قرار است با پایان تعطیلات سال نوی چینی، 14 بانک ژاپنی به نظام پرداخت بین المللی چین "CIPS" متصل شوند.
از زمانی که چین تصمیم گرفت تا به‌تدریج استفاده از دلار در معاملات تجاری خود را کنار بگذارد، کشورهای زیادی نیز سیاست مشابهی را در پیش گرفته و به سمت شرق گرائیده‌اند. از سال 2013 چین استفاده از ارزهای ملی دوجانبه بین این کشور و شرکای تجاری خود را آغاز کرد و این اقدام نقطه عطفی بود در تغییر گرایش کشورها و مقابله با سلطه دلار در بازار جهانی.
یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌هایی که از سوی چین و با این هدف شکل گرفت، شبکه CIPS یوان بود. این شبکه چیزی شبیه به سوئیفت برای دلار است، اما با کمی تفاوت که هزینه‌های نقل‌وانتقال را برای کاربران آن بسیار پایین می‌آورد.
برخلاف سوئیفت که در آن دلار به عنوان مبنای ارزی و ارز میانی استفاده می‌شد، CIPS از یوان به عنوان ارز میانی استفاده نکرده و خود این ارز می‌تواند یکی از دو ارز طرف معامله باشد. از سوی دیگر CIPS هزینه نقل و انتقال بسیار کمتری را برای کاربران در نظر می‌گیرند و بدین ترتیب به افراد این امکان را می‌دهد به راحتی در مبادلات خود دلار را دور بزنند. قرار است در آینده نزدیک بانک هیروشیمای ژاپن به همراه 13 بانک بزرگ دیگر در این کشور به شبکه نظام پرداخت CIPS یوان چین بپیوندند. این اقدام به آنها این امکان را می‌دهد تا با کاهش هزینه مبادلات ارزی خود بیش از پیش مشتریان را به خود جلب کنند.
پیوستن به نظام پرداخت بین‌المللی چین، نه‌تنها هزینه مبادلات ارزی را برای این بانک‌ها کاهش داده، بلکه نقل‌وانتقال ارز در این شبکه نسبت به سوئیفت زمان کمتری را خواهد برد. قرار است این بانک‌های ژاپنی پس از پایان تعطیلات سال نوی چینی به نوبت به شبکه CIPS متصل شوند. این بانک‌ها از طریق بانک توکیوی میتسوبیشی که سال گذشته به شبکه CIPS متصل شده بود به نظام پرداخت چین متصل می‌شوند.
پیش از شکل‌گیری این زیرساخت، بانک‌ها برای مبادله با بانک‌های چینی باید از بانک‌های واسطه‌ای که در هنگ‌کنگ بودند، کمک می‌گرفتند. سرعت نقل‌وانتقال ارز در این شبکه به گونه‌ای است که در صورتی که برخی قوانین و شرایط رعایت شوند، مبادله ارزی در همان روز اقدام، انجام خواهد شد.
با افزایش انزوای دلار در بازار جهانی از سوی کشورها و کنار گذاشتن نظام پرداخت سنتی تک‌ارزی، روزبه‌روز به تعداد کشورهایی که به نظام پرداخت جدید روی می‌آورند، اضافه می‌شود.
در صورتی که تعداد کشورهایی که دلار را کنار گذاشته‌اند به تعداد کافی برسد، زمان آن خواهد رسید که دلار خواسته یا ناخواسته بخش قابل‌توجهی از سهم خود از مبادلات بین‌المللی را از دست دهد و بالاجبار موسسات مالی غربی که به وجودآورنده نظام پیشین سنتی بوده‌اند نیز مجبور به تغییر خواهند شد.
