با انتشار آخرین آمارهای پولی و بانکی کشور، عملکرد فاجعه‌بار دولت یازدهم در زمینه نقدینگی و پایه پولی مشخص شد.
بر اساس گفته‌های رئیس کل بانک مرکزی، حجم نقدینگی در پایان تیر 1396 به رقم 1333 هزار میلیارد تومان و حجم پایه پولی به رقم 186 هزار میلیارد تومان در پایان تیر 1396 رسید.
بدین ترتیب، دولت یازدهم در 4 سال عمر خود 854 هزار میلیارد تومان بر حجم نقدینگی افزوده است، چرا که در پایان تیر 1392 و ابتدای شروع به کار دولت روحانی، حجم نقدینگی 479 هزار میلیارد تومان بود.
مقایسه عملکرد سه دولت اخیر در زمینه رشد نقدینگی نشان می‌دهد دولت یازدهم بدترین عملکرد را داشته است، چرا که دولت نهم 129 هزار میلیارد تومان بر حجم نقدینگی کشور افزود و دولت دهم 277 هزار میلیارد تومان بر این رقم اضافه کرد.
این آمارها نشان می‌دهد حجم نقدینگی جدید در دولت یازدهم بیش از 3 برابر حجم نقدینگی جدید در دولت دهم و 6/6 برابر حجم نقدینگی جدید در دولت نهم بوده است.
بر این اساس، از رقم 1333 هزار میلیارد تومان نقدینگی جاری در اقتصاد ایران،64 درصد آن در دولت یازدهم، 21 درصد در دولت دهم و 10 درصد در دولت نهم و مابقی در دولت‌های قبل ایجاد شده است.
سوالات مهمی که مطرح می‌شود این است که 854 هزار میلیارد تومان حجم جدید نقدینگی در دولت یازدهم، کجا خرج شده است؟ سهم کدام اقشار جامعه شده است؟ نصیب اقشار کم‌درآمد و متوسط شده یا در قالب وام‌های کلان و میلیاردی به جیب مرفهان و پولدارها رفته است؟ چرا این پول به بخش تولید کشور تزریق نشده چرا که همچنان تولیدکنندگان از کمبود نقدینگی می‌نالند.
شاخص دیگری که بی‌انضباطی محض دولت یازدهم را نشان می‌دهد، پایه پولی (چاپ پول پرقدرت) است.
دولت نهم و دهم در طی 8 سال مجموعا 80 هزار میلیارد تومان پول پرقدرت چاپ کردند؛ اما دولت یازدهم فقط در 4 سال 91 هزار میلیارد تومان بر حجم پایه پولی افزود. یعنی دولت اول حسن روحانی از مجموع دو دولت احمدی‌نژاد، پول پرقدرت بیشتری چاپ کرده است.
