این ادعای عجیب مرکز پژوهشهای مجلس درحالی منتشر میشود که دو مرکز رسمی آمار کشور یعنی مرکز آمار ایران و بانک مرکزی نرخ رشد اقتصادی را مثبت دانستهاند. با این حال ادعای عجیب مرکز پژوهشهای مجلس موج جدیدی از هجمه مخالفان دولت را به همراه داشته است. آنها معتقدند مراجع آماری کشور در اعلام نرخ رشد اقتصادی سوگیرانه عمل کردهاند، این درحالی است که کارشناسان اقتصادی معتقدند مرکز پژوهشهای مجلس فاقد امکانات لازم برای سنجش نرخ رشد اقتصادی است و بازی با اعداد درواقع اهرم فشاری است که مخالفان دولت بنا دارند در آستانه انتخابات ریاستجمهوری دوره دوازدهم به کابینه روحانی تحمیل کنند.
رشدنرخ اقتصادی دستاورد کابینه روحانی
مثبت شدن نرخ رشد اقتصادی که در سهسال گذشته بهعنوان یکی از دستاوردهای مهم دولت یازدهم معرفی شده، حالا در آستانه انتخابات دوره دوازدهم دستخوش بازیهای سیاسی شده است. نرخ رشد اقتصادی در دوسال پایانی دولت دوم احمدینژاد با افت قابل توجهی همراه شد و کماکان با رقمهای پیشبینی شده در سندهای بالادستی فاصله دارد؛ بهطور مثال در قانون پنجساله برنامه پنجم توسعه برای سالهای 89تا 94، رشد اقتصادی 8درصدی پیشبینی شده بود، رقمی که هیچ یک از دولتهای وقت نتوانستند آن را محقق کنند. با وجود این، سقوط قابل توجه نرخ رشد اقتصادی در دولت محمود احمدینژاد توانست اقتصاد کشور را تا یک قدمی بحران به پیش ببرد. در سالهای 91و 92نرخ رشد اقتصادی به ترتیب با کاهش منفی8/5و منفی 2/2درصدی مواجه شد که این سقوط در دولت یازدهم تحت کنترل درآمد و در سال 93به 3درصد افزایش پیدا کرد. نرخ رشد اقتصادی همواره بهعنوان شاخص عملکرد دولتها در عرصه اقتصادی شناخته شده است. این مولفه اقتصادی بر افزایش سالانه تولید کالا یا خدمات نسبت به سال پایه دلالت دارد. بدینترتیب اگر رشد اقتصادی در کشوری افزایش پیدا کند، احتمالا تولید کالا در بخشهای کشاورزی، صنعت، نفت و ساختمان و همچنین ارایه خدمات افزایش مییابد. برخی کارشناسان میگویند این مولفه تنها نمایی کلی از وضع اقتصادی یک کشور ترسیم میکند و به آن اندازه که به آن پرداخته میشود، اهمیت ندارد.
میخواهند مسأله کنترل فساد را به انحراف بکشند
محمدقلی یوسفی، اقتصاددان و استاد دانشگاه در اینباره میگوید که تمرکز رسانههای مخالف دولت بر کاهش نرخ رشد اقتصادی، سیاسی است و با هدف منحرف کردن نگاهها از کنترل فساد، آزادی عمل، بهبود رفاه و... انجام میگیرد.
او ادامه میدهد: «تمرکز بر نرخ رشد اقتصادی سیاسی است و این متغیر چیزی بهجز یک عدد را نشان نمیدهد. باعث تاسف است که در ایران روی این متغیر بیارزش و مبهم این چنین تمرکز میشود.»
این کارشناس اقتصادی ملاکهای عملکرد دولتها را ایجاد رفاه، آزادی عمل، ایجاد اشتغال، کنترل فساد و... میداند و معتقد است: «تغییر مولفهای نظیر رشد تولید ناخالص داخلی یا همان رشد اقتصادی بیاهمیت است، چرا که این متغیر هزینه تولید را نمیسنجد، بلکه ارزش هزینه خدمات و کالاهای تولیدی را میسنجد و تقریبا میتوان گفت ملاک هیچ چیز نیست، بهجز معیاری در دست دولت برای محاسبه درآمد مالیاتی و البته معیاری در سطح بینالمللی برای مقایسه قدرت مالی کشورها و ارزیابی آنها از یکدیگر برای پرداخت یا دریافت وام.»
