ایرباس آ-۳۵۰ یک هواپیمای مسافربری پهن‌پیکر و دو موتوره است که برای رقابت با هواپیماهای بوئینگ ۷۷۷ و بوئینگ ۷۸۷ طراحی شد و نخستین نمونه آن در سال ۲۰۱۳ به بازار آمد.
برخی از رسانه‌ها XWB که روی بدنه هواپیمای مهمان مهرآباد در کنار نام A350 نوشته شده را به عنوان مدل این هواپیما تلقی کرده‌اند. اما A350 XWB در واقع نام خانواده مدل‌های A350 است. در سال ۲۰۰۶ شرکت ایرباس زمانی که با انتقادهایی درباره طراحی خانواده A350 از سوی مشتری‌هایش مواجه شد آن را به صورت کامل باز طراحی کرد و پسوند XWB به انتهای نام این خانواده اضافه شد.
ده سال قبل زمانی که نخستین زمزمه های برنامه بوئینگ 787 به رسانه‌ها رسید، ایرباس برای جا نماندن از رقیب خود،طرح ایرباس 350 را رونمایی کرد.
در فهرستی که شرکت ایرباس از ۱۱۸ فروند هواپیمای خریداری شده توسط ایران منتشر کرده آمده است که ۱۶ فروند آنها A350-1000 هستند.
هواپیمای آ-۳۵۰ نخستین هواپیمای ایرباس است که در ساخت بدنهٔ آن بجای آلیاژهای آلومینیوم سبک رایج در صعنت هواپیمایی، از پلیمر تقویت شده با فیبر کربن استفاده شده است.
این هواپیما را در سایت‌های هوانوردی در ترازوی مقایسه با بوئینگ ۷۸۷ می‌گذارند. ایرباس اما می‌گوید که مصرف سوخت و هزینه عملیاتی آن بسیار کمتر از بوئینگ ۷۸۷ است.
مدل A350-1000 که ایران از آن خریداری کرده است دارای ظرفیت ۳۵۰ نفر برای مسیرهای بیش از ۸۰۰۰ ناتیکال مایل (۱۴۸۱۶ کیلومتر) طراحی شده است. طول این مدل از دماغه تا دم ۷۴٫۳ متر می‌باشد که بیشترین مقدار در همه هواپیماهای ایرباس می‌باشد.
ایرباس 350 در سه مدل 800، 900 و 1000 با توانایی حمل 240 تا 400 مسافر ارائه می شود که مدل 1000 می‌تواند تا 100 مسافر بیشتر از 787 با خود حمل کند و این یعنی در کلاسی مشابه بوئینگ 777 جای می‌گیرد.
ایرباس 350 همانند رقیبش بوئینگ ۷۸۷ صاحب بدنه‌ای است که عمدتاً از فیبرهای کربن تقویت شده با پلاستیک ساخته شده البته با این تفاوت که سهم مواد مرکب در بدنه A350 سه درصد بیشتر از هواپیمای رقیب است. ضمن آنکه ایرباس مدعی است که نسبت به بوئینگ دقت بیشتری در شیوه استفاده از مواد مرکب به کار برده است. ترکیب مواد به کار رفته در ایرباس A350 موجب شده تا 10 % هزینه نگهداری بدنه نسبت به هواپیمای رقیب کمتر شود.
ضمن آنکه هواپیما 25 درصد نسبت به هواپیماهای مسافربری امروزی سوخت کمتری هم می‌سوزاند. پهنای بال‌های هواپیما در مدل پایه خود اندکی کمتر از بوئینگ 777 است و به انتهایی باز زاویه خمیدگی 31.9 درجه ای ختم می‌شود. این در نوع خودش نخستین باری است که ایرباس از چنین الگویی در طراحی بال هواپیماهای خود استفاده می‌کند.
مسئله مهم که بازار ایرباس را داغ کرد نشت باتری‌های لیتیوم یون بوئینگ ۷۸۷ بود. ۷۸۷ بیشتر از تمامی هواپیمای گذشته روی استفاده از تجهیزات الکترونیک به جای مکانیکی تکیه دارد. ایرباس در مقابل می‌گوید A350 این شرکت کمتر به تجهیزات الکترونیکی وابسته است.
