«ژاپن تودی» در گزارشی می نویسد: بسیاری از هنرمندان خلافکار، تبهکاران، اعضای کارتل های بزرگ قاچاق و خرید و فروش مواد مخدر از چین به عنوان بهترین مکان برای تبدیل کردن پول های کثیف خود به پول تمیز یاد می کنند.
آنان می گویند که در این کشور آنقدر شبکه های زیرزمینی و شبکه های پولشویی وجود دارد که بتواند پول های آنها را که از راه های نادرست بدست آمده به پول های قابل هزینه تبدیل کند.
پولشویی (money Laundering) فعالیتی غیرقانونی است که طی آن معاملات و درآمدهای نامشروع شکلی کاملا قانونی یافته و مشروعیت می یابند.
به عبارت دیگر پول های کثیف و نامشروع ناشی از اعمال خلاف در همان کشور یا در کشورهای دیگر به پول های تمیز تبدیل شده و از اقتصاد غیر رسمی وارد اقتصاد رسمی می شود، به طوری که ماهیت اصلی و منشاء کسب آنها پنهان می ماند.
نشریه ژاپنی در گزارش خود تاکید کرده که خلافکاران و تبهکاران پول های خود را به چین می آورند، جایی که به گفته آنها شبکه های زیرزمینی خوبی برای پولشویی تعبیه شده است و پول های کثیف آنها را به پول تمیز تبدیل می کند و دوباره به سامانه مالی دنیا باز می گرداند.
گزارش یادآور می شود، دومین اقتصاد بزرگ جهان آنقدر قدرت دارد که پول و نیروی انسانی را به خارج اعزام کند و همزمان پول های کثیفی را در چرخه خود وارد نماید.
گزارش ادامه می دهد که اسراییلی های تبهکار و قاچاقچیان نقاط مختلف دنیا از مکزیک گرفته تا کلمبیا و برخی کشورهای آفریقای شمالی پول های کثیفی را که از راه های خلاف بدست آورده اند به هنگ کنگ و چین می آورند تا از طریق شبکه های زیرزمینی به آنها مشروعیت بخشیده و دوباره وارد چرخه تجاری کنند.
به باور بسیاری از کارشناسان، عموما پولشویی در کشورهایی که در قوانین تجاری و اقتصادی آنها خلاءهای اساسی و بنیادی وجود دارد و فاقد سازوکارهای نظام نظارتی و قانون مبارزه با پولشویی می باشند، اتفاق می افتد.
گفته می شود در چنین کشورهایی پول های نامشروع به عنوان سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) وارد این اقتصادها می شود و پس از طی چندین مسیر دوباره از آن کشور خارج می شود.
شاید یکی از دلایل نوسان جریان سرمایه گذاری در کشورهای مختلف، ورود و خروج چنین پول هایی باشد.
در اقتصادهایی با بازارهای ظاهرا رقابتی و اقتصادهایی که امکان ایجاد رانت های سیاسی- اقتصادی و اطلاعاتی وجود دارد، افراد ذی نفوذ بی علاقه نخواهند بود که علاوه بر کسب مال نامشروع وارد سیستم سودآور پولشویی شوند.
روزنامه ژاپنی در ادامه گزارش خود آورده است که شرکت ها تقلبی، روسای قلابی و بسیاری از موسسات ناشناس و تبادلات نامعلوم همگی معلول همین پول های کثیف است و اغلب گردانندگان آن خارجیانی هستند که از کشورهای دیگر پول ها را به چین آورده اند و در میان آنها شمار زیادی از آمریکایی ها و اسراییلی ها نیز دیده می شوند.
«ژاپن تودی» می نویسد که دستگاه های جاسوسی و «اف بی آی» آمریکا بر این باورند که چین طی سالهای اخیر به بزرگترین گذرگاه برای خلافکاران و گروه های تبهکار به منظور پولشویی تبدیل شده و کسی هم در این کشور از این موضوعات به آسانی سر در نمی آورد و مشکلی برای گروه های پولشو بوجود نمی آید.
بر این اساس پلیس، بانک مرکزی، نهادهای مالی و خلاصه هیچ نهادی در چین در این زمینه حاضر به پاسخگویی به چنین گزارش هایی نشده است و از سوی دیگر گروه های تبهکار مالی می گویند در چین فقط به ما می گویند: «اسناد را بدهید و خیالتان از بابت بقیه امور راحت باشد. »
گزارش این نشریه ژاپنی در حالی منتشر می شود که مبارزه جدی با پولشویی، همواره به عنوان یکی از دغدغه های اصلی دولت پکن مطرح بوده و مقامات قضایی این کشور طی سالهای اخیر، با اذعان به این موضوع برخوردهای قابل توجهی با متخلفان داشته اند.
«هونگ لی» سخنگوی وزارت امور خارجه چین نیز اخیرا در واکنش به این موضوع اعلام کرد که پولشویی یک جرم بسیار جدی محسوب می شود و دولت چین در این رابطه قراردادهایی را امضا کرده و تعهداتی دارد که همچنان به اجرای آن پایبند است.
او گفت که چین علاوه بر حضور در کنوانسیونهای مختلف مبارزه با پولشویی و رعایت مقررات بین المللی، با سازمان ملل نیز در این رابطه همکاریهای گسترده و خوبی دارد.
وی این موضوع را که گفته می شود چین به یک مرکز و گذرگاه جهانی برای پولشویی تبدیل شده را تکذیب کرد و گفت که هرگز چنین چیز نبوده و کشورش هیچگاه اجازه چنین کاری را به هیچ فرد و نهادی نمی دهد.
در همین راستا سال گذشته میلادی دولت چین اعلام کرد که گروهی از پولشویان را شامل 56 نفر شناسایی کرده است و به دنبال آن از بستن 3 هزار حساب بانکی خبر داد که از طرق آنها یک میلیون و 300 هزار معامله غیرقانونی صورت گرفته بود.
دولت چین ضمن مشارکت در مبارزه بین المللی چندجانبه با پولشویی، همچنان به تعمیق همکاری دوجانبه با کشورهایی از جمله آمریکا، روسیه، قزاقستان و کره جنوبی در این زمینه ادامه می دهد تا بتواند عملکرد بهتری داشته باشد.
بر اساس قانون چین اشخاص حقیقی نباید بیش از 50 هزار دلار در هر سال اقدام به تبادل ارز خارجی کنند اما به خاطر افزایش پولشویی در سال های اخیر ثروتمندان چینی توانسته اند میلیون ها دلار به جیب بزنند.