یوسفی با اشاره به اهمیت بالاتر متغیرهای نرخ سود بانکی یا نرخ تورم نزد اقتصاددانان، تصریح میکند: «نرخ رشد اقتصادی میانگین هزینه هزاران قلم کالاست که آن هم بهدرستی محاسبه نمیشود. در این محاسبه به میانگین هزینه هزاران قلم کالا و خدمات اعم از دستمزد معلم و کارگر و هزینه پرتقال و یخچال و نفت و آب و... پرداخته میشود، نه هزینه تولید آنها. پرداخت بیش از حد گروههای مختلف سیاسی به این متغیر، سیاسیکاری است و این متغیر ارزش تمرکز و این همه پرداختن را ندارد. تمرکز روی این متغیر یعنی منحرف کردن افکار عمومی از کنترل فساد، بهبود رفاه، آزادی و....»
مجلس صلاحیت محاسبه نرخ رشد اقتصادی را ندارد
هادی حقشناس، اقتصاددان و نماینده سابق مجلس معتقد است رشد اقتصادی در سال 94منفی نبوده است و فقط مرکز آمار ایران و بانک مرکزی از صلاحیت حقوقی لازم برای محاسبه این مولفه اقتصادی برخوردارند.
او میافزاید: «نمایندگان مجلس هشتم براساس قانون پنجساله برنامه پنجم توسعه مصوب کردند که آمارهای رسمی کشور را مرکز آمار ایران منتشر کند، اما این دلیل نمیشود که سایر نهادهای تخصصی آماری منتشر نکنند. علاوه بر مرکز پژوهشهای مجلس برخی از نهادهای پژوهشی دیگر مثل مرکز مطالعات استراتژیک یا برخی از دانشگاهها و موسسات پژوهشی ازجمله موسسه بانکداری و مرکز تحقیقات پولی نیز گاهی اوقات آماری را منتشر میکنند.»
او درعینحال تأکید میکند: «اگر از منظر حقوقی بحث کنیم، باید به آمار مرکز آمار یا بانک مرکزی استناد کنیم، اما این مسلم است که رشد اقتصادی در سال 94منفی نبوده است. ممکن است پایین یا نزدیک به صفر بوده باشد، اما به نظر میرسد در سال 94رشد اقتصادی منفی را تجربه نکردهایم. طبیعی است که آمار انتشاری مرکز پژوهشها از لحاظ حقوقی نمیتواند مبنای عملکرد قرار بگیرد، بلکه باید منتظر آمار بانک مرکزی بود یا به آماری که مرکز ایران منتشر کرده است،
رجوع کرد.»
این کارشناس اقتصادی در ادامه به سابقه طولانی مرکز آمار ایران و بانک مرکزی در محاسبه شاخصهای کلان اقتصادی اشاره میکند و میگوید: «آمار این مراکز با توجه به سوابقشان میتواند سند و بنای تحلیل یا هرگونه تحقیق باشد، ویژگیای که آمار مرکز پژوهشهای مجلس فاقد آن است.»
حقشناس معتقد است: «رقم منفی 0،4درصدی مرکز پژوهشها یا رقم یکدرصدی مرکز آمار یا رقمی که بعدتر بانک مرکزی برای رشد اقتصادی اعلام میکند، بیانگر آن است که بعد از سالهای سخت 91و 92که اقتصاد ایران 8واحددرصد کوچک شد، رشد اقتصادی مجددا متعادل شده، بهطوری که در سال 93سهدرصد رشد پیدا کرد، اما در سال 94میزان این افزایش کمتر بود، البته این ارقام بهطورکلی در اقتصاد بزرگی نظیر ایران تفاوت معناداری را نشان نمیدهد.»
این نماینده سابق مجلس در عین حال با اشاره به هدفگذاری محققنشده قانون پنجساله برنامه پنجم توسعه مبنی بر تجربه رشد اقتصادی 8درصدی میگوید: «متاسفانه این هدف در هیچیک از سالهای مشمول این برنامه یعنی سالهای 89تا 94محقق نشد.»
آمار رشد منفی معتبر نیست
احمد حاتمییزد، اقتصاددان نیز معتقد است مرکز پژوهشهای مجلس امکان محاسبه نرخ رشد اقتصادی را ندارد. او میگوید: «محاسبه نرخ رشد اقتصادی یعنی محاسبه نرخ تولید ناخالص ملی که این متغیر نیازمند اطلاعات همه بخشهای اقتصادی کشور اعم از بخشهای ساختمان، نفت، توریسم و.. است. در کشور ما تاکنون مرکز آمار و بانک مرکزی امکان انتشار این آمار را داشتهاند و حتی دانشگاهها نیز نتوانستهاند این آمار را اعلام کنند.» او ادامه میدهد: «جز بانک مرکزی و مرکز آمار در ایران، سایر نهادها به آمارهای دقیق اقتصادی دسترسی ندارند و اگر هم آماری بدهند از لحاظ اقتصادی معتبر نیست.»