پیش قرارداد خرید 118 فروند ایرباس از این شرکت فرانسوی در شرایطی بسته شد که این شرکت وعده داد تا پایان این سال بین 6 تا 8 فروند از هواپیماهای خریداری شده ایران را تحویل دهد.این در حالی است که آخرین خبرها از آن حکایت می کند که نه تنها هنوز ورود این هواپیماها قطعی نیست که حتی توافق با ایرباس نیز نهایی نشده است. دودل بودن دو شرکت ایرباس و بویینگ در عقد قرارداد نهایی با ایران ایر در حالی رقم خورده که این شرکت ها نیاز جدی به بازار ایران دارند و تنها قرارداد ابتدایی ایران با آنها برای خرید نزدیک به 250 فروند هواپیما می تواند بخش قابل توجهی از نیازهای مالی آنها را در کوتاه مدت برآورده کند.
ایران و ایرلاین های ایرانی که در فضای پس از لغو تحریم ها این فرصت را به دست آورده اند که به گزینه های مختلف فکر کنند، قطعا تمام وقت خود را صرف نهایی شدن ورود این شرکت ها به ایران نخواهند کرد و به گزینه های دیگر فکر می کنند؛ موضوعی که از چند ماه قبل رسما کلید خورده و حالا پس از مخابره مذاکرات ایران با شرکت هواپیماسازی میتسوبیشی ژاپن وارد مرحله جدیدی شده است؛ مرحله ای که می تواند با اضافه شدن شرکت هایی مانند امبرائر برزیل، بمباردیه کانادا و کوماک چین تکمیل شود. موضوعی که کارشناسان عرصه حمل و نقل نیز روی آن تاکید دارند.
بویینگ و ایرباس برادری شان را ثابت کنند
یک کارشناس صنعت هواپیمایی معتقد است ایران باید تمام گزینه های موجود برای خرید هواپیما را در دستور کار خود داشته باشد تا در نهایت بهترین تصمیم ها برای حضور در بازارهای بین المللی گرفته شود. حمید نجف در گفت وگویی تاکید کرد: کارشناسان نیز بارها تاکید کرده اند در صورت امکان ایرباس و بویینگ بهترین گزینه ها برای خرید خواهند بود. در شرایطی که این شرکت ها در طول این ماه ها فقط زمان کشته اند و هیچ اقدام مثبتی در عمل نکرده اند، این انتظار وجود دارد که ایران به گزینه های دیگر خود نیز فکر کند.
به گفته وی، در شرایطی که این دو شرکت بزرگ حتی از ارائه قطعات یدکی به هواپیماهای ایرانی نیز طفره می روند، نمی توان انتظار زیادی از آنها داشت. این دو شرکت ابتدا باید ثابت کنند که قصد همکاری با ایران را دارند و سپس قراردادها نهایی شود، در غیر این صورت تنها انتظار بی رویه ای به وجود می آید که امکان رسیدگی به آن وجود نخواهد داشت.
نجف خاطرنشان کرد: هواپیماهای شرکت های دیگر هواپیماساز در صورتی که از نظر فنی تایید شوند، با توجه به برد کوتاهی که دارند، بسیار برای ناوگان ایران مناسب خواهند بود. تنها مذاکره ایران با این شرکت ها می تواند به ایرباس و بویینگ بفهماند که رقبایی جدی دارند و ایران تا ابد برای آنها صبر نمی کند.
این صحبت ها نشان از آن دارد که دست ایران در انتخاب بازتر از هر زمان دیگری است. در صورتی که ایران بتواند هواپیماهای کوچک مدنظر خود را که تخصص اصلی دیگر هواپیماسازان در جهان است تامین کند و با این مذاکرات به ایرباس و بویینگ اخطاری جدی دهد، قطعا در آینده شرایط ایران بهبود خواهد یافت؛ شرایطی که در صورت بهبود نسبی، ابتدایی ترین نتیجه اش بازگشت ایران به عرصه قدرت های هوایی جهان خواهد بود.
