1- چرخی که در بازار بزنید و حال و اوضاع «جیب مردم» را هم از خودشان و هم از کسبه بازار بپرسید، متوجه خواهید شد که اولا «پول نیست»، ثانیا «قدرت خرید کم شده است»، ثالثا با مقدمه اول و دوم «رکود نیز هست» و رابعا وقتی پول در جامعه نیست، ادعای کنترل تورم خنده‌دار است و خامسا نرخ دلار هم که مشخص می‌کند ارز در چه وضعیتی به سر می‌برد. شب یلدا نزدیک است و به همین واسطه چرخ زدن دوربین‌های صداوسیما و خبرنگاران خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها بیشتر حول و حوش بازار و راسته آجیل‌فروش‌ها و خشکبارچی‌ها طبیعی است. سری که به بازار بزنید، تصویری مدام تکرار می‌شود. مردم از زن و مرد و پیر و جوان، در بازار دور می‌زنند. قیمت‌ها را نگاه می‌کنند و جز درصدی از آنان دست خالی از بازار بیرون می‌روند.
2- با یک حساب سرانگشتی و اطلاع داشتن از قیمت هندوانه و پرتقال و نارنگی و کیوی و موز، ایضا تخمه و بادام، پسته و کشمش (الباقی را هم که فاکتور بگیریم) متوجه خواهیم شد کف هزینه برای یک شب یلدای خانواده 4-3 نفری چیزی بیشتر از 120هزار تومان خواهد شد. چند وقت پیش بود که وزیر نفت
30 دلاری گفت: «شب واریز یارانه خوابم نمی‌برد». قبلش وزیر اقتصاد گفته بود: «شب‌هایی که قرار است یارانه بپردازیم، شب مصیبت عظمای دولت است». دارم حساب می‌کنم فارغ از پردرآمدهایی که به حسب آمار هزینه ناخالص سالانه برای سال 93 بانک مرکزی، 9برابر کم‌درآمدها خورد و خوراک دارند و هنوز یحتمل به خاطر نزدیکی به انتخابات، دولت از حذفشان اکراه دارد، باقی مردم دقیقا در حداقلی‌ترین وضعیت اقتصادی، برای یک شب یلدا مبلغی را که به عنوان «یارانه» دریافت می‌کنند، کلهم اجمعین باید خرج همین یک شب یلدا کنند. حالا حساب کنید همین کابوس خواب خراب‌کن چه گره‌ها از چه جماعتی باز می‌کند!
3- شعارهای دولت 2 ساله که قرار بود 100 روزه مشکلات را حل کند، دایر بر مدار تبریک و تبلیغات هنوز با حلوا حلوا کردن «برجام» قصد شیرین کردن دهان مردم را دارد. رئیس‌جمهور 3 روز پیش دوباره به‌خاطر موفقیت‌های پیاپی به مردم تبریک گفت. لکن همان روز نوبخت سخنگوی دولت حضرت ایشان، در نطقی اعلام کرد دیدن آثار برجام شاید چندسالی طول بکشد. گویا این مورد آخر اعلامی هم یکی از همان موفقیت‌های پیاپی است که دکتر روحانی به آن اشاره کرده است. در این میان و در حوالی نزدیکی به شب چله هم با هندوانه کیلویی چندهزار تومان و خشکبار کیلویی nهزار تومان، جماعت توهین‌های قصار از «بروید به جهنم» تا «آرزوهای‌تان را به گور ببرید»، هنوز هم دارند Show می‌دهند و Stand up تراژدی روی صحنه می‌برند در آنتن تلویزیون و غیره و ذلک.
4- «آفتابه لگن 7 دست ولی شام و نهار هیچی» برای همین اوقات است. وقتی که دیپلماسی با آن همه طمطراق، نفت را به کانال 30 دلاری می‌کشد و سرانه مصرفی خانوار و قدرت خرید را تا آنجا که می‌شود پایین می‌آورد و حقوق‌ها سر وقت داده نمی‌شود و کارگران با ماسک (برای اینکه شناخته نشوند بلکه اخراج‌شان نکنند) اعتراض می‌کنند و... جای سوال است که دیگر با چه رویی حضرت اول دیپلماسی، میهمان برنامه سیاسی (ببخشید، فوتبالی) 90 می‌شود؟ انگار قرار است آقای سیاسی‌پور، شب چله هم مثل نودهای پیشین به جای آجیل و پسته، غم و غصه تحویل مردم بدهد. غم و غصه میلیاردها تومان مطالبات فلان فوتبالیست از بیت‌المال! به نظر بینندگان آیا از ظریف سوال خواهد کرد که چرا در ماجرای منا پای امیر کویت در سازمان ملل نشستی؟ یا قرار است از او بپرسد چرا دیپلماسی همگرایی با آن همه دبدبه و کبکبه نفت را 30 دلاری کرده و عربستان را برای ما شاخ کرده است؟ یا می‌خواهد سوال کند که تکلیف سانتریفیوژهای تعطیل چه خواهد بود؟ این سوال‌ها را خواهد پرسید؟
5- با این اوضاع بازار شب‌چله و مضاف بر آن تعلق بسیاری از باشگاه‌های فوتبال کشور به وزارت صنعت، چرا از نعمت‌زاده برای حضور در90 دعوت نمی‌شود؟!
