شانزدهم مرداد و پس از امضای قرارداد مشترک میان شرکت رنو و سازمان گسترش و نوسازی صنایع مهندس نعمت زاده وزیر سابق صنعت، معدن و تجارت طی مصاحبه ای اظهار داشت: "یکی از نتایج این قرارداد، ایجاد یک مرکز توانمند تحقیق و توسعه برای طراحی خودرو است و همچنین مرکز فنی مهندسی قوی‌تری نسبت به قراردادهای قبلی ایجاد خواهد شد."
سوالی که پس از مصاحبه وزیر به ذهن می رسید این بود که آیا شرکت رنو به خاطر فروش 300 هزار دستگاه خودرو به صورت سالیانه در ایران حاضر به تاسیس مرکز تحقیق و توسعه در ایران خواهد بود؟ و یا اینکه حرفی خلاف واقع زده شده و یا ترجمه و درک صحیحی از واقعیت قرارداد صورت نگرفته است؟
برای پاسخ به این سوال لازم است به مصاحبه های مدیران شرکت رنو مراجعه شود. در تاریخ 15 مارس آقای تیری بلور از اعضای کمیته اجرایی و مدیران ارشد شرکت رنو که به نمایندگی از این شرکت، قرارداد رنو با ایران را امضا کرد، در مصاحبه با رویترز اعلام کرد که به منظور حمایت از تامین کننده های محلی برای تولید 150 هزار دستگاه خودرو در سال یک "مرکز مهندسی و خرید" احداث خواهند کرد.
بنابر آنچه ذکر شد مرکزی که بر اساس قرارداد رنو در ایران احداث خواهد شد یک مرکز مهندسی و خرید است و نه یک مرکز تحقیق و توسعه. این دو مرکز تفاوت عملکردی و ماهیتی قابل توجهی با یکدیگر دارند. در واقع این مرکز مهندسی و خرید مسئولیت تامین قطعات و حمایت از قطعه سازان برای داخلی سازی خودروهای تولیدی در ایران (مشابه ساپکو و سازه گستر برای ایران خودرو و سایپا) را به عهده خواهد داشت. به عبارت دیگر طی تعاملاتی با قطعه سازان داخلی به آن ها کمک می کند که قطعات مورد نیاز خودروهای رنو که در ایران تولید می شوند، را بسازند. در حالی که در یک مرکز تحقیق و توسعه فناوری های روز مورد بررسی قرارگرفته و فرایند طراحی قطعات در این مراکز طی می شود. اما در یک مرکز مهندسی و خرید هیچ فرایند طراحی صورت نمی گیرد و اصلا جزو رسالت های چنین مرکزی نیست. بلکه وظیفه اصلی یک مرکز مهندسی و خرید تامین قطعات از پیش طراحی شده از تولیدکنندگان محلی است.
