به گزارش افکارخبر به نقل از تسنیم، صادق رضوی، با اشاره به اینکه مدیران نفتی دائماً اعلام می‌کنند که مدل جدید قراردادهای نفتی با دو هدف "انتقال تکنولوژی" و " جذب سرمایه‌گذاری خارجی" تدوین شده است، گفت: قراردادهای بیع متقابل هم با همین هدف تدوین و اجرایی شد اما هیچ کدام از این اهداف محقق نشد.
وی با یادآوری اینکه در قراردادهای بیع متقابل اولویت توسعه با میدانهای مشترک نفت و گاز بود اما هیچ کدام از هشت قرارداد بیع متقابلی که بسته شد مربوط به میدانهای مشترک نبود، گفت: به‌طور نمونه میدان اسفندیار به شرکت توتال پیشنهاد شد اما آنها نپذیرفتند؛ چرا که این شرکتها با کشورهای رقیب در حال همکاری هستند و هزینه همکاری با ایران برای آنها زیاد است چون کشورهای عربی برای آنها شرط می‌گذارند که در این میدانها نباید با ایران کار کنند.
این کارشناس انرژی افزود: در این مدل جدید قراردادهای نفتی ــ IPC ــ نیز 52 میدان نفت و گاز با ریسکهای متفاوت عرضه شده است. این در حالی است که مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران از شرکتهای خارجی تقاضا می‌کند که روی میدانهای مشترک کار کنند.
وی با انتقاد از نبود اولویت‌بندی در عرضه میدانهای نفتی برای توسعه در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی گفت: شرکت ملی نفت ایران 52 میدان نفت و گاز را برای توسعه با مدل جدید قراردادی معرفی کرده است، این در حالی است که در مراسم رونمایی از قراردادهای هیچ کشوری بیش از هشت تا 10 میدان تعیین نمی‌شود؛ چرا که ظرفیت بررسی وجود ندارد، به‌طور نمونه عربستان تنها هشت میدان پیچیده خود را برای توسعه به شرکتهای نفتی بین‌المللی معرفی کرد.
این کارشناس انرژی گفت: معرفی این تعداد میدان نفت و گاز نشان می‌دهد که تنها هدف وزارت نفت و شرکت ملی نفت "افتخار و بستن قرارداد با خارجی‌ها" ست نه اهدافی که در ابتدا عنوان شد.
رضوی با اشاره به اینکه در قراردادهای جدید سرمایه گذاری شرکتهای خارجی چهار تا شش‌ساله بازمی‌گردد، گفت: با توجه به کاهش قیمت نفت و متوقف شدن پروژه‌های نفتی شرکتهای بین المللی، طرحهای نفتی ایران با این مدل قرارداد بسیار برای خارجی‌ها شیرین خواهد بود همان‌طور که مدیر عامل شرکت شل اعلام کرده بوده: "ما آماده بهره گیری از قراردادهای شیرین ایران هستیم".
وی با تأکید بر اینکه شرکت ملی نفت ایران باید میدانهای با ریسک بالا را در اولویت قرار می‌دادند، از میدان گاز پارس جنوبی، اهواز ــ بنگستان، منصوری ــ بنگستان، آبتیمور و میدانهای مشترک نفت و گاز با ریسک بالا به‌عنوان اولویتهای کنونی نام برد و گفت: باید خارجی‌ها مجبور شوند این میدانها را توسعه دهند نه میدانهایی که ریسک پایین دارند.
وی با اظهار "اگر هدف انتقال فناوری است باید میدانهایی در اولویت قرار بگیرد که تکنولوژی توسعه آن را نداریم" یادآور شد: اگرچه هم اکنون این میدانها معرفی شده است اما چون سود کمی برای خارجی‌ها دارند آنها تمایلی برای حضور در این طرحها نخواهند داشت و بیشتر به‌سوی میدانهای کم‌ریسک‌تر خواهند رفت.
این کارشناس انرژی با تذکر اینکه اولویت بندی توسعه میدانهای در قالب مدل جدید قراردادهای نفتی باید بر اساس توانمندی‌های شرکتهای داخلی انجام شود، گفت: صنعت نفت کشور در AOR، نگهداشت تولید و بهره برداری مشکلی ندارد. همچنین توانایی توسعه میدانهای کم‌ریسک را هم دارد؛ شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب به‌صورت پلکانی تاکنون 34 میدان کم‌ریسک و با ریسک متوسط را توسعه داده است. در حال حاضر تنها در EOR مشکل داریم.
رضوی این توجیه را که در لیست قرار گرفتن میدانهایی که توانایی فنی داخلی برای توسعه آنها وجود دارد به‌دلیل نبود سرمایه ملی را اشتباه بزرگی دانست و گفت: شرکتی که دانش فنی داشته باشد می‌تواند بر اساس ذخایر میدان سرمایه گذاری کند. بنابراین هیچ شرکت بین المللی از جیب خود پول درنمی‌آورد بلکه بر اساس ذخایر میدان از بانکهای خارجی فاینانس می‌گیرد پس برای توسعه این میدانها نیازی به سرمایه گذاری شرکتهای نفتی بین المللی نیست. می‌توان فاینانس با سود سه تا چهار درصد از بانکهای خارجی گرفت.
