به گزارش افکارخبر،از سال گذشته بود که وزیر نفت و یاران دیپلمات وی از لزوم بازگشت سهمیه ایران گفتند و خواستار از سرگیری سهمیه‌ها شدند؛ موضوعی که به عنوان راهبرد انتخاب شد و موجی از انتقادات را در پی داشت زیرا در ابتدا باید ظرفیت تولید را به 4 میلیون بشکه رساند و در مرحله بعد مدعی بازگرداندن سهمیه شد. آشنایان به امور اوپک به خوبی می‌دانند که مهم‌ترین شاخص به تعیین سهمیه صادرات، میزان تولید فعلی است و نه انبوهی از تصورات و اما و اگرها. با این وجود این مهم از «خرد جمعی» یاران زدوده شد و بی‌توجه به آنچه در بازار نفت می‌گذرد، استراتژی سهمیه در دستور کار قرار گرفت در حالی که مشکل فعلی بازار نفت و ایران، سهمیه نیست بلکه میزان پایبندی اعضای اوپک به سقف تولید است...
به بیان ساده‌تر هر چند در بیانیه پایانی خبری از سقف تولید 31 میلیون و 500 هزار بشکه‌ای اوپک دیده نمی‌شود اما به معنای تثبیت تولید در عدد 30 میلیون بشکه هم نیست و این یعنی افزایش غیررسمی سقف تولید اوپک که سودش برای کشورهایی نظیر عربستان، عراق و کویت است. عربستان و عراق با ظرفیت‌هایی که برای افزایش عرضه دارند از همین امروز از فرصت استفاده کرده و نفت بیشتری را روانه بازار می‌کنند بدون آنکه تخلفی انجام داده باشند. تجربه تاریخی نشان می‌دهد عربستان در چنین فضای غیرشفاف و مبهمی بهترین بهره‌بردار است؛ کشوری که به اصرار عجیب و غیرمنطقی ایران، سقف تولید را شناور گذاشت تا اتفاقات بازار نفت به نام ایران تمام شده و خود و سایر کشورهای عضو میوه‌های خود را از بازار بچینند.
منابع آگاه از وین گزارش می‌دهند هیئت ایرانی در جلسه 168 به‌شدت بر سهم خود تأکید داشتند و تثبیت سقف 30 میلیون بشکه‌ای را به حال خود رها کرده بودند، همین خطا موجب شد تا سقف تولید شناور بماند و گفته شود تصمیم‌گیری اصلی در این باره به جلسه اضطراری موکول شده است؛ جلسه‌ای که نه زمانش مشخص است و نه مکانش!
اگر اصرار بیش از حد نماینده ایران در اخذ سهمیه از دست رفته خود در اوپک نبود هیچ‌گاه چنین وضعیتی رخ نمی‌داد و اگر سقف تولید ثابت می‌ماند می‌شد در اجلاس بعدی با دست پر از لزوم سهمیه‌ها سخن گفت.
به باور بیشتر کارشناسان اصرار ایران برای باز پس‌گیری سهمیه خود در اوپک بدون رعایت سقف تولید در اوپک راهبردی اشتباه و جبران ناپذیر بود که عربستان در انتظار مطرح شدنش در اجلاس بود، اگر ایران به جای راهبرد «سهمیه طلبی» راهبرد «حفظ سقف تولید» را دنبال می‌کرد، چنین گاف بزرگی موجب استهزای نمایه ایران در اوپک نمی‌شد.
