.
او با تأکید بر مدیریت تقاضا گفت: در بازار ارز ایران که شرایط رقابتی مهیا نیست و نزدیک به بازار شبه انحصاری هستیم، جهتگیریهای سیاسی و اقتصادی تعیین کننده نرخ ارز است باید به سمت مدیریت تقاضا حرکت کنیم که به وضوح منافع رانتی و ضد توسعهای را میبینیم.
مومنی ادامه داد: دور باطل شکننده در مسئله تزریق ارز به بازار سیاه که همان بازار آزاد است وارد عمل میشود اگر دولت منابع ارزی را تزریق کند موجب تسریع در قاچاق، ایجاد انواع رانتها و تعمیق وابستگی کشور و افزایش نابرابری میشود و اگر تزریق نکند موجب التهاب در بازار میشود.
این اقتصاددان ادامه داد: ما در شرایطی که دچار دور باطل هستیم مسئولان بانک مرکزی با سخنان سطحی و ناصحیح و برنامههای ناسنجیده عملکرد دیگری نداشتند.
مومنی با تأکید بر نقش سه گانه ذکر شده گفت: این اتحاد سه گانه در پنج سال گذشته راه نجات از رکود تورمی را در اجرای سیاستهای تورمزا دانسته که البته بنده هشدار میدهم که این تحولات نقدینگی و تورم انباشته به نوعی بازی با آتش است.