در باب این نظر منتقدان، یک نکته بسیار مهم وجود دارد که دقت در آن تا حد زیادی می‌تواند از شدت انتقادات نسبت به پیوند دوباره ایران‌خودرو و پژو بکاهد. منتقدان وقتی صحبت از پژو به میان می‌آورند، به‌نوعی منظورشان پژوی دهه 60 است، همان که بیش از دو دهه فقط به فروش خودرو در بازار ایران فکر می‌کرد و هیچ‌گاه هم حاضر به سرمایه‌گذاری در «جاده مخصوص» نشد.
بدون شک اگر ملاک را پژوی دهه 60 قرار بدهیم، حق کاملا با منتقدان است؛ زیرا تکرار رفتار گذشته این خودروساز فرانسوی در ایران، نه کمکی به خودروسازی کشور خواهد کرد و نه رضایت مشتریان را در پی خواهد داشت. این در شرایطی است که با توجه به مواضع مقامات ایرانی و فرانسوی، نه ایران‌خودرو، ایران‌خودرو دهه 60 است و نه پژو، پژوی آن دهه. اگر نگاهی به جزئیات قرارداد ایران‌خودرو و پژو بیندازیم، متوجه می‌شویم بند بند آن با گذشته تفاوت داشته و دو طرف با رویکردی جدید و بسیار متفاوت از قبل، همکاری دو جانبه‌شان را آغاز خواهند کرد.
تشکیل شرکتی مشترک با سهم برابر، آغاز تولید با ساخت داخل مناسب و الزام صادرات محصولات تولیدی پژو در ایران، از جمله نکاتی است که به شرط اجرا می‌توانند اثر مثبتی روی خودروسازی کشور بگذارند. به‌نظر می‌رسد با توجه به تغییر رویکرد پژو در قبال خودروسازی ایران، می‌توان دوباره به این خودروساز فرانسوی اعتماد کرد.
